Συμπάσχουν όσοι ξαπλώνουν στο κρεβατάκι τους τη νύχτα και όσα πρόβατα κι αν μετρήσουν, απλά δεν καταφέρνουν να αποκοιμηθούν… Όσο κι αν έχεις κουραστεί την υπόλοιπη μέρα, όσο κι αν λαχταράς να απενεργοποιήσεις τις λειτουργίες σου, απλά,δεν σου κολλάει ύπνος με τίποτα. Εσύ τι σκέψεις κάνεις;
Πολύ σκληρό είναι αυτό το μαξιλάρι, δε με βολεύει καθόλου. Να θυμηθώ να πάρω καινούριο.
Το πάπλωμα είναι βαρύ, ασφυξία με πιάνει. Χωρίς σεντόνι καλύτερα, εξάλλου έχω ήδη βγάλει την μπέμπελη.
Μέχρι και το στρώμα έχει ζεσταθεί. Κάτσε να πάω στην άκρη μήπως βρω πιο δροσερή γωνιά.
Αχ εδώ, αυτή είναι η τέλεια βολή! Επιτέλους, θα κοιμηθώ… Εχμ… Νομίζω πως διψάω. Τώρα που το σκέφτομαι διψάω ανελέητα. Ναι αλλά αν σηκωθώ τώρα, αυτό σημαίνει πως θα χάσω την τέλεια βολή;
Α, δεν γινόταν να μην πιω νερό, στην έρημο βρίσκομαι; Θα ξαναβρώ τη θέση που με βολεύει αμέσως. Μέχρι εκείνη την ώρα ας ανοίξω την τηλεόραση να με νανουρίσει.
Βλέπω εδώ και μισή ώρα τα πιο «τελειωμένα» προγράμματα της ελληνικής τηλεόρασης, και ακόμα το μάτι μου γαρίδα. Κι αύριο έχω να ξυπνήσω από τις 7:00 για να πάω στη δουλειά. Κανονικά το ωράριο εργασίας για όσους πάσχουν από αϋπνίες θα έπρεπε να ξεκινάει από τις 11:00 όχι από τις 9:00.
Δεν το πιστεύω πως η ώρα έχει πάει 3:00 κι εγώ κοιτάω το ταβάνι. Αύριο αντί για πόδια θα έχω τσιμεντόλιθους και θα σέρνομαι στους διαδρόμους σαν το ζόμπι. Όλοι θα είναι φρέσκοι και έτοιμοι να αποδώσουν στη δουλειά και εγώ θα μετράω τα λεπτά μέχρι να επιστρέψω στο κρεβάτι μου για να ψοφήσω…
Το πρόβλημα είναι πως ούτε χτες κοιμήθηκα καλά. Εδώ που τα λέμε ούτε προχτές. Έχω χάσει την μπάλα ανάμεσα στα όνειρα, στους εφιάλτες μου και στην πραγματικότητα. Όντως δεν καλοθυμάμαι αν ήμουν ξύπνια ή κοιμόμουν όταν έκανα βόλτες στο σαλόνι για να κουραστώ και να με πάρει ο ύπνος – όνειρο μέσα σε όνειρο, ή πραγματικότητα;
Εντάξει, ας το αποδεχτώ. Πρέπει να ζήσω με αυτό. Θα κοιμάμαι τη μέρα και το βράδυ θα δουλεύω, ή θα ψάξω να βρω μαγαζιά που είναι ανοιχτά 24 ώρες το 24ωρο.
Θα μπω στο Facebook. Ω Χριστέ μου, θα γίνω κι εγώ σαν αυτούς που το ξενυχτάνε μέχρι το πρωί στα socialmedia, σχολιάζοντας πολιτική και trash τις μεγάλες ώρες…
Θα ουρλιάξω! Υπάρχουν άνθρωποι που αποκοιμιούνται όπου σταθούν όποια ώρα το θελήσουν κι εγώ έχω κάνει του κόσμου τα τελετουργικά και είμαι ακόμα ξύπνια!!!
Και το χειρότερο είναι πως όταν πρέπει να κάνω κάποια δουλειά μέχρι αργά, ή όποτε βγαίνω για ποτό και το ρολόιδείχνει μεσάνυχτα, μπαμ, ο ύπνος μου χτυπάει την πόρτα απρόσκλητα και εκνευριστικά αβίαστα!!!
Ίσως αν διαβάσω ένα βιβλίο νανουριστώ. Μπλα μπλα μπλα μπλα ζζζζζζζ… Επ! Αυτό έπιασε, ας αφήσω το βιβλίο στην άκρη και ας αφεθώ στην αγκαλιά του Μορφέα! Καλέ, τι έγινε; Αυτό ήταν; Μορφέα; Μορφέα; Γιατί με εγκατέλειψες πάλι;
Μιας που έχω χρόνο, ας σκεφτώ τα υπαρξιακά μου. Είναι πράγματι η δουλειά μου αυτό που ήθελα να κάνω μια ζωή; Μήπως πίσω από την αϋπνία μου κρύβεται το ανικανοποίητο πνεύμα μου για διαφορετική καριέρα; Μήπως δεν κρύβεται η δουλειά μου και απλά έχω αρχίσει… να τρελαίνομαι;
Λοιπόν, αυτό ήταν. Θα γυρίσω ανάσκελα, θα κοιτάζω ασταμάτητα το ταβάνι με τα μάτια μου ορθάνοιχτα. Ε, κάποια στιγμή, θα κουραστούν τα βλέφαρα και θα πέσουν! Εκτός από το νόμο του Μέρφι, υπάρχει και ο νόμος της βαρύτητας αγάπη μου!!!
ΠΗΓΗ