Xαλβά του μπακάλη» έλεγαν παλαιότερα τον αγοραστό χαλβά από ταχίνι, προκειμένου να τον ξεχωρίσουν από τον σπιτικό σιμιγδαλένιο.
Ο χαλβάς αυτός ήταν ένα έδεσμα που γλύκαινε τις μεγαλοβδομαδιάτικες και σαρακοστιανές νηστείες, τότε που ακόμα και σε σπίτια όχι ιδιαίτερα θρησκευόμενα τηρούσαν τους «νόμους και τις γραφές».
Σήμερα, ευτυχώς, ανακαλύπτουμε ξανά από άλλη οπτική όλα εκείνα τα παλιά καλά καλούδια και τα ξαναβάζουμε στη ζωή μας όχι τόσο για παραδοσιακούς ή εθιμικούς λόγους, όσο για διατροφικούς. Ο χαλβάς, παράγωγο του σουσαμιού, μια και παρασκευάζεται από ταχίνι, απενοχοποιεί τις πάμπολλες θερμίδες του με την παρουσία ισχυρών αντιοξειδωτικών στοιχείων, όπως βιταμίνη Ε, στερόλες, σελήνιο και ακόμα βιταμίνες, ιχνοστοιχεία και μέταλλα (Β1, Β2, σίδηρο, φώσφορο, κάλιο, μαγνήσιο, ψευδάργυρο) που βοηθούν την καρδιά, τα αγγεία, τον εγκέφαλο, και προστατεύουν τα κύτταρα του οργανισμού από τις ελεύθερες ρίζες.
Το σουσάμι και τα παράγωγά του είναι πλούσια σε ακόρεστα φυτικά έλαια, που δεν ανεβάζουν τα επίπεδα της κακής χοληστερόλης στο αίμα, αντίθετα λέγεται ότι μπορεί να τα μειώνουν. Το σουσάμι μαζί και με τα παράγωγά του, λόγω της μεγάλης περιεκτικότητας σε βιταμίνη Ε, είναι ευεργετικά για γυναίκες την περίοδο της εμμηνόπαυσης. Πρέπει, όμως, πάντα να θυμόμαστε ότι 100 γραμμάρια χαλβάς ή ταχίνι περιέχουν 500 θερμίδες!
Ο «Kλασικός» Χαλβάς
«Για την παρασκευή του χαλβά χρησιμοποιούσαν μια ποσότητα από το ζουμί της χαλβαδόριζας ή τσουέν ή γκλότζιανος την οποία έριχναν με το ταχίνι στον αχντά (μείγμα από ζάχαρη, γλυκόζη και νερό). Παλιά αντί για ζάχαρη χρησιμοποιούσαν φρουκτολίνη ή θρεψίνη (σταφυλοσάκχαρα). Όταν το μείγμα έβραζε το χτυπούσαν στο μπασίμ(ι) (χάλκινο σκεύος) που χωρούσε συνήθως 25 κιλά. Όταν κατά την κρίση του μάστορα, ήταν έτοιμο το έβγαζαν και το ζύμωναν ζεστό. Πολλές φορές στο ζύμωμα προσέθεταν διάφορα υλικά ανάλογα με το είδος του χαλβά που ήθελαν να παρασκευάσουν. Ειδικά για τις Αποκριές παρασκεύαζαν τον αφροχαλβά (άσπρος με σουσάμι σε σχήμα μικρής πίτας).»
πηγή: kathimerini.gr
