Πολλοί άνθρωποι γελούν ύστερα από ένα μικρό δάγκωμα ή γρατσούνισμα από τη γάτα τους αλλά αυτό μπορεί να μην είναι καθόλου αθώο.
To δάγκωμα γάτας είναι πολύ λιγότερο συνηθισμένο από αυτό του σκύλου. Οι γάτες δεν δαγκώνουν λόγω επιθετικότητας αλλά λόγω φόβου και αυτό συμβαίνει όταν κάτι τις βγάλει από την άνεσή τους και τις κάνει νευρικές. Αλλά το δάγκωμά τους, όταν συμβεί, μπορεί να είναι χειρότερο από αυτό του σκύλου και να δημιουργήσει σοβαρή μόλυνση για την οποία δεν υπάρχει εύκολη θεραπεία με αντιβιοτικά.
Ως αποτέλεσμα, οι ερευνητές λένε όσοι έχουν γάτα στο σπίτι τους πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί μαζί τους. Και όποιος έχει δεχτεί δάγκωμα γάτας πρέπει να επισκεφθεί γιατρό, ανεξάρτητα από το πόσο επιφανειακό φαίνεται το τραύμα.
Δαγκωνιά και βακτήρια
Ακόμα και μια μικρή δαγκωνιά από γάτα μπορεί να μολύνει με βακτήρια τον άνθρωπο και να τον οδηγήσει στο νοσοκομείο, αναφέρουν στο ιατρικό περιοδικό, Επιθεώρηση Χειρουργικής Άκρας Χείρας (JHS) επιστήμονες από την Mayo Clinic, στο Ρότσεστερ της Μινεσότα.
Αναλύοντας τα περιστατικά που καταγράφηκαν από τη Κλινική Μάγιο μέσα σε μία τριετία, οι ερευνητές βρήκαν ότι 1 στα 3 άτομα που δάγκωσε γάτα χρειάσθηκε νοσηλεία – με τα δύο τρίτα από αυτούς τελικά να χειρουργούνται. Τα περισσότερα άτομα ήταν μεσήλικες γυναίκες.
«Τα δόντια των σκύλων δεν είναι πολύ κοφτερά, γι’ αυτό συνήθως το δάγκωμα δημιουργεί μία επιφανειακή, αν και εκτενή πληγή», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Μπράιαν Κάρλσεν, πλαστικός χειρουργός και χειρουργός. «Οι γάτες, όμως, έχουν κοφτερά δόντια τα οποία μπαίνουν πολύ βαθιά στο σώμα, απελευθερώνοντας βακτήρια στις αρθρώσεις και στα περιβλήματα των τενόντων».
Μετά από το δάγκωμα της γάτας, ο παθών μπορεί να βλέπει μόνο μία μικρή πληγή σαν τρυπούλα, αλλά τελικά να αντιμετωπίσει σοβαρό πρόβλημα, διότι τα βακτήρια μπορούν να πολλαπλασιασθούν εύκολα μέσα στις αρθρώσεις ή στα περιβλήματα των τενόντων. Επιπλέον, τα βακτήρια που μπορεί να μεταδώσουν τα ζώα, συχνά είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπισθούν με αντιβιοτικά.
Ο Κάρλσεν και οι συνεργάτες του εξέτασαν τους ιατρικούς φακέλους 193 ασθενών, μέσης ηλικίας 49 ετών, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στην Κλινική Μάγιο μεταξύ 2009 και 2011 με δάγκωμα γάτας. Οι 57 από αυτούς χρειάσθηκαν νοσηλεία, η οποία κατά μέσον όρο διήρκησε τρεις ημέρες. Οι 38 από τους νοσηλευθέντες χρειάσθηκαν χειρουργικό καθαρισμό της πληγής τους, ενώ οι οκτώ χρειάσθηκαν πάνω από μία εγχειρήσεις.
Υπήρξαν επίσης μερικά περιστατικά που χρειάσθηκαν επανορθωτική πλαστική επέμβαση έπειτα από την ανάρρωσή τους. Οι ασθενείς με δαγκώματα στον καρπό ή σε οποιαδήποτε άρθρωση του χεριού είχαν περισσότερες πιθανότητες να χρειασθούν νοσηλεία απ’ ό,τι όσοι είχαν δαγκωνιές στα μαλακά μόρια (λ.χ. στον πήχη ή το μπράτσο).
«Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι γιατροί και παθόντες θα πρέπει να λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψιν κάθε δαγκωνιά γάτας και να την αντιμετωπίζουν προσεκτικά», τόνισε ο δρ Κάρλσεν. «Όταν το σημείο της δαγκωνιάς παρουσιάσει κοκκίνισμα, πρήξιμο και πόνο, που υποδηλώνουν φλεγμονή, πρέπει να ελεγχθεί αμέσως από έναν γιατρό, ώστε να γίνει επιθετική θεραπεία».
