Είμαι δημότης της πόλης της Λιβαδειάς και ζω και εργάζομαι στην Πάτρα.
Λίγες ημέρες πριν τον Δεκαπενταύγουστο επισκέφθηκα το πατρικό μου και άδραξα την ευκαιρία να απολαύσω τον καφέ μου στην Κρύα!
Δυστυχώς εκεί με περίμεναν οι ίδιες δυσάρεστες εκπλήξεις των τελευταίων ετών (τοξικομανείς, σκουπίδια, εγκατάλειψη) αλλά και ένα γεγονός – που κατά τη γνώμη μου- καταδεικνύει την αδιαφορία και των πολιτών. Και ευθύς αμέσως εξηγώ:
ο ιδιοκτήτης “καφέ” της περιοχής απλώς άδειασε τα σκουπίδια που λίμνασαν έξω από το κατάστημα του…μέσα στο ποτάμι!
Η “καθαριότητα” έλαβε χώρα το μεσημεράκι σε κοινή θέα πελατών και περαστικών.
Σε σχετική ερώτηση που του απευθύναμε εγώ και η συντροφιά μου , μας απάντησε πως “έτσι λειτουργεί το ποτάμι”…δηλαδή ως σκουπιδότοπος!
Δεν έχω την απαίτηση ο καταστηματάρχης να γίνει “γραφικός” μαζεύοντας τα τενεκεδάκια και τις μπύρες που βρίσκονται “έξω” (?) από το κατάστημα του μιας και φαντάζομαι πως αυτό είναι αρμοδιότητα του δήμου, αλλά, όταν ο δήμος και οι υπηρεσίες του χωλαίνουν, οι πολίτες σιωπούν ή διεκδικούν???
Εντύπωση επίσης προκαλεί η αδιαφορία των συμπολιτών μου και η προτροπή τους να μην ενεργήσω προς καμία κατεύθυνση γιατί απλά…δεν θα βγάλω άκρη!
Δεν γνωρίζω εάν είναι δυνατόν να υπάρξει λύση, το γεγονός όμως της συνενοχής- προκειμένου να μην διαταραχθούν οι πελατειακές σχέσεις, είναι ο “θεσμός” που γνώρισα τα τελευταία 30 χρόνια…
Εγώ και οι υπόλοιποι 30ρηδες δε νομίζω πως θέλουμε να ανήκουμε σε αυτή την οπισθοδρομική τάξη πραγμάτων!
“Η Ελλάδα, η χώρα των παράλληλων μονολόγων”…όπως είπε κι ο Σεφέρης…
Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας!
Με εκτίμηση,
Βάσω Μαργέλου
Κοινωνική Ανθρωπολόγος- Διαχειρίστρια του πολυχώρου πολιτισμού “περί τεχνών” http://www.siriosfm.gr/
