Θητεία της φτώχειας!
Μια νέα πραγματικότητα καλούνται να διαχειριστούν οι στρατιωτικοί και ειδικά οι διοικητές μονάδων πρώτης γραμμής.Η εικόνα του “ατσίγαρου φαντάρου” ,που σε κάθε έξοδό του μέτραγε τα κέρματα για να δει αν του έφθαναν για να “πάρει ένα σουβλάκι” ,ήταν εικόνα που ξέραμε από τις ελληνικές ταινίες ,όπως η θρυλική “Λούφα και Παραλλαγή”.Τώρα αναβιώνει με τη μόνη αλλά και σημαντική διαφορά ότι τότε τις δεκαετίες του 60,του 70 αλλά και του 80 τα κέρματα ήταν δραχμές και τώρα,είναι ευρώ!
Αρκεί να αναφέρουμε ότι οι εθελοντές για ΕΛΔΥΚ έχουν τριπλασιαστεί το τελευταίο χρόνο. Η αιτία είναι προφανής. Τα περίπου 500 ευρώ που λαμβάνουν οι στρατιώτες είναι για πολλούς νέους το μοναδικό εισόδημα όχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για τους γονείς τους!
Η οικονομική κρίση έχει αρχίσει και προκαλεί μεγάλο πρόβλημα σε πάρα πολλούς στρατεύσιμους,που προέρχονται από οικογένειες που και οι δύο γονείς είναι άνεργοι! Τα “κοινωνικά αιτήματα” στο ΓΕΣ για κάποια ευνοϊκή -δηλαδή φθηνή- μετάθεση κάθε μέρα πληθαίνουν.Αιτιολογία: “μακρόχρονη ανεργία και των δύο γονέων”.
Η θητεία ενός νέου ήταν ένα πολύ “ακριβό σπορ” για την ελληνική οικογένεια,πριν ξημερώσουν οι σκληρές μέρες του ΔΝΤ και της οικονομικής κατάρρευσης.
Οι “συντηρητικοί” κόστιζαν στη μέση οικογένεια περίπου 3.000 ευρώ για τους εννέα μήνες θητείας!Σ΄ αυτό το ποσό συνυπολογιζόταν τα πάντα.Από τα απαραίτητα “ψώνια” πριν παρουσιαστεί ο νεοσύλλεκτος -εσώρουχα,λουκέτα και άλλα χρήσιμα και απαραίτητα- μέχρι το κόστος πληρωμής των κινητών τηλεφώνων,το “χαρτζηλίκι” και βέβαια οι μετακινήσεις κατά τη διάρκεια των αδειών.
Η οικονομική κλίμακα αυξανόταν ανάλογα με την “ευχέρεια” και το “ψώνιο” κάθε οικογένειας και το κόστος θητείας ενός νεαρού μπορούσε να προσεγγίσει ακόμη και τις 5.500 ευρώ!
Όλα αυτά έχουν αλλάξει βιαίως λόγω της κρίσης και πλέον το πρόβλημα επιβίωσης ελληνικών οικογενειών “καθρεφτίζεται” και στον χώρο των ΕΔ.
Τα αιτήματα για μία μετάθεση κοντά “στο σπίτι” έχουν πολύ συχνά πλέον την δικαιολογία της ανεργίας των γονέων.Και το χειρότερο είναι ότι τώρα οι δικαιολογίες αυτές είναι αληθινές. Πολλά παιδιά που κατατάσσονται καταθέτουν σχετικά έγγραφα που αποδεικνύουν την δραματική οικονομική κατάσταση των οικογενειών τους και ζητούν “κατ΄ εξαίρεση” μεταθέσεις κοντά στον τόπο συμφερόντων τους,ώστε “στις εξόδους και τις άδειες,να βοηθάνε κάνοντας κάποια μεροκάματα σε πρόχειρες και περιστασιακές δουλειές”,όπως λένε στρατιωτικοί που ζουν πλέον το πρόβλημα εντός του στρατού.
