Δικαιωθήκαμε ιστορικά. Ωραία. Και μετά;;
Του Σάκη Μαμμή
Συμμετείχα αυτό το Σάββατο στην 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών. Η αλήθεια είναι ότι κατέβηκα στην Αθήνα προβληματισμένος και υποψιασμένος, ακούγοντας διάφορες φήμες από δεξιά και αριστερά. Το κεντρικό ερώτημα ήταν αν μπορεί να προχωρήσει το ενδεχόμενο συνεργασίας του Κινήματος με το ΠΑΣΟΚ.
Ενημερωθήκαμε ότι το ΠΑΣΟΚ έθετε δύο όρους. α) Τη διάλυση του Κινήματος, για χάρη της ενότητας του ΠΑΣΟΚ. Τη ζητούσαν τα μέλη του ΠΑΣΟΚ που είχαν πρωτοστατήσει ή στην καλύτερη περίπτωση είχαν σιωπήσει, όταν το Νοέμβριο του 2011 ανατρεπόταν εκ των έσω η εκλεγμένη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. β) τη μη συμμετοχή του Παπανδρέου στις εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Τη ζητούσαν οι ίδιοι που είχαν οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ στο 4,5% στις εκλογές του Γενάρη. Σκέφτηκα ότι αν η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από τέτοια ζητήματα, κακώς κατέβηκα στη Συνδιάσκεψη. Είχα καλύτερα πράγματα να κάνω στη Θήβα. Είχαμε και παζάρι, και ψητά γουρουνόπουλα εδώ. Η ομιλία Παπανδρέου ξεκαθάρισε από την αρχή ότι ζήτημα διάλυσης δεν υφίστατο. Ακολούθησαν ομιλίες δεκάδων συντρόφων. Σε γενικές γραμμές το κλίμα ήταν το ίδιο. Η δικαίωση Παπανδρέου, η ανατροπή των συνωμοσιολογιών κλπ. Αισθάνθηκα άσχημα. Σε μια τόσο κρίσιμη περίσταση, δεν χρειαζόμαστε εύφημες μνείες για το παρελθόν μας.
Δεν προσφέρει τίποτα το να ευλογούμε τα γένια μας. Αν είχα την αίσθηση ότι ο Παπανδρέου είναι ένας ματαιόδοξος ηγέτης, που έχει ανάγκη από λιβανίσματα, δεν θα ήμουν εκεί. Αν ήθελα ένα τέτοιο ηγέτη, θα έμενα στο ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου. Δικαιωθήκαμε ιστορικά. Ωραία. Και μετά;; Γιατί ο κόσμος, αυτό το «μετά» θα μας ζητήσει να του εξηγήσουμε. Ενας πολιτικός χώρος, υφίσταται όσο έχει να πει κάτι διαφορετικό, όχι για το χθες, αλλά για το αύριο. Εχουμε να πούμε κάτι για το αύριο; Αν ναι, έχουμε λόγο ύπαρξης. Αν όχι, ας το διαλύσουμε. Λοιπόν, ΕΧΟΥΜΕ κάτι να πούμε: Τα μνημόνια είναι απαραίτητα, αλλά εφαρμόζονται αλλιώς. Και αυτό πρέπει να το διευκρινίσουμε: Τα μνημόνια είναι αναγκαία. Να τελειώνουμε με τα παραμύθια των δραχμολάγνων.Είδαμε την εναλλακτική τους πρόταση. Είδαμε τη σοβαρότητά τους. Είδαμε τις συνέπειες της άποψής τους. Φτάνει. Αλλά, τα μνημόνια εφαρμόζονται αλλιώς. Δεν εφαρμόζονται όπως τα εφάρμοσε η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Η εφαρμογή τους δεν αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της γνωστής ελληνικής ολιγαρχίας. Δεν ανακεφαλαιοποιούνται με προνομιούχες μετοχές οι τράπεζες. Δεν τις χαρίζουμε στους τραπεζίτες χωρίς δημόσιο έλεγχο. Δεν κλείνει η ΕΡΤ για να πάρει την ψηφιακή πλατφόρμα η DIGEA. Δεν υποχωρεί το δημόσιο στην απαίτηση των εργολάβων για αύξηση 50% στα διόδια. Δεν δίνονται δάνεια σε υπερχρεωμένους μεγαλοεκδότες και καναλάρχες.
Προτεραιότητα πρέπει να είναι η προστασία των κοινωνικά και οικονομικά ανίσχυρων. Σε συνθήκες βίαιης αναδιανομής του πλούτου, είμαστε με τους πολλούς, όχι με τους λίγους. Από την άλλη, υπάρχουν και πολλά, μικρότερα συντεχνιακά συμφέροντα, εντός και πέριξ του κράτους. Τα επί μέρους κεκτημένα μπορεί να φαίνονται μικρά. Αθροιστικά, επιβαρύνουν υπερβολικά το μέσο Ελληνα, την πραγματική οικονομία, τα οικονομικά του κράτους. Και πρέπει και εκεί να είμαστε ξεκάθαροι. Και δυσάρεστοι. Θέλουμε δημόσια ΕΡΤ. Αλλά για τον Ελληνισμό. Οχι για την ΠΟΣΠΕΡΤ. Θέλουμε δημόσια υγεία. Αλλά για τον Ελληνα πολίτη. Οχι για τις φαρμακοβιομηχανίες, όχι για τους φακελάκηδες. Θέλουμε δημόσια ΔΕΗ. Για τον άνεργο το μισθωτό και το συνταξιούχο. Οχι για το Φωτόπουλο.
Αυτή η άποψη, προφανώς θίγει πολλά μικρά και μεγάλα συμφέροντα. Είναι πλειοψηφική;; Οχι. Αλλά ΠΡΕΠΕΙ να γίνει πλειοψηφική. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι τέτοιου είδους ανισότητες, πρέπει να λυθούν ΤΩΡΑ. Με όρους πολιτικών και κοινωνικών συναινέσεων. Διαφορετικά, θα λυθούν αύριο, με όρους κοινωνικού αυτοματισμού, κοινωνικού εμφυλίου. Εχουμε λοιπόν να πούμε κάτι διαφορετικό για το αύριο. Ας το πούμε. Ο Μαρξ, συνήθιζε να κλείνει πολλά κείμενά του με τη φράση «dixi et salvavi animam meam». «Μίλησα και έσωσα την ψυχή μου».
Ας μιλήσουμε, και ας χάσουμε. Αλλά να έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας. Να έχουμε μιλήσει όταν θα πρέπει να έχουμε μιλήσει. Οχι μετά. Ακριβώς όπως κάναμε το 2010. Κάτι μου λέει, ότι αν όντως το πιστέψουμε, αν όντως το κάνουμε, δεν θα χάσουμε. Και αν χάσουμε, αυτό θα έχει γίνει επειδή έτσι αποφάσιε οτο εκλογικό σώμα, όχι ένα τσούρμο εξουσιομανών του σημερινού ΠΑΣΟΚ. Καλή δύναμη σύντροφοι.
ΕΛΙΣΣΑΙΟΣ ΑΝΤ. ΜΑΜΜΗΣ
ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΒΟΙΩΤΙΑΣ