Ένας άρχοντας που αγάπησε και εκπροσώπησε την πόλη του όπου κι αν βρισκόταν..
Πρωταγωνιστής στο έργο της ζωής και της πολιτικής.
Ένας άνθρωπος δυνατός που είχε βρει την δύναμη να ακυρώνει την πεπατημένη πορεία σε ένα ταξίδι ζωής πλούσιο , γεμάτο σε συγκινήσεις – χαρές – απολαύσεις αλλά και απογοητεύσεις ως το τέλος της ζωής του. Παρέμεινες ένας ελεύθερος και απροσκύνητος άνθρωπος.
Δεν αποστασιοποιήθηκες και δεν αποτοξινώθηκες ποτέ από τα κοινά και την πολιτική.
Ήσουν πάντα παρών.
Το όνομα σου ήταν δεμένο με τον Δήμο και την Τοπική Αυτοδιοίκηση που τόσο αγάπησες και υπηρέτησες από την θέση του Δημάρχου για 16 χρόνια.
Ήσουν , είσαι και θα παραμείνεις πάντα ο Δήμαρχος όλων!
Σε αποκαλούσαν μεταξύ τριών άλλων Άρχοντα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Κράτησες σταθερά το τιμόνι της και άλλαξες την Θήβα.
Ποτέ δεν έκανες κάτι απλά και μόνο για να προσθέσεις έναν ακόμα τίτλο στην ζωή σου. Ό,τι έκανες το έκανες πάντα γιατί αισθανόσουν την υποχρέωση να δώσεις αυτά που θα έκαναν τη ζωή καλύτερη στον τόπο σου.
Έδωσες στον Δήμο τον αέρα και το χρώμα μιας άλλης διοίκησης που ποτέ ξανά δεν πιστεύω ότι θα δούμε.
Αντιστάθηκες και είπες πολλές φορές όχι σε αυτούς που ασκούσαν εξουσία. Ήσουν ιδεαλιστής ,επηρέασες πρόσωπα και πράγματα άφησες την σφραγίδα σου σε μια ολόκληρη εποχή.
Ήταν μια άλλη μοναδική , ανεπανάληπτη εποχή , μια εποχή γεμάτη «Κώστα Κουρκούτη» .
Σαν άνθρωπος αλλά και σαν Δήμαρχος μέχρι σήμερα εκτιμήθηκες από όλους ακόμα και από τους πολιτικούς σου αντιπάλους .
Σ’ αυτό το γεμάτο ταξίδι της ζωής σου όμως συνοδοιπόρο και συμπαραστάτη για σαράντα χρόνια είχες την αγαπημένη σου σύντροφο Ντορέτα, μία Κυρία που στάθηκε δίπλα σου πορεύτηκε μαζί σου στηρίζοντάς σε και προστατεύοντας εσένα και τα δύο αγαπημένα σου παιδιά , τον Σπύρο και τον Γιάννη , που έμειναν φρουροί δίπλα σου μέχρι την ώρα της φυγής σου.
Σ’ αυτήν την οικογένεια σου όμως υπάρχουν η αγαπημένη σου Λιάνα που βιώνει και αυτή σήμερα την απώλεια σου και η αδελφή σου Ελένη. Ο πόνος τους μεγάλος, έχασαν τον σύντροφο, τον πατέρα, τον φίλο και αδερφό.
Ποιος απ’ όλους εμάς μπορούσε να σκεφτεί Κώστα πως έπρεπε να ζούμε μαζί σου την κάθε μέρα σαν να ήταν η τελευταία..;
Πάλεψες σκληρά με την αρρώστια σου , δυνατός προσπάθησες
να την νικήσεις γιατί ήθελες να ζήσεις..
Έφυγες Πρωταγωνιστής..
Κέρδος ζωής η γνωριμία του καθενός μας μαζί σου !!
Ένα μεγάλο Ευχαριστώ γιατί σε γνώρισα , συνεργάστηκα – έμαθα και συμπορεύτηκα μαζί σου !!!
Θα ζεις πάντα ανάμεσα στην οικογένεια μου γιατί είσαι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της.
Θα σε αγαπώ πάντα γι’ αυτό που ήσουν , γι’ αυτά που μοιράστηκες μαζί μου..
Καλό Ταξίδι Κώστα..
Θα εξακολουθείς να υπάρχεις.
Γιατί οι άνθρωποι συνεχίζουν να υπάρχουν από την στιγμή που βρίσκουν μια θέση στην ζωή των άλλων.. Και η δική σου θέση είναι μέσα στην καρδιά όλων μας και ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ !!!
ΚΩΝ/ΝΑ Β. ΖΑΜΠΑΚΟΥ