Πρέπει να τονιστεί ότι η πληγή είναι δυνατόν να χρειαστεί αρκετό καιρό για να επουλωθεί. Συχνά οι λεμφαδένες της περιοχής στην οποία έχει δημιουργηθεί η πληγή, προσβάλλονται και δημιουργείται λεμφαδενοπάθεια με αύξηση του μεγέθους των λεμφαδένων και πόνο. Αν για παράδειγμα το δάγκωμα της γάτας γίνει στο χέρι ή στο βραχίονα, τότε είναι δυνατόν να επηρεαστούν οι λεμφαδένες της μασχάλης.
Πάντως, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, η μελέτη δεν διαπίστωσε ότι ένα στα τρία άτομα που δαγκώθηκαν από γάτα χρειάστηκε να εισαχθεί στο νοσοκομείο. Η διαπίστωση ήταν το ένα τρίτο όσων παρουσιάστηκαν στο συγκεκριμένο νοσοκομείο ύστερα δάγκωμα γάτας χρειάστηκε να εισαχθεί στο νοσοκομείο. Μια άλλη μελέτη στις ΗΠΑ έχει υπολογίσει ότι στην πραγματικότητα μόνο για το 6% των ανθρώπων που δαγκώνονται από γάτα απαιτείται εισαγωγή σε νοσοκομείο. Η μελέτη αναφέρεται σε δαγκώματα στο χέρι και όχι κάπου αλλού.
Αντιμετώπιση
Αν σας δαγκώσει γάτα ή σκύλος χρησιμοποιείστε νερό και σαπούνι για να καθαρίσετε σχολαστικά την πληγή. Σε περίπτωση αιμορραγίας, πάρτε μια καθαρή πετσέτα και πιέστε την ελαφρά πάνω στην πληγή. Όταν σταματήσει η αιμορραγία, βάλτε στην πληγή αντισηπτικό.
Αν το δάγκωμα προέρχεται από γάτα, ανοίξτε καλά την πληγή με τα δάχτυλά σας και καθαρίστε τη σε βάθος. Πάρτε μια αποστειρωμένη γάζα και καλύψτε την πληγή. Πρέπει να την ανανεώνετε δύο φορές την ημέρα και κάθε φορά να βάζετε αντισηπτικό. Τις δύο πρώτες ημέρες μην αφήνετε την πληγή να θρέψει: ανοίξτε τη με τα δάχτυλά σας και βάλτε αντισηπτικό.
Σε περίπτωση που δεν έχετε κάνει τα τελευταία 10 χρόνια αντιτετανικό ορό, κάντε οπωσδήποτε. Aν εμφανίσετε πυρετό ή εκδηλωθεί οίδημα ή έντονος πόνος, πρέπει να επισκεφθείτε το γιατρό.
Να σημειωθεί ότι οι γάτες, πέρα από το δάγκωμα, μπορούν με το γρατσούνισμα να μεταδώσουν τη λεγόμενη ασθένεια της γάτας που είναι μια ήπια μόλυνση των γαγγλίων. Στο σημείο της πληγής δημιουργείται ένας κόμπος με κοκκίνισμα της γύρω περιοχής. Πολλές φορές ο κόμπος γίνεται φουσκάλα που σκεπάζεται με κρούστα. Σε μερικές περιπτώσεις εκδηλώνεται πυρετός.
Στις ΗΠΑ, τα δαγκώματα ζώων αντιπροσωπεύουν το 1-2% των επειγόντων περιστατικών κάθε χρόνο. Περισσότερα δαγκώματα (60-90%) προέρχονται από σκύλους ενώ ένα μικρότερο ποσοστό προέρχονται από γάτες (10-15%). Όπως τονίζουν οι ερευνητές, ενώ το δάγκωμα σκύλου μπορεί να είναι μηχανικά καταστροφικό λόγω των ισχυρότερων σαγονιών, τα αιχμηρά δόντια της γάτας μπορούν να εισχωρήσουν βαθιά στους ιστούς και να μεταδώσουν βακτήρια. Τα πιο κοινό βακτήριο είναι το Pasteurella multocida που βρίσκεται στο στόμα πολλών ζώων. Περίπου 7 στις 10 δαγκωνιές προέρχονται από το ίδιο το κατοικίδιο ζώο του ιδιοκτήτη ή ένα ζώο είναι γνωστό σ’ αυτόν.
http://www.healthyliving.gr/2014/02/08/dagkoma-gata-skylos/
