- Του Θανάση Σκούμα -
Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ "ΣΤΟΙΧΗΜΑ" τιτλοφορείται το κεντρικό άρθρο της ΑΥΓΗΣ σήμερα 11-08-2015.Με αυτό το άρθρο υποστηρίζεται από την εφημερίδα, ότι η "κατάληξη σε συμφωνία -παρά τις επώδυνες πλευρές της- είναι ¨ανάσα¨ για τη συνέχεια μιας πολιτικής προσπάθειας ανάταξης της πορείας και της κατάστασης μας". Και υιοθετείται η άποψη ότι "Με την αριστερά στην διακυβέρνηση της χώρας και τώρα μια επώδυνη συμφωνία δανεισμού από τους 4 θεσμούς το βασικό ζητούμενο πρέπει να είναι ένα ολοκληρωμένο, ρεαλιστικό, αναζωογονητικό σχέδιο ανάπτυξης που να απαντά με αποτελεσματικό τρόπο στην καταβύθιση της κοινωνίας, να δρομολογεί την αντιμετώπιση των υφεσιακών μέτρων και κυρίως να ΠΕΙΘΕΙ τα αδύνατα και μεσαία στρώματα για τη συνεχή μεσοπρόθεσμη υποστήριξη τους".
Βέβαια, τα μέτρα που οδηγούνται προς φαστ τρακ ψήφιση, κατά πλήρη αναλογία της παραβίασης των θεσμικών δημοκρατικών αρχών των προηγούμενων μνημονιακών περιόδων, χωρίς ουσιαστική συζήτηση και μελέτη των νέων σκληρών νεοφιλελεύθερων και υφεσιακών ρυθμίσεων, σε χρόνο που όλη η κοινωνία βρίσκεται στο διάστημα της Αυγουστιάτικης ραστώνης της, δεν αποτελούν με κανένα τρόπο απάντηση στις πληγές της κοινωνίας που έχουν ανοίξει ήδη τα προηγούμενα μνημόνια, ούτε και "αναζωογονητικό σχέδιο ανάπτυξης".
Γι΄αυτό, η προσπάθεια να ΠΕΙΣΤΟΥΝ τα πληττόμενα χαμηλά κοινωνικά στρώματα, ότι παρόλο που άμεσα επιβάλλονται σε βάρος τους επιπλέον τεράστια βάρη, θα επέλθει δήθεν η μεσοπρόθεσμη υποστήριξη τους, δεν πείθει κανένα, ούτε και τους πιο ακραίους θιασώτες της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ.
Η κατάργηση του ανώτατου ορίου του 25% επί των μισθών και των συντάξεων για τις κατασχέσεις, η αλλαγή στα επιτόκια της ρύθμισης των 100 δόσεων, οι ρυθμίσεις για την καταβολή της ελάχιστης εγγυημένης σύνταξης μετά τα 67 έτη, η έκδοση εγκυκλίων για την πλήρη εφαρμογή του νόμου του 2010 για το ασφαλιστικό, η κατάργηση του νόμου για τη μετενέργεια στις συμβάσεις εργασίας που ψηφίστηκε στις 2 Ιουλίου του 2015, η εφαρμογή όλων των συστάσεων του ΟΟΣΑ που προβλέπονταν από την Εργαλειοθήκη Ι και όλων των συστάσεων της Εργαλειοθήκης ΙΙ, η έγκριση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων που ήδη έχει αναλάβει το ΤΑΙΠΕΔ και η προώθηση του Ταμείου εκποίησης της Δημόσιας περιουσίας, κλπ, που έρχονται να προστεθούν στα ήδη ψηφισμένα προσφάτως προαπαιτούμενα, σε αυτά που θα προστεθούν το επόμενο διάστημα, αλλά και στα ισχύοντα μνημόνια, δεν αφήνουν περιθώρια για δρομολόγηση αντιμετώπισης των υφεσιακών μέτρων και "ανάπτυξης", αλλά υιοθέτηση αέναης λιτότητας και επιπλέον υφεσιακών προσθηκών.
Το δήθεν "στοίχημα" λοιπόν για "επίδειξη ικανότητας και αντοχής από την κυβέρνηση για να υπηρετήσει τις διαρκείς και αδήριτες ανάγκες του λαού μας", με ψήφιση μνημονίου και αποδοχής όλων των μνημονιακών πολιτικών έως σήμερα, είναι επίπλαστο και προσχηματικό. Γιατί δεν αντικατοπτρίζει καμία εναλλακτική πολιτική, αλλά αποδοχή της ΤΙΝΑ. Γιατί αυτό που δεν λαμβάνεται υπόψη είναι ότι αυτοί που πρέπει να επιδείξουν αντοχή, είναι τα βάναυσα πληττόμενα στρώματα της κοινωνίας που ταξικά συντρίβονται και σήμερα και για μεγάλο χρονικό διάστημα στο μέλλον. Η παραποίηση της πραγματικότητας, η "συμφωνία" που θα φέρει ανάπτυξη, ο "αντιρροπισμός" των επαχθών μέτρων, με την εγγύηση μιας διακυβέρνησης που δεν αμφισβητεί τη μνημονιακή πολιτική, είναι ένα "στοίχημα", που έχει χαθεί πριν να τεθεί.
Το πραγματικό στοίχημα και ζητούμενο είναι η διαμόρφωση ενός μεγάλου αντιμνημονιακού αντινεοφιλελεύθερου κινήματος δημοκρατίας και δικαιοσύνης, που θα αποτινάξει τα δεσμά της κηδεμονίας από την δικτατορία των αγορών και του χρέους, θα αποτρέψει την μετατροπή της χώρας σε αποικία και θα ανακουφίσει τα λαϊκά στρώματα από τη καταστροφή και θα θέσει ουσιαστικές βάσεις ανασυγκρότησης της οικονομίας και της παραγωγής. Και αυτό δεν θα είναι καθόλου εύκολο: Όταν μια πολιτική δύναμη, που αναδύθηκε σε κοινοβουλευτική πλειοψηφία αξιοποιώντας τη ριζοσπαστική βούληση της κοινωνίας για διακοπή της μνημονιακής λιτότητας και , υποχώρησε στις απαιτήσεις και τις πολιτικές στις οποίες είχε αντιταχθεί και καταγγείλει το προηγούμενο διάστημα, αντικαθιστώντας το πρόγραμμα της με την ίδια πολιτική που εναντιωνόταν, η απογοήτευση και η ήττα δεν είναι εύκολα αντιστρέψιμη.
Όμως, για τις δυνάμεις της εργασίας, τον κόσμο που συνεχίζει να είναι αποκλεισμένος και άνεργος, για τη νέα γενιά, για τους αγρότες που συνθλίβονται, για τους μικρομεσαίους που βάζουν λουκέτο στα μαγαζιά τους, για όλη αυτή την κοινωνική πλειοψηφία που βλέπει να διαψεύδονται οι ελπίδες της, ο δρόμος της κοινωνικής λαϊκής αντίστασης και της δημιουργίας μια νέας ριζοσπαστικής πολιτικής απάντησης είναι η διέξοδος. Το δικό μας στοίχημα, η δική μας συμφωνία, είναι να ανατραπούν τα προηγούμενα και να μην ψηφιστεί και εφαρμοστεί το νέο μνημόνιο.
ΟΧΙ μέχρι το τέλος.
