ΡΙΞΑΤΕ ΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ κ. ΠΡΟΕΔΡΕ.

ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ; Γράφει ο  Γιώργος Κατσιμπάρδης, πρ. βουλευτής, υφυπουργός Εσωτερικών και μέλος του Ε.Γ. του ΠΑ.ΣΟ.Κ. α. Τα άρθρο αυτό το έγραψα για το ΠΑ.ΣΟ.Κ ή, καλύτερα, προκειμένου να κρούσω δημόσια τον κώδωνα του κινδύνου στο ΠΑ.ΣΟ.Κ, με το οποίο όχι μόνο πολιτικά αλλά και συναισθηματικά είμαι δεμένος από την ίδρυση του προπομπού του, του ΠΑΚ. Το έγραψα, δηλαδή, για να ακουστεί όσο γίνεται πιο καθαρή η φωνή μου, φωνή αγωνίας άλλωστε όλων των μελών του Κινήματος. Γι’ αυτό και εισαγωγικά οφείλω να θυμίσω ορισμένα πράγματα σε εκείνους τούς ευρωπαίους ηγέτες που έριξαν την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ στην παγίδα του Δ.Ν.Τ - στο “λάκκο των λεόντων”, όπως χαρακτηριστικά λένε οι ομοιοπαθείς Αργεντίνοι: Ξεχνούν η κυρία Μέρκελ, ο δήθεν φιλέλληνας κύριος Σαρκοζί και ο πολύς κύριος Σόιμπλε (που προχθές μας απείλησε με έξοδο από την Ο.Ν.Ε.) ότι η Ελλάδα, της οποίας απεργάζονται την πτώχευση, υπήρξε η “μήτρα” τού ευρωπαϊκού πολιτισμού τον οποίο σήμερα απολαμβάνουν. Ξεχνούν η κυρία Μέρκελ και ο κύριος Σαρκοζί πως, όταν οι Έλληνες έστηναν Παρθενώνες, Δελφούς και Ολυμπίες, και μάθαιναν τους λαούς τους πώς να αξιοποιούν τα λαμπρά κείμενα του Ευριπίδη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη και των άλλων φιλοσόφων, εκείνοι δεν είχαν “καταλήξε” ακόμη στα θέματα της γλώσσας (συνεννοούνταν μεταξύ τους με νοήματα), ενώ ορισμένοι συναντούσαν δυσκολίες στο να αποβάλλουν την έξη τού ανθρωποφάγου. Ξεχνούν οι παραπάνω ευρωπαίοι ηγέτες ότι πολλοί πνευματικοί άνθρωποί τους χρησιμοποιούν την ιστορία και τη μυθολογία μας, προκειμένου να παίρνουν ιδέες για να δημιουργούν τα καλλιτεχνήματά τους. (Πρόσφατη είναι η θαυμάσια έκδοση της Εθνικής Πινακοθήκης, με τίτλο “Έλληνες Θεοί και Ήρωες”, από 400 σελίδες, με ισάριθμους πίνακες των μεγάλων ζωγράφων Ρούμπενς και Ρέμπραντ, με θέματα παρμένα αποκλειστικά από την Ελλάδα. Μάλιστα η έκθεση αυτή τέθηκε υπό την αιγίδα τής συμπατριώτισσάς τους Βεατρίκης, βασίλισσας της Ολλανδίας - της χώρας που παρ’ όλα αυτά, δείχνει τη μεγαλύτερη εχθρότητα προς την Ελλάδα. Ξεχνάει, ιδιαίτερα η κυρία Μέρκελ, καγκελάριος της Γερμανίας, της πιο ευνοημένης χώρας από την ίδρυση της Ε.Ε. και της Ο.Ν.Ε. (1), ότι ο λαός της Ελλάδας έγινε θυσία στο βωμό της λευτεριάς κατά τη δεκαετία του “40”, όταν ένας προκάτοχός της, ο Χίτλερ, παραλίγο να βάψει με το μαύρο χρώμα του φασισμού το χάρτη τής Ευρώπης την οποία εκείνη, σήμερα, προσπαθεί να καθυποτάξει σε οικονομικοπολιτικό επίπεδο. β) Παραβλέποντας, λοιπόν, την παραπάνω προσφορά της Ελλάδας στην ανάπτυξη και τον πολιτισμό της Ευρώπης – η κυρία Μέρκελ, ο κύριος Σαρκοζί και πολλοί άλλοι ινστρούχτορες της Ε.Ε. – ίσως διότι είναι ε λ λ ε ι μ μ α τ ι κ ο ί σε θέματα κουλτούρας – αξιοποιώντας την ε λ λ ε ι μ μ α τ ι κ ό τ η τ ά τής οικονομίας μας, μας σπρώχνουν στη σύναψη και νέων μεγαλύτερων δανείων, με ακόμη μεγαλύτερα επιτόκια, για να μη μπορούμε να “σηκώσουμε ποτέ κεφάλι”, και παράλληλα μας δείχνουν και την έξοδο από το ευρώ. γ) Δε θα τα έγραφα όλα αυτά αν δεν ήταν το κόμμα ΠΑ.