http://www.radio-thiva.gr/
Του Θωμά Κιούση*
Διανύουμε ένα εφιαλτικό τελευταίο τετράμηνο του έτους με την οικονομία σε τέλμα, με ορυμαγδό από φόρους και άλλες πληρωμές, με διοικητικά μέτρα και κατασχέσεις, με τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές να βρίσκονται και πάλι στο κόκκινο και με τον «κόφτη», αλλά και νέους φόρους να παραμονεύουν.
Το χειρότερο από όλα είναι, ότι δε φαίνεται από πουθενά φως στον ορίζοντα και το πολιτικό σκηνικό εξακολουθεί όχι να μη βοηθά, αλλά να επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση.
Εδώ που έχουν έρθει τα πράγματα το σενάριο της πλήρους κατάρρευσης φαίνεται πια πολύ πιθανό. Και μάλιστα όχι να σερνόμαστε για πολλά ακόμα χρόνια στον πάτο του βαρελιού χάνοντας μια ακόμα γενιά, με την οικονομία να μην αναπτύσσεται, αλλά να κινούμαστε προς ακόμα χαμηλότερα επίπεδα.
Όταν φτάνουμε στο σημείο που ένας στους τέσσερις πολίτες δεν πλήρωσε την πρώτη δόση στο φόρο εισοδήματος, μπορεί να φανταστεί κανείς τι θα γίνει με τις επόμενες δόσεις που θα έχουν και τον ένφια και τις άλλες επιβαρύνσεις, καθώς πλησιάζουμε στο τέλος του χρόνου.
Όταν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν πληρώνει τους φόρους, τα δάνεια, το ρεύμα και άλλους λογαριασμούς κοινής ωφέλειας, οι τράπεζες με τα δεκάδες δις. που απορρόφησαν για να στηριχθούν στα πόδια τους δεν ρίχνουν ούτε δεκάρα στην αγορά και οι καταθέσεις, εξακολουθούν να φεύγουν.
Όταν εκατοντάδες χιλιάδες νέοι συνταξιούχοι περιμένουν για μήνες για να ξεκινήσει η σύνταξή τους. Όταν εκατοντάδες χιλιάδες παλαιοί συνταξιούχοι βλέπουν με οδύνη τις συντάξεις τους να πετσοκόβονται και αναμένονται και νέες μειώσεις. Όταν οι εξαγωγές σημείωσαν μια από τις χειρότερες επιδόσεις τους, όταν ο τζίρος στις εκπτώσεις ήταν μειωμένος, όταν τα λουκέτα αυξάνονται, η ανεργία παραμένει στα ύψη και πολλά άλλα, τι να συμπεράνει κανείς;
Ότι η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης και η οικονομία βαδίζει από το κακό στο χειρότερο.
Τα χρέη πνίγουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις στραγγαλίζοντας τα περιθώρια ανάκαμψης.
Τα χρέη προς τις τράπεζες φτάνουν τα 110 δις. ευρώ, προς την εφορία τα 90 δις, προς τα ασφαλιστικά ταμεία τα 26 δις, τη ΔΕΗ τα 3 δις. και πολλά άλλα ακόμα. Μόνο με αυτά φτάνουμε τα 230 δις. ευρώ, πολύ παραπάνω από αυτά που παράγει όλη η χώρα.
Την ίδια στιγμή το κράτος έχει κηρύξει στάση πληρωμών και τα χρέη προς τους ιδιώτες πλησιάζουν τα 8 δις. ευρώ, ενώ θα πρέπει να βρίσκει 4-5 δισ. το μήνα για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις.
Με ένα τέτοιο σκηνικό είναι επόμενο, κανείς να μη ρισκάρει τα όποια κεφάλαιά του για να κάνει κάποια επένδυση και οι μηχανές της οικονομίας παραμένουν σβηστές.
Υπάρχουν κάποια περιθώρια, κάποιος να στρίψει το τιμόνι πριν τη σύγκρουση, έστω και την τελευταία στιγμή;
Θεωρητικά ναι. Χρειάζονται όμως πολλά. Για παράδειγμα, αν αποφασίσουν να συνεννοηθούν στα πιο κρίσιμα και βασικά ζητήματα και πουν αλήθειες στο λαό.
Πρακτικά όμως δε φαίνεται από πουθενά κάτι τέτοιο. Η πόλωση και η μάχη για την εξουσία κυριαρχεί και επισκιάζει τα πάντα. Έχει μεταφερθεί σήμερα στα βοσκοτόπια της Ιθάκης. Εδώ και καιρό το παιχνίδι στηρίζεται σε επικοινωνιακά τερτίπια γύρω από διάφορα θέματα με προδιαγεγραμμένη συνήθως αποτυχία για να αλλάξει το κλίμα. Που δε θα αλλάξει.
Αυτό που έμεινε από τις φετινές εξαγγελίες στη Θεσσαλονίκη δεν ήταν το - έτσι και αλλιώς φτωχό και αμφιλεγόμενο περιεχόμενό τους -, αλλά τα βροντερά όχι των δανειστών που ακολούθησαν. Η πραγματικότητα είναι σκληρή. Χρειάζεται να ενσκήψουμε στα προβλήματα, χρειάζεται δουλειά και αποτέλεσμα. Ποιος θα την κάνει;
* Οικονομολόγος, δημοτικός σύμβουλος δήμου Θηβαίων.