από τον πολιτικό μηχανικό Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου
Συνήθως την χειμερινή περίοδο στην περιοχή αυτή συμβαίνουν διαφόρου έκτασης ζημιογόνες πλημμύρες. Το ότι εφέτος ήλθαν όψιμες και έντονες , ίσως να οφείλεται στο ότι διανύουμε περίοδο κλιματικής αλλαγής και οι πρόσφατες να μην είναι οι εντονότερες.
Κάτω από την μακροχρόνια πίεση των αγροτών των Βαγίων και Μαυροματίου και την ασφυκτικής δική μας τότε ως Κοινότητας Βαγίων με μεγάλη χρονική καθυστέρηση -αρχές της 10ετίας του ’90- εντάχθηκε στα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (Μ.Ο.Π) το εγγειοβελτιωτικό της αποστράγγισης....
Την αισιοδοξία και την ελπίδα ότι το έργο αυτό επιτέλους θα αποζημίωνε πολυετείς αγώνες , κόπους , δαπάνες και απώλειες των αγροτών για τις πρώιμες καλλιέργειες (σιτηρά κλπ.) που συνήθως πλήττονταν , διαδέχτηκε η ολοκληρωτική των απογοήτευση.
Το έργο δεν ξεκίνησε υπό καλούς οιωνούς αφού με την διακήρυξη του μειοδοτικού διαγωνισμού του διαπίστωσα ότι:
1ον . Δεν υπήρχε τοπογραφική αποτύπωση της περιοχής ούτε σχέδιο των προς εκτέλεση έργων . Έτσι λοιπόν ήταν επόμενο αυτά να παραμείνουν στην ευχέρεια και τους αυτοσχεδιασμούς όχι μόνο του αναδόχου αλλά και του κάθε χειριστή χωματουργικού μηχανήματος και τέλος στην διάθεση των ιδιοκτητών μέσα από τα χωράφια των οποίων θα γίνονταν οι τάφροι και τα φρεάτια αποστράγγισης
2ον . Δεν προηγήθηκε αναδασμός για την συνένωση των διάσπαρτων μικροαγροτεμαχίων και μετά να προκύψουν κοινόχρηστοι χώροι (για το δίκτυο των δρόμων και των τάφρων). Σημειώνω ότι ο αναδασμός ήταν καθολικό αίτημα και υπόσχεση όλων όσων άσκησαν διοίκηση και σε εκκωφαντικούς τόνους λαϊκισμού και υποσχεσιολογίας από τον Κλ. Περγαντά
3ον Επιλέχθηκε από την Υπηρεσία Εγγείων Βελτιώσεων (ΥΕΒ) της Νομαρχίας Βοιωτίας ‘’…η εν πολλές αμαρτίες περιπεσούσα… ’’ όχι γυνή κατά το τροπάριο της Κασσιανής , αλλά η μέθοδος της ‘’ μελέτης – κατασκευής ‘’ και καταστρατήγηση λοιπόν του Ν. 1418/84 ‘’περί Δημοσίων Έργων ‘’
Το έγραψα τότε αλλά και το ΤΕΕ έχει καταγγείλει γενικά την επιλογή αυτής της μεθόδου εκτός από έργα που ενσωματώνουν τεχνολογική αποκλειστικότητα.
Αυτά λοιπόν ήταν ‘’σήματα λυγρά’’ όπως μας λέει ο Όμηρος. Δηλαδή ολέθρια- όχι καλά- σημάδια για την ομαλή και απρόσκοπτη εξέλιξη του έργου
Ο δικός μας «Βαρυκός» έγινε σύγχρονος «Πακτωλός» για την ντόπια (Βοιωτική) δικομματική διαπλοκή, όπως ο βυθός του Πακτωλού ποταμού της Λυδίας στην άμμο του οποίου βρέθηκαν ψήγματα χρυσού. Τα χρήματα δόθηκαν για να αυξηθεί η παραγωγικότητα της χώρας, να εκσυγχρονιστούν οι καλλιέργειες, να ενισχυθεί η δημιουργική επιχειρηματικότητα, να γίνουν έργα υποδομής απαραίτητα για την ανάπτυξη, την προώθηση και την διακίνηση της παραγωγής. Να λοιπόν γιατί η Ελλάδα έμεινε κολλημένη στην ίδια παραγωγική μιζέρια και κακομοιριά , έρμαιο των φυσικών φαινομένων τα οποία χωρίς τις περισσότερες φορές να είναι ακραία , τα βαφτίζουμε έτσι για να αποποιηθούμε των ευθυνών μας
Αν ο Σοφοκλής μας λέει ότι: ‘’ ….ενός κακού μύρια έπονται….’’ ,φανταστείτε πόσα κακά προέκυψαν ως απόρροια των λίγων που προανέφερα απ τα οποία σταχυολογώ ότι:
1ον . Όποιος ‘’έφτανε’’ ή του ‘’περνούσε’’ έκανε κουμάντο. Το δημόσιο που ως θεσμός έχει κανόνες, περιορισμούς και χρήζει προστασίας απουσίασε και υποχώρησε. ‘’ Μπάτε σκύλοι ή χίλιοι αλέστε και αλεστικό μη δώσετε ’’ ,’’Φάτε αρκούδες φάτε λύκοι’’, είναι δυό ελληνικές παροιμίες που εκφράζουν και συμπυκνώνουν αλληγορικά ή ειρωνικά την βεβαιωμένη αυτή αλήθεια
2ον .Καταπατήθηκαν αγροτικοί δρόμοι προϋπάρχοντες από 200 ετών
3ον . Επιχωμάτωσαν τις συλλέκτριες τάφρους και τα φρέατα αποστράγγισης
4ον .Εκλάπησαν οι αντλίες 5ον . Λεηλατήθηκαν εγκαταστάσεις
Το δημόσιο και το ιδιωτικό στην Ελλάδα σπάνια συνυπήρξαν αρμονικά. Το πρώτο υποχωρούσε πάντα μπροστά στον ιδιοκτησιακό επεκτατισμό του δεύτερου. Είμαστε κυρίως ιδιοκτήτες και ελάχιστα δημότες. Εκπαιδευτήκαμε να αυξάνουμε και να καταναλώνουμε τα ιδιωτικά αγαθά και να περιφρονούμε τα δημόσια. Αλλά μήπως και το ίδιο το κράτος δεν ευνοούσε τα εν οίκω αδιαφορώντας για τα εν δήμω; δεν ‘’εξυπηρετούσε’’ τον πελάτη υποβαθμίζοντας τον πολίτη;
6ον Παρά τον τετραπλασιασμό του αρχικού προϋπολογισμού το έργο δεν λειτούργησε.
Εκ των ενόντων έκαμαν μια συλλέκτρια τάφρο που με αντλία μεταφέρει τα νερά διαδοχικά σε Κωπαϊδικό κανάλι, στην Υλίκη και στην ΕΥΔΑΠ για την ύδρευση του λεκανοπεδίου .
Προέβαλα το ζήτημα πολλές φορές , αλλά’’ ..φωνή βοώντος εν τη ερήμω… ‘’ Θεωρήθηκε υπερβολική αντιπολιτευτική πρόθεση
Σε μια εποχή επίπλαστης καταναλωτικής ευμάρειας οι καθ’ ύλην θιγόμενοι, ανέμελοι τότε εκμαυλισμένοι ηδονοθήρες, με τις αμφιλεγόμενες συναλλακτικές δραστηριότητες σε σχέση με τις επιδοτούμενες ποσότητες της πρωτογενούς παραγωγής των, σιωπηρά ‘’εξισορροπούσαν’’ με αυτό τον τρόπο τις απώλειες από τις πλημμυρικές ζημιές
Κατ΄ επέκταση πάροχοι και λήπτες μετέβαλαν, σε αποπαραγωγικοποιημένη ,εισαγωγική και εν τέλει παρασιτική την ελληνική αγροτική οικονομία
Από αρχές περασμένου Μαρτίου -αφετηρία καλλιεργητικών δραστηριοτήτων σποράς του βαμβακιού-οι αγρότες (σχεδόν αυτοί που αν δεν προξένησαν τις καταστροφές, ανέχθηκαν ή συγκάλυψαν τους υπεύθυνους) , εκλιπαρούν την ‘’ελεημοσύνη’’ της πολιτείας.
Με εμπροσθοφυλακή τα ΜΜΕ, ο σχεδόν ανέπαφος κρατικός μηχανισμός και η πλειοψηφία των αιρετών της αυτοδιοίκησης α' και β' βαθμού (για παράδειγμα στη Βοιωτία η κυρία Παπαθωμά ναρκισσευόμενη συνεχώς στα τοπικά κανάλια , άδραξε την ευκαιρία να ‘’κωπηλατήσει’’ μεταξύ Βαρυκού και υπερχειλισμένων ποταμιών της Κωπαΐδας), μεταφέρουν τις ευθύνες ,τα προβλήματα και τα τεράστια αδιέξοδα που το δικομματικό σύστημα δημιούργησε , στη σημερινή κυβέρνηση, εκθέτοντάς την στα μεγάλα στρώματα, που υφίστανται τις επιπτώσεις. Επιδιώκουν έτσι να αναχαιτίσουν την ευρεία στήριξη που απολαμβάνει η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός Αλέξη Τσίπρας , στη συνέχεια να τη μετατρέψουν σε δυσαρέσκεια και σε βαθμιαία αντιπαράθεση.
Hδη ξεκίνησαν με τον Γιώργο Κατρούγκαλο , την Ζωή Κωνσταντοπούλου και το Γιάνη Βαρουφάκη Η κυβέρνηση με τον υπουργό Βαγγέλη Αποστόλου να εγκύψει στο πρόβλημα αλλά και να ανοίξει τον φάκελο του έργου.