ΣΟ.Κ το θύμα των ευρωπαίων που προανέφερα, οι οποίοι το μόνο που ξέρουν να κάνουν πολύ καλά, είναι να υποκλίνονται στις τράπεζες και το μεγάλο κεφάλαιο. Το κόμμα ΠΑ.ΣΟ.Κ το οποίο χρησιμοποίησε, και μάλιστα σε καίριες θέσεις, ορισμένους ανθρώπους άκαπνους, άπειρους και άσχετους, με μηδενισμένο το κοντέρ των συναισθημάτων τους, δίνοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να επιπέσουν στην “εύκολη λεία” – στους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τη νεολαία, τους αγρότες και τους μικρομεσαίους επαγγελματίες και επιχειρηματίες – και να τους εξοντώσουν. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η βαθειά ύφεση που πλήττει τη χώρα και, δυστυχώς, το βύθισμα του Γιώργου Παπανδρέου και του κόμματος ΠΑ.ΣΟ.Κ, που έφτασε στο σημείο να συγκεντρώνει στις δημοσκοπήσεις ποσοστά ελάχιστα πιο πάνω από εκείνα που συγκεντρώνουν τα κόμματα της Παπαρήγα, του Καρατζαφέρη, του Κουβέλη, του Τσίπρα και των Οικολόγων. δ) Και τώρα τι κάνουμε, είναι το ερώτημα που διατυπώνουν οι λίγοι οπαδοί και φίλοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ οι οποίοι έχουν απομείνει στις τάξεις του και συζητούν έξω από τα γραφεία των “πάλαι ποτέ” πανίσχυρων οργανώσεών του (οι περισσότερες έχουν κλείσει), αποψιλωμένοι από επιχειρήματα, ανήμποροι να αρθρώσουν έστω και λίγες λέξεις σοσιαλιστικής ιδεολογίας, και αρνητικοί στο να πάρουν μέρος σε νέους αγώνες; Η απάντησή μου στο εύλογο αυτό ερώτημα είναι ότι τώρα, έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, και με τις εκλογές “προ των πυλών”, το ΠΑ.ΣΟ.Κ με πρόεδρο είτε το Γιώργο Παπανδρέου είτε κάποιο άλλο από τα στελέχη του, δε θα έχει τύχη. Θα έχει όμως τη δυνατότητα, αξιοποιώντας τα πιο έντιμα και τα πιο ικανά από τα παλιά στελέχη του και κυρίως νέα πρόσωπα εμπιστοσύνης, να απευθυνθεί στο λαό και, αφού πρώτα του ζητήσει συγνώμη για τα δεινά με τα οποία τον έπληξε (για να μην πω τον έπνιξε), να δώσει σαφείς και έμπρακτες εγγυήσεις ότι μπορεί να γίνει ξανά εκείνο το μεγάλο φιλολαϊκό Κίνημα που, σε κάποια φάση, το αγάπησαν ακόμη και οι πολιτικοί του αντίπαλοι. Σημείωση: Γράφει η εφημερίδα “Ελευθεροτυπία”, σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της (19/11/2011) κάτω από τον τίτλο “Το ευρώ πλούτισε τη Γερμανία”, που αναλύει με απόλυτα τεκμηριωμένα επιχειρήματα στις σελίδες 24 και 25: «Το ευρώ λειτούργησε σαν ένα νόμισμα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Γερμανίας. Με βάση τις στατιστικές τής περιόδου 2000-2008, ο Γερμανός αριστερός βουλευτής του Die Linke, Μίκαελ Σλέχτ, αποδεικνύει πως το πλεόνασμα της Γερμανίας από τις εξαγωγές της σε χώρες εκτός ευρωζώνης αυξήθηκε μεγαλοπρεπώς στο 265% !!!, ενώ καταβαραθρώθηκε το εμπορικό ισοζύγιο χωρών όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ισπανία, καθώς η ανατίμηση του ευρώ έναντι του δολαρίου εμπόδιζε τις εξαγωγές των χωρών αυτών προς τρίτες χώρες. Θεωρεί, δε, ¨σωσίβιο από μολύβι¨ τη βοήθεια προς την Ελλάδα, καθώς εκτοξεύει το χρέος της στα 376 δις ευρώ !!! και ρίχνει το ΑΕΠ στα 221 δις, μ ε τ α τ ρ έ π ο ν τ ά ς τ η ν σ ε α π ο ι κ ί α.