Δυστυχώς τα αιτήματα αυτά δεν μπορούν ,τουλάχιστον προς το παρόν να γίνουν δεκτά και να ικανοποιηθούν.Κατανοητά μπορεί να γίνονται ,αλλά τα ποσοστά ικανοποίησής τους είναι εξαιρετικα χαμηλά,λόγω τραγικών ελλείψεων σε προσωπικό.Το χειρότερο είναι ότι το ποσοστό των στρατιωτών που αντιμετωπίζουν οικονομικά αδιέξοδα αυξάνεται ΕΣΣΟ με την ΕΣΣΟ.
Η μετάθεση στον τόπο καταγωγής-μετά την παραμεθόριο- δεν ικανοποιείται κυρίως για όσους κατάγονται από Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα, Αττική, Πελοπόννησο και Κρήτη και παραμένουν αμετάθετοι στην παραμεθόριο .
Όπως αναφερόταν σε μελέτη της Διεύθυνσης Πληροφορικής και Μελετών του Γ.Ε.Σ. η οποία πραγματοποίησε προσομοίωση που παρουσιάστηκε στο Α.Σώμα Στρατού στο τέλος του 2008 και της οποίας έλαβε γνώση η τότε πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Άμυνας , η ικανοποίηση των μεταθέσεων-κυρίως του Πεζικού- σε σχέση με το 2004 μειώθηκε δραματικά αφού:
• από την προσομοίωση προκύπτει πως το 50% τουλάχιστον των στρατεύσιμων δεν θα ικανοποιηθεί ποτέ στη
διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας.
• για την Αττική το ποσοστό ικανοποίησης των μεταθέσεων από 41% γίνεται 22%
• για την Στερεά Ελλάδα το ποσοστό ικανοποίησης των μεταθέσεων από 34% γίνεται 21%
• για την Θεσσαλία το ποσοστό ικανοποίησης των μεταθέσεων από 33% γίνεται 21%
• για την Πελοπόννησο το ποσοστό ικανοποίησης των μεταθέσεων από 52 % γίνεται 34%
• για την Κρήτη το ποσοστό ικανοποίησης των μεταθέσεων από 43% γίνεται 27%
Τα ποσοστά αυτά που είναι και τα τελευταία που υπάρχουν,έχουν επιδεινωθεί,όπως λένε πηγές του ΥΕΘΑ.
Επιπλέον καταγράφονται πολλές περιπτώσεις νεαρών οι οποίοι προτιμούν να κηρυχθούν ανυπότακτοι και να μην παρουσιαστούν για την εκπλήρωση των στρατιωτικών τους υποχρεώσεων,μόνο και μόνο για να μην εγκαταλείψουν “τη δουλειά των 300 ή 400 ευρώ που έχουν”,γιατί πολύ απλά είναι το μόνο εισόδημα που “μπαίνει” κάθε μήνα στο οικογενειακό ταμείο!
Όλα αυτά είναι εις γνώση της στρατιωτικής ηγεσίας και ήταν καθοριστικά για να οδηγήσουν στην αναδίπλωση της πολιτικής ηγεσίας η οποία ήταν έτοιμη να ανακοινώσει τρίμηνη αύξηση της θητείας! Οι στρατιωτικοί μπορεί να την ήθελαν για να καλύψουν τις “μαύρες τρύπες” στην επάνδρωση των μονάδων και οι πολιτικοί να “μαγειρέψουν” τα ποσοστά ανεργίας των νέων.Όμως η οικονομική επιβάρυνση στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς και τα προβλήματα που θα προκαλούσε,κρίθηκαν ως πολύ σοβαρές αιτίες για να οδηγηθούμε στην απόφαση αναβολής οποιασδήποτε απόφασης για τη θητεία.
