http://www.tovima.gr/society/article/?aid=734481
Την Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015 στο Μουσείο Σχολικής Ζωής Θίσβης στην Βοιωτία
Ο δάσκαλος Λουκάς Μαστροδήμος υπήρξε μια εμβληματική μορφή της εκπαίδευσης στην οποία αφιέρωσε την ζωή του. «Έφυγε» πλήρης ημερών στις 29 Ιουλίου 2015 σε ηλικία 95 ετών αφήνοντας πίσω του μια πλούσια πνευματική και αγωνιστική παρακαταθήκη. Με την ευκαιρία της δωρεάς του εκπαιδευτικού του αρχείου στο Μουσείο Σχολικής Ζωής Θίσβης, ο Σύλλογος Γυναικών Θίσβης τιμώντας την μνήμη του θα πραγματοποιήσει εκδήλωση την Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015 (11.00 π.μ.) στην αίθουσα εκδηλώσεων του Μουσείου, το οποίο δημιουργήθηκε με την δική του συμβολή. Πρόκειται για το πέτρινο δημοτικό σχολείο που εγκαινιάσθηκε το 1950 από τον τότε υπουργό Παιδείας Γεώργιο Παπανδρέου.
Ο Λουκάς Μαστροδήμος, γεννήθηκε στην Θίσβη Βοιωτίας το 1920. Ήταν γιος του επ’ ανδραγαθία αξιωματικού του Ελληνικού Στρατού Γιώργη Μαστροδήμου, υπασπιστή του στρατηγού Ιατρίδη, που έπεσε στη μάχη του Μπιζανίου. Ο πατέρας του ήταν στέλεχος του κόμματος των Φιλελευθέρων και της Ένωσης Κέντρου στην Βοιωτία.
Τέταρτο παιδί πενταμελούς οικογένειας, ο Λουκάς Μαστροδήμος εισήχθη στην Μαράσλειο Ακαδημία το 1938 και αμέσως εντάχθηκε σε αριστερά προοδευτικά κινήματα της νεολαίας εκείνης της εποχής. Συνελήφθη από την αστυνομία του διαβόητου Μανιαδάκη του Μεταξά (καθεστώς 4ης Αυγούστου), βασανίστηκε και εκδιώχθηκε από την Μαράσλειο. Ως άριστο φοιτητή, ο διευθυντής της Μαρασλείου τον επανέγραψε και το 1941 πήρε το πτυχίο του δασκάλου.
Επέστρεψε στην Θίσβη μέσα στην Κατοχή και άρχισε να διδάσκει σε ξωκλήσια, διότι, μετά το Δίστομο, τα 3 χωριά Δομβραίνα, Θίσβη και Χώστια πυρπολήθηκαν από τους Γερμανούς τον Αύγουστο του 1943, για το φόνο ενός γερμανού αξιωματικού. Υπήρξαν και είκοσι ένα θάνατοι πατριωτών. Την εποχή εκείνη είναι ο γραμματέας της ΕΠΟΝ της περιοχής. Σε ένα ταξίδι του στην Αθήνα, σε μπλόκο στο Κριεκούκι, συνελήφθη από τους Γερμανούς. Κατάφερε να διαφύγει τρεις μέρες μετά μαζί με άλλους δύο πατριώτες ενώ βρίσκονταν καθ’ οδόν προς Θήβα με προορισμό τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στα μαύρα χρόνια του εμφυλίου, διώχθηκε και κατ’ επανάληψη κινδύνεψε τη ζωή του. Από τις αρχές του ’50 ξεκίνησε πλέον κανονικά τη διδασκαλική του καριέρα, στα χωριά της Θήβας, κυρίως όμως στην ιστορική Δομβραίνα όπου υπηρέτησε ως διευθυντής επί 22 χρόνια. Από το 1971 μέχρι το 1979, που συνταξιοδοτήθηκε, υπηρέτησε ως διευθυντής στην Ελευσίνα και την Αθήνα αποτελώντας υπόδειγμα δασκάλου. Το υπόλοιπο της ζωής του το αφιέρωσε στα παιδιά του, τα εγγόνια και τα δισέγγονά του, τους αναρίθμητους μαθητές του και την αγαπημένη του Θίσβη όπου την προσεχή Κυριακή θα τελεστεί θρησκευτικό μνημόσυνο και ακολούθως στο Σχολείο τα παιδιά του Γιώργος και Αννέτα θα δωρίσουν τη βιβλιοθήκη του και το αρχείο του.
Ο ίδιος ζήτησε να γραφεί στο μνήμα του η λέξη: «Δάσκαλος». Όπως τον γνώριζαν και τον αποκαλούσαν όλοι στην περιοχή.
