http://www.giapraki.com/
Αρχαίο ρητό που πάντα είναι επίκαιρο…
Χρόνια και χρόνια υπάρχει ένα μεγάλο ερώτημα:
Πως και γιατί χιλιάδες ανθρωποι που έχουν ευεργετηθεί απλόχερα από άλλους, έχουν γυρίσει την πλάτη τους στον ευεργέτη και αρκετές φορές έγιναν ορκισμένοι εχθροί του?
Κάποια εξήγηση, θεωρία κλπ, λέει ότι υπάρχει μια συμπαντική αρμονία-ισορροπία ότι όταν κάνεις κάπου το καλό, το εισπράττεις στη ζωή σου από αλλού. Από τον Θεό, από το Σύμπαν ίσως, αλλά ποτέ όμως από τον ευεργετημένο!!!
Ας δούμε όμως το προφίλ του ευεργέτη και του ευεργετηθέντος:
Ο ευεργέτης βοηθά άτομα που έχουν επείγουσα ανάγκη ή που προσποιούνται ότι έχουν ανάγκη. Φυσικά στη δεύτερη περίπτωση πέφτει σε απατεώνα…
Ας δούμε για κάποιον όμως που πράγματι είναι σε δύσκολη θέση…
Του βρίσκει δουλειά, τον δανείζει-αγύριστα, τον σώζει από τη φυλακή, τον βάζει σπίτι του, τον στηρίζει ψυχολογικά και… τον θεωρεί δικό του άνθρωπο, φίλο του και «Ο φίλος τω φίλω εν κινδύνοις γιγνώσκει»…
Κι όμως συνηθέστατα είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο πως αυτός ο τύπος ο ευεργετημένος «θα γίνει εχθρός του» !
Γιατί ; ένα πελώριο γιατί ..
Του έδωσε ότι του ζήτησε ανυστερόβουλα, ακόμη και παρανομώντας ενδεχομένως…
Ποιός ο λόγος λοιπόν που του επιστρέφει «αντί του μάνα, χολή;»
Η επιστήμη της ψυχολογίας εξηγεί:
Συνήθως οι ευεργέτες βοηθάνε ανθρώπους που έχουν πολύ λιγότερα από αυτούς. Όσο περισσότερα προσφέρει από το περίσευμα ή και από το υστέρημά του (που αργότερα διαπιστώνει ότι δεν το άξιζε), τόσο γιγαντώνει μέσα του το σύμπλεγμα κατωτερότητας και τον εξαγριώνει, τον κάνει μπαρούτι στην ανημπόρια του, βλέποντας ότι με ένα τηλεφώνημά του, μια επέμβασή του, του ικανοποιεί το αίτημα…
Δεν είναι θέμα του το οικονομικό, αλλά το έλλειμμά του, το ψυχικό, που τον κάνει συναισθηματικά μισερό και κομπλεξικό.
Δεν μπορεί να ανεχθεί κάποιον που τον βοηθάει, τον ξελασπώνει…
Κι όταν του προσφέρει μια δουλειά, αρχίζει να τον φθονεί -κι είναι άλλο η ζήλια κι άλλο ο φθόνος-…
Αυτό προκαλεί το μίσος…
Όσα περισσότερα του δίνει, τόσο πιο πολύ τον εξαγριώνει…
Γιατί τον προσβάλει!
Αυτή είναι η λέξη…
Τον προσβάλει…
Νιώθει «υπό» και δεν πρόκειται να το συγχωρήσει ποτέ…
Λένε «Το χέρι που σε ταΐζει, ποτέ μην το δαγκώσεις«…
Με τον ευεργετηθέντα συμβαίνει το αντίθετο…
Κάποια στιγμή θα το δαγκώσει…
Ο υποτακτικός, ο κόλακας, ο αυλικός, ο παραγιός, ο εργαζόμενος σε εργοδότη, ποτέ δεν θα είναι αληθινά ευγνώμων σ΄αυτόν που τον ευεργέτησε…
Και κάποια στιγμή θα βλέπει τον ευεργέτη του στην πόλη και… θα του αρνιέται κι αυτήν ακόμη την καλημέρα…
Στην αρχαιότητά, είναι γνωστό, ότι η αχαριστία ήταν ποινικό αδίκημα και κολαζόταν αυστηρά…
Στα νεώτερα όμως χρόνια είναι ο κανόνας, ο νόμος…
Αρχαίο ρητό που πάντα είναι επίκαιρο…
Χρόνια και χρόνια υπάρχει ένα μεγάλο ερώτημα:
Πως και γιατί χιλιάδες ανθρωποι που έχουν ευεργετηθεί απλόχερα από άλλους, έχουν γυρίσει την πλάτη τους στον ευεργέτη και αρκετές φορές έγιναν ορκισμένοι εχθροί του?