Οι στρατιωτικοί υποστηρίζουν ότι το σύστημα αναβολών θα μπορούσε να γίνει αρκετά πιο ευέλικτο και να συμπεριλάβει και τέτοιου είδους κοινωνικά κριτήρια,τουλάχιστον όσο διαρκεί αυτή η οικονομική κρίση.Υπό μία προϋπόθεση όμως,η οποία και τους φέρνει ...στο πλευρό της τρόϊκας. Να υπάρξει εξορθολογισμός και “συμμάζεμα” των Ενόπλων Δυνάμεων,αναδιοργάνωση και κλείσιμο μονάδων που θα μειώσουν τις ανάγκες σε προσωπικό τουλάχιστον στον Στρατό Ξηράς που έχει και το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Μια νέα πραγματικότητα καλούνται να διαχειριστούν οι στρατιωτικοί και ειδικά οι διοικητές μονάδων πρώτης γραμμής.Η εικόνα του “ατσίγαρου φαντάρου” ,που σε κάθε έξοδό του μέτραγε τα κέρματα για να δει αν του έφθαναν για να “πάρει ένα σουβλάκι” ,ήταν εικόνα που ξέραμε από τις ελληνικές ταινίες ,όπως η θρυλική “Λούφα και Παραλλαγή”.Τώρα αναβιώνει με τη μόνη αλλά και σημαντική διαφορά ότι τότε τις δεκαετίες του 60,του 70 αλλά και του 80 τα κέρματα ήταν δραχμές και τώρα,είναι ευρώ!
Αρκεί να αναφέρουμε ότι οι εθελοντές για ΕΛΔΥΚ έχουν τριπλασιαστεί το τελευταίο χρόνο. Η αιτία είναι προφανής. Τα περίπου 500 ευρώ που λαμβάνουν οι στρατιώτες είναι για πολλούς νέους το μοναδικό εισόδημα όχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για τους γονείς τους!
Η οικονομική κρίση έχει αρχίσει και προκαλεί μεγάλο πρόβλημα σε πάρα πολλούς στρατεύσιμους,που προέρχονται από οικογένειες που και οι δύο γονείς είναι άνεργοι! Τα “κοινωνικά αιτήματα” στο ΓΕΣ για κάποια ευνοϊκή -δηλαδή φθηνή- μετάθεση κάθε μέρα πληθαίνουν.Αιτιολογία: “μακρόχρονη ανεργία και των δύο γονέων”.
Η θητεία ενός νέου ήταν ένα πολύ “ακριβό σπορ” για την ελληνική οικογένεια,πριν ξημερώσουν οι σκληρές μέρες του ΔΝΤ και της οικονομικής κατάρρευσης.
Οι “συντηρητικοί” κόστιζαν στη μέση οικογένεια περίπου 3.000 ευρώ για τους εννέα μήνες θητείας!Σ΄ αυτό το ποσό συνυπολογιζόταν τα πάντα.Από τα απαραίτητα “ψώνια” πριν παρουσιαστεί ο νεοσύλλεκτος -εσώρουχα,λουκέτα και άλλα χρήσιμα και απαραίτητα- μέχρι το κόστος πληρωμής των κινητών τηλεφώνων,το “χαρτζηλίκι” και βέβαια οι μετακινήσεις κατά τη διάρκεια των αδειών.
Η οικονομική κλίμακα αυξανόταν ανάλογα με την “ευχέρεια” και το “ψώνιο” κάθε οικογένειας και το κόστος θητείας ενός νεαρού μπορούσε να προσεγγίσει ακόμη και τις 5.500 ευρώ!
Όλα αυτά έχουν αλλάξει βιαίως λόγω της κρίσης και πλέον το πρόβλημα επιβίωσης ελληνικών οικογενειών “καθρεφτίζεται” και στον χώρο των ΕΔ.
Τα αιτήματα για μία μετάθεση κοντά “στο σπίτι” έχουν πολύ συχνά πλέον την δικαιολογία της ανεργίας των γονέων.Και το χειρότερο είναι ότι τώρα οι δικαιολογίες αυτές είναι αληθινές. Πολλά παιδιά που κατατάσσονται καταθέτουν σχετικά έγγραφα που αποδεικνύουν την δραματική οικονομική κατάσταση των οικογενειών τους και ζητούν “κατ΄ εξαίρεση” μεταθέσεις κοντά στον τόπο συμφερόντων τους,ώστε “στις εξόδους και τις άδειες,να βοηθάνε κάνοντας κάποια μεροκάματα σε πρόχειρες και περιστασιακές δουλειές”,όπως λένε στρατιωτικοί που ζουν πλέον το πρόβλημα εντός του στρατού.
Δυστυχώς τα αιτήματα αυτά δεν μπορούν ,τουλάχιστον προς το παρόν να γίνουν δεκτά και να ικανοποιηθούν.Κατανοητά μπορεί να γίνονται ,αλλά τα ποσοστά ικανοποίησής τους είναι εξαιρετικα χαμηλά,λόγω τραγικών ελλείψεων σε προσωπικό.Το χειρότερο είναι ότι το ποσοστό των στρατιωτών που αντιμετωπίζουν οικονομικά αδιέξοδα αυξάνεται ΕΣΣΟ με την ΕΣΣΟ.
