Το καλοκαίρι είναι εδώ και η θάλασσα περιμένει να δροσίσει εμάς αλλά και τους τριχωτούς μας φίλους! Παρόλο που η νομοθεσία στην Ελλάδα είναι λίγο έως πολύ ασαφής για το θέμα ‘’σκύλος στην παραλία και τη θάλασσα’’ υπάρχουν μέρη που είναι φιλόξενα για μας και τα σκυλιά μας ή απλώς απομακρυσμένα, στα οποία μπορούμε να χαρούμε τον ήλιο και τη θάλασσα δίποδοι και τετράποδοι μαζί.Εκδρομή στη θάλασσα λοιπόν αλλά πάντα με ασφάλεια για να αποφύγουμε τις δυσάρεστες εκπλήξεις. Ποιοι είναι λοιπόν οι πέντε πιο συχνοί κίνδυνοι στην παραλία; Σας τους παρουσιάζω με σειρά επικινδυνότητας
1.Θερμοπληξία
Θεωρείται ως ο σοβαρότερος κίνδυνος, (αφού αποτελεί) μια παθολογική κατάσταση με αναφερόμενα ποσοστά θνησιμότητας που ξεπερνούν το 50%. Ένας σκύλος παθαίνει θερμοπληξία όταν δε μπορεί να αποβάλει τη θερμότητα που προέρχεται, μεμονωμένα είτε σε συνδυασμό, από το μεταβολισμό, την κινητική δραστηριότητα και τις συνθήκες του περιβάλλοντος (υψηλές θερμοκρασίες σε συνδυασμό με υψηλά ποσοστά υγρασίας).
Τότε η θερμοκρασία του ζώου ξεπερνά τους 41 ⁰C (όταν η φυσιολογική θερμοκρασία του σκύλου είναι :37,5-39,2⁰C) και το ζώο εμφανίζει σταδιακά έντονο λαχάνιασμα, κατάπτωση, και συμπτώματα από το νευρικό σύστημα όπως αστάθεια, τύφλωση, επιληπτικές κρίσεις, κώμα.
2.Αφυδάτωση
Η αφυδάτωση προκύπτει όταν διαταραχθεί η ισορροπία μεταξύ πρόσληψης και απώλειας ύδατος. Σε συνθήκες ζέστης και υψηλής υγρασίας ο οργανισμός του σκύλου προκειμένου να διατηρήσει φυσιολογική τη θερμοκρασία του σώματός του σε φυσιολογικά επίπεδα, χρησιμοποιεί κυρίως τη διαδικασία της εξάτμισης. Το φαινόμενο της εξάτμισης πραγματοποιείται μέσα από τις πατούσες αλλά, κυρίως, από το ανοιχτό στόμα και το λαχάνιασμα. Με αυτή τη διαδικασία ο σκύλος χάνει μεγάλες ποσότητες νερού τις οποίες εάν δεν αντικαταστήσει τότε κινδυνεύει με αφυδάτωση. Σημάδια αφυδάτωσης είναι το έντονο λαχάνιασμα, τα ξηρά με κολλώδη σάλια ούλα, το ανελαστικό δέρμα, η ταχυκαρδία, ο σφυγμός και σε πιο σοβαρά περιστατικά ακόμη και η απώλεια συνείδησης.
3.Τσίμπημα μέλισσας/σφήκας
Συχνοί επισκέπτες στις παραλίες εκτός από τους λουόμενους είναι οι μέλισσες και οι σφήκες, ειδικά όταν ανοίγουν οι σακούλες με τα ζουμερά καλοκαιρινά φρούτα. Οι σκύλοι ως περίεργα όντα συνηθίζουν να τις κυνηγούν και να προσπαθούν να τις πιάσουν, έτσι καταλήγουν να τις καταπίνουν ή τις περισσότερες φορές ρουθουνίζοντας απλώς στα χόρτα συνήθως τις ενοχλούν και δέχονται επίθεση. Παρατηρούνται λοιπόν, τσιμπήματα κυρίως σε πρόσωπο αλλά και σε γλώσσα, στόμα, φάρυγγα, και λάρυγγα. Σε πολλές περιπτώσεις τα τσιμπήματα μπορεί να είναι πολλαπλά. Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι το οίδημα (πρήξιμο) και ο πόνος στην περιοχή γύρω από το τσίμπημα. Επικίνδυνο είναι το οίδημα στη γλώσσα που μπορεί να παρακωλύσει την αναπνοή του ζώου. Σε περιπτώσεις σοβαρής αλλεργικής - αναφυλακτικής αντίδρασης και σοβαρής τοξίκωσης από το δηλητήριο των εντόμων μπορεί να έχουμε ακόμη και θάνατο του ζώου εάν δεν υπάρξει άμεση αντιμετώπιση της κατάστασης.
4. Εγκαύματα
Καπέλα, ομπρέλες, αντηλιακά παντός τύπου, σαγιονάρες για την καυτή άμμο είναι μερικά από τα απαραίτητα εφόδια για την παραλία για μας. Τι γίνεται όμως με τα σκυλάκια μας; Πόσες φορές βλέπουμε ζώα απρόθυμα να περπατήσουν επάνω στην άμμο και μετά από καμιά ώρα τα πατουσάκια τους είναι κατακόκκινα ενώ την επόμενη μέρα αρχίζει το ξεφλούδισμα, η φαγούρα και το γλείψιμο. Επίσης στη μουσούδα, στα άτριχα σημεία του σώματος, και σε ξυρισμένα ζώα με ιδιαίτερα λευκό δέρμα παρατηρούνται πολύ συχνά το καλοκαίρι ηλιακά εγκαύματα. Τα εγκαύματα είναι επώδυνα και μπορούν πολύ εύκολα να επιμολυνθούν και έτσι να εξελιχτούν σε σοβαρές δερματικές αλλοιώσεις.
5.Γαστρεντερικά προβλήματα παραλίας
Πολλές φορές ιδιοκτήτες αναφέρουν περιστατικά εμέτου ή και διάρροιας του σκύλου στην παραλία ή μετά την επιστροφή στο σπίτι χωρίς όμως να αναφέρουν αν προϋπήρχε κάποια αδιαθεσία το προηγούμενο διάστημα. Αυτό οφείλεται στην κατάποση θαλασσινού νερού. Για το γεγονός αυτό ευθύνεται η μεγάλη περιεκτικότητα του νερού σε χλωριούχο νάτριο που δημιουργεί στον οργανισμό συνθήκες υπερνατριαιμίας. Εξάλλου, μια συνήθης πρακτική πρόκλησης εμέτου στο σκύλο είναι η χρήση αλατόνερου. Η ύπαρξη παθογόνων μικροοργανισμών στο νερό είναι ακόμη ένας παράγοντας που μπορεί να επιδεινώσει τη γαστρεντερίτιδα αυτής της μορφής. www.govastileto.gr