Κάποια εξήγηση, θεωρία κλπ, λέει ότι υπάρχει μια συμπαντική αρμονία-ισορροπία ότι όταν κάνεις κάπου το καλό, το εισπράττεις στη ζωή σου από αλλού. Από τον Θεό, από το Σύμπαν ίσως, αλλά ποτέ όμως από τον ευεργετημένο!!!
Ας δούμε όμως το προφίλ του ευεργέτη και του ευεργετηθέντος:
Ο ευεργέτης βοηθά άτομα που έχουν επείγουσα ανάγκη ή που προσποιούνται ότι έχουν ανάγκη. Φυσικά στη δεύτερη περίπτωση πέφτει σε απατεώνα…
Ας δούμε για κάποιον όμως που πράγματι είναι σε δύσκολη θέση…
Του βρίσκει δουλειά, τον δανείζει-αγύριστα, τον σώζει από τη φυλακή, τον βάζει σπίτι του, τον στηρίζει ψυχολογικά και… τον θεωρεί δικό του άνθρωπο, φίλο του και «Ο φίλος τω φίλω εν κινδύνοις γιγνώσκει»…
Κι όμως συνηθέστατα είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο πως αυτός ο τύπος ο ευεργετημένος «θα γίνει εχθρός του» !
Γιατί ; ένα πελώριο γιατί ..
Του έδωσε ότι του ζήτησε ανυστερόβουλα, ακόμη και παρανομώντας ενδεχομένως…
Ποιός ο λόγος λοιπόν που του επιστρέφει «αντί του μάνα, χολή;»
Η επιστήμη της ψυχολογίας εξηγεί:
Συνήθως οι ευεργέτες βοηθάνε ανθρώπους που έχουν πολύ λιγότερα από αυτούς. Όσο περισσότερα προσφέρει από το περίσευμα ή και από το υστέρημά του (που αργότερα διαπιστώνει ότι δεν το άξιζε), τόσο γιγαντώνει μέσα του το σύμπλεγμα κατωτερότητας και τον εξαγριώνει, τον κάνει μπαρούτι στην ανημπόρια του, βλέποντας ότι με ένα τηλεφώνημά του, μια επέμβασή του, του ικανοποιεί το αίτημα…
Δεν είναι θέμα του το οικονομικό, αλλά το έλλειμμά του, το ψυχικό, που τον κάνει συναισθηματικά μισερό και κομπλεξικό.
Δεν μπορεί να ανεχθεί κάποιον που τον βοηθάει, τον ξελασπώνει…
Κι όταν του προσφέρει μια δουλειά, αρχίζει να τον φθονεί -κι είναι άλλο η ζήλια κι άλλο ο φθόνος-…
Αυτό προκαλεί το μίσος…
Όσα περισσότερα του δίνει, τόσο πιο πολύ τον εξαγριώνει…
Γιατί τον προσβάλει!
Αυτή είναι η λέξη…
Τον προσβάλει…
Νιώθει «υπό» και δεν πρόκειται να το συγχωρήσει ποτέ…
Λένε «Το χέρι που σε ταΐζει, ποτέ μην το δαγκώσεις«…
Με τον ευεργετηθέντα συμβαίνει το αντίθετο…
Κάποια στιγμή θα το δαγκώσει…
Ο υποτακτικός, ο κόλακας, ο αυλικός, ο παραγιός