Η μετάθεση στον τόπο καταγωγής-μετά την παραμεθόριο- δεν ικανοποιείται κυρίως για όσους κατάγονται από Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα, Αττική, Πελοπόννησο και Κρήτη και παραμένουν αμετάθετοι στην παραμεθόριο .
Όπως αναφερόταν σε μελέτη της Διεύθυνσης Πληροφορικής και Μελετών του Γ.Ε.Σ. η οποία πραγματοποίησε προσομοίωση που παρουσιάστηκε στο Α.Σώμα Στρατού στο τέλος του 2008 και της οποίας έλαβε γνώση η τότε πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Άμυνας , η ικανοποίηση των μεταθέσεων-κυρίως του Πεζικού- σε σχέση με το 2004 μειώθηκε δραματικά αφού:
• από την προσομοίωση προκύπτει πως το 50% τουλάχιστον των στρατεύσιμων δεν θα ικανοποιηθεί ποτέ στη
διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας.
• για την Αττική το ποσοστό ικανοποίησης των μεταθέσεων από 41% γίνεται 22%
• για την Στερεά Ελλάδα το ποσοστό ικανοποίησης των μεταθέσεων από 34% γίνεται 21%
• για την Θεσσαλία το ποσοστό ικανοποίησης των μεταθέσεων από 33% γίνεται 21%
• για την Πελοπόννησο το ποσοστό ικανοποίησης των μεταθέσεων από 52 % γίνεται 34%
• για την Κρήτη το ποσοστό ικανοποίησης των μεταθέσεων από 43% γίνεται 27%
Τα ποσοστά αυτά που είναι και τα τελευταία που υπάρχουν,έχουν επιδεινωθεί,όπως λένε πηγές του ΥΕΘΑ.
Επιπλέον καταγράφονται πολλές περιπτώσεις νεαρών οι οποίοι προτιμούν να κηρυχθούν ανυπότακτοι και να μην παρουσιαστούν για την εκπλήρωση των στρατιωτικών τους υποχρεώσεων,μόνο και μόνο για να μην εγκαταλείψουν “τη δουλειά των 300 ή 400 ευρώ που έχουν”,γιατί πολύ απλά είναι το μόνο εισόδημα που “μπαίνει” κάθε μήνα στο οικογενειακό ταμείο!
Όλα αυτά είναι εις γνώση της στρατιωτικής ηγεσίας και ήταν καθοριστικά για να οδηγήσουν στην αναδίπλωση της πολιτικής ηγεσίας η οποία ήταν έτοιμη να ανακοινώσει τρίμηνη αύξηση της θητείας! Οι στρατιωτικοί μπορεί να την ήθελαν για να καλύψουν τις “μαύρες τρύπες” στην επάνδρωση των μονάδων και οι πολιτικοί να “μαγειρέψουν” τα ποσοστά ανεργίας των νέων.Όμως η οικονομική επιβάρυνση στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς και τα προβλήματα που θα προκαλούσε,κρίθηκαν ως πολύ σοβαρές αιτίες για να οδηγηθούμε στην απόφαση αναβολής οποιασδήποτε απόφασης για τη θητεία.
Οι στρατιωτικοί υποστηρίζουν ότι το σύστημα αναβολών θα μπορούσε να γίνει αρκετά πιο ευέλικτο και να συμπεριλάβει και τέτοιου είδους κοινωνικά κριτήρια,τουλάχιστον όσο διαρκεί αυτή η οικονομική κρίση.Υπό μία προϋπόθεση όμως,η οποία και τους φέρνει ...στο πλευρό της τρόϊκας. Να υπάρξει εξορθολογισμός και “συμμάζεμα” των Ενόπλων Δυνάμεων,αναδιοργάνωση και κλείσιμο μονάδων που θα μειώσουν τις ανάγκες σε προσωπικό τουλάχιστον στον Στρατό Ξηράς που έχει και το μεγαλύτερο πρόβλημα.
