Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΑΣ; Η ΖΩΗ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ


Όταν κλείνει ένα σχολείο.


Ανοίγει μια φυλακή.
                                        
Να μην κλείσει κανένα σχολειό πουθενά, να γίνουν σχολειά και στα πιο απομακρυσμένα χωριά.
Σχολειά υπήρχαν επί Τουρκοκρατίας επί Γερμανικής κατοχής επί χούντας και τώρα κλείνουν επί <<σοσιαλιστικής>>  κυβερνήσεως εάν είναι δυνατόν.
Όλοι μαζί να μην αλλάξει τίποτα στο χώρο της παιδείας , 15% του προϋπολογισμού για την παιδεία τώρα και όχι το ελεεινό 2,7%, λεφτά υπάρχουν είναι στης τσέπες λίγων  που τα έχουν καταχραστεί εδώ και τόσες δεκαετίες ή αιώνες καλύτερα.
Ως πότε θα ανεχόμαστε αυτές τις λίγες οικογένειες πλουσίων, με τα τσιράκια τους τις οικογένειες πολιτικών, να απολαμβάνουν όλα μα όλα τα κέρδη από το δικό μας ιδρώτα;
Γιατί τους δίνουμε το δικαίωμα να κλείνουν τα δικά μας σχολειά;
Ως πότε θα τους αφήνουμε να μας δανείζουν τα δικά μας λεφτά;
Ως πότε θα τους αφήνουμε να εναλλάσσονται και να λένε ότι πάντα φταίει ο προηγούμενος αφού προηγούμενοι είναι οι ίδιοι;
Γιατί δεν έχει η Ελλάδα μόνο μια φυλακή, αφού τους χωράει δεν είναι πολλοί;
Αφού τα φάγαμε μαζί γιατί εμείς δεν έχουμε τίποτα;
Αφού τα φάγαμε μαζί γιατί έχουν μόνο  οι λίγοι;
Αφού τα φάγαμε μαζί γιατί πληρώνει μόνο ο φτωχός;
Γιατί είμαστε ευχαριστημένοι με το λιγότερο κακό;
Τι έφαγα εγώ που δεν έχω να φάω;
Τι φοβάμαι αφού δεν έχω να χάσω τίποτε;
Πότε θα δουλέψω οκτάωρο πενθήμερο με απολαβές ικανές για μια αξιοπρεπή ζωή;
Πότε έζησα πραγματικά χωρίς κρίση για να περιμένω να φύγει αυτή;
Γιατί δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί που δανείζουν το κράτος και που τα βρήκαν;
Πως θα βγει αυτό το κράτος από την κρίση όταν τα μόνα έσοδα του είναι ο φόρος και ο  τζόγος (οπαπ, καζίνο);
Όταν όλα τα κράτη χρωστάνε τότε ποιος έχει να παίρνει;
Αν εκραγούν όλοι οι πυρηνικοί αντιδραστήρες της Γης από που θα πάρουμε δανεικά;
Αυτοί μας κλείνουν τα σχολειά εμείς γιατί δεν τους <<κλείνουμε>> τα σπίτια;
Τέλος πότε θα βγούμε στο δρόμο και σαν τσουνάμι να παρασύρουμε τους λίγους και να μοιραστούμε τα πάντα απ'την αρχή;
ΕΕΕΕ;
Πότε αν όχι τώρα;
Ποτέ;