Την Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015 στο Μουσείο Σχολικής Ζωής Θίσβης στην Βοιωτία
Ο δάσκαλος Λουκάς Μαστροδήμος υπήρξε μια εμβληματική μορφή της εκπαίδευσης στην οποία αφιέρωσε την ζωή του. «Έφυγε» πλήρης ημερών στις 29 Ιουλίου 2015 σε ηλικία 95 ετών αφήνοντας πίσω του μια πλούσια πνευματική και αγωνιστική παρακαταθήκη. Με την ευκαιρία της δωρεάς του εκπαιδευτικού του αρχείου στο Μουσείο Σχολικής Ζωής Θίσβης, ο Σύλλογος Γυναικών Θίσβης τιμώντας την μνήμη του θα πραγματοποιήσει εκδήλωση την Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015 (11.00 π.μ.) στην αίθουσα εκδηλώσεων του Μουσείου, το οποίο δημιουργήθηκε με την δική του συμβολή. Πρόκειται για το πέτρινο δημοτικό σχολείο που εγκαινιάσθηκε το 1950 από τον τότε υπουργό Παιδείας Γεώργιο Παπανδρέου.
Ο Λουκάς Μαστροδήμος, γεννήθηκε στην Θίσβη Βοιωτίας το 1920. Ήταν γιος του επ’ ανδραγαθία αξιωματικού του Ελληνικού Στρατού Γιώργη Μαστροδήμου, υπασπιστή του στρατηγού Ιατρίδη, που έπεσε στη μάχη του Μπιζανίου. Ο πατέρας του ήταν στέλεχος του κόμματος των Φιλελευθέρων και της Ένωσης Κέντρου στην Βοιωτία.
Τέταρτο παιδί πενταμελούς οικογένειας, ο Λουκάς Μαστροδήμος εισήχθη στην Μαράσλειο Ακαδημία το 1938 και αμέσως εντάχθηκε σε αριστερά προοδευτικά κινήματα της νεολαίας εκείνης της εποχής. Συνελήφθη από την αστυνομία του διαβόητου Μανιαδάκη του Μεταξά (καθεστώς 4ης Αυγούστου), βασανίστηκε και εκδιώχθηκε από την Μαράσλειο. Ως άριστο φοιτητή, ο διευθυντής της Μαρασλείου τον επανέγραψε και το 1941 πήρε το πτυχίο του δασκάλου.
Επέστρεψε στην Θίσβη μέσα στην Κατοχή και άρχισε να διδάσκει σε ξωκλήσια, διότι, μετά το Δίστομο, τα 3 χωριά Δομβραίνα, Θίσβη και Χώστια πυρπολήθηκαν από τους Γερμανούς τον Αύγουστο του 1943, για το φόνο ενός γερμανού αξιωματικού. Υπήρξαν και είκοσι ένα θάνατοι πατριωτών. Την εποχή εκείνη είναι ο γραμματέας της ΕΠΟΝ της περιοχής. Σε ένα ταξίδι του στην Αθήνα, σε μπλόκο στο Κριεκούκι, συνελήφθη από τους Γερμανούς. Κατάφερε να διαφύγει τρεις μέρες μετά μαζί με άλλους δύο πατριώτες ενώ βρίσκονταν καθ’ οδόν προς Θήβα με προορισμό τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στα μαύρα χρόνια του εμφυλίου, διώχθηκε και κατ’ επανάληψη κινδύνεψε τη ζωή του. Από τις αρχές του ’50 ξεκίνησε πλέον κανονικά τη διδασκαλική του καριέρα, στα χωριά της Θήβας, κυρίως όμως στην ιστορική Δομβραίνα όπου υπηρέτησε ως διευθυντής επί 22 χρόνια. Από το 1971 μέχρι το 1979, που συνταξιοδοτήθηκε, υπηρέτησε ως διευθυντής στην Ελευσίνα και την Αθήνα αποτελώντας υπόδειγμα δασκάλου. Το υπόλοιπο της ζωής του το αφιέρωσε στα παιδιά του, τα εγγόνια και τα δισέγγονά του, τους αναρίθμητους μαθητές του και την αγαπημένη του Θίσβη όπου την προσεχή Κυριακή θα τελεστεί θρησκευτικό μνημόσυνο και ακολούθως στο Σχολείο τα παιδιά του Γιώργος και Αννέτα θα δωρίσουν τη βιβλιοθήκη του και το αρχείο του.
Ο ίδιος ζήτησε να γραφεί στο μνήμα του η λέξη: «Δάσκαλος». Όπως τον γνώριζαν και τον αποκαλούσαν όλοι στην περιοχή.
