Η οικονομική κρίση εκτός από τις προφανείς συνέπειες έχει και περιβαλλοντικές.
Από τη στιγμή που όλο και περισσότεροι πολίτες ανάβουν το τζάκι τους - όχι πλέον για... συντροφιά αλλά προκειμένου να ζεσταθούν, με αποτέλεσμα να καίνε ξύλα συνεχώς - ένα νέφος καλύπτει από τις απογευματινές κυρίως ώρες διάφορες γειτονιές της Αθήνας.
Το φαινόμενο αυτό, βέβαια, δεν είναι πρωτοφανές, αφού κάτι ανάλογο είχε συμβεί και στο Λονδίνο το 1952, με συνέπεια τον θάνατο 4.000 ανθρώπων...
Τον Δεκέμβριο του 1952, λοιπόν, ο καπνός από τα τζάκια κάλυψε για πέντε ολόκληρες ημέρες το Λονδίνο, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους πάνω από 4.000 πολίτες. Σε εκείνες τις πέντε ημέρες, κατά τις οποίες η ορατότητα ήταν αδύνατη ακόμα και για τους πεζούς που κρατούσαν φανάρια, χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν και αμέτρητοι άλλοι υπέφεραν από αναπνευστικά προβλήματα. Η πρωτεύουσα της Μεγάλης Βρετανίας είχε πνιγεί και άλλες φορές στην αιθαλομίχλη, αλλά τα όσα εκτυλίχθηκαν στις 5 Δεκεμβρίου εκείνης της χρονιάς ήταν μάλλον άνευ προηγουμένου.
Λόγω του κρύου και των έντονων χιονοπτώσεων, οι Λονδρέζοι έκαιγαν μεγάλες ποσότητες ξύλων στα τζάκια, με αποτέλεσμα τεράστιες ποσότητες καπνού να εκλύονται στην ατμόσφαιρα. Υπό κανονικές συνθήκες, αυτό δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, καθώς ο καπνός θα διασκορπιζόταν στην ατμόσφαιρα. Ωστόσο, για κακή τους τύχη εκείνες τις ημέρες σχηματίστηκε ένας αντικυκλώνας, με συνέπεια να δημιουργηθεί μία θανάσιμη παγίδα.
Ο αντικυκλώνας έσπρωχνε τον αέρα προς τα κάτω θερμαίνοντάς τον. Όταν ο αέρας στο έδαφος είναι θερμότερος από εκείνον που βρίσκεται ψηλότερα, δημιουργείται η λεγόμενη αναστροφή, με αποτέλεσμα να παγιδεύεται ο ζεστός καπνός που έβγαινε από τις καμινάδες.
Εκτός από τον καπνό στα σπίτια, το φαινόμενο της αναστροφής είχε ως συνέπεια να παγιδευτούν διάφορα μικροσωματίδια και άλλοι ρύποι από βιομηχανίες που οι άνεμοι είχαν μεταφέρει στην περιοχή.
Σε συνδυασμό με άλλες μετεωρολογικές παραμέτρους, όπως η ηλιοφάνεια και οι υγροί άνεμοι, δημιουργήθηκε ένα στρώμα αιθαλομίχλης ύψους 100-200 μέτρων, ενώ απελευθερώθηκαν τόνοι σωματιδίων διοξειδίου του άνθρακα, υδροχλωρικού οξέος και φθοριούχων συστατικών. Μάλιστα, εκτιμάται ότι 370 τόνοι διοξειδίου του θείου μετατράπηκαν σε 800 τόνους θειικού οξέος.
Το γεγονός ότι εξαιτίας του φαινομένου βρήκαν τον θάνατο 4.000 άτομα οδήγησε τη βρετανική κυβέρνηση στην απαγόρευση λειτουργίας τζακιών μέσα στην πόλη. Θεσπίστηκαν μία σειρά από νόμοι με κυριότερο τη «Νομοθετική Πράξη περί Καθαρού Αέρα». Η σχετική νομοθεσία απαγόρευε στους κατοίκους αστικών περιοχών να καίνε ξύλα στα τζάκια των σπιτιών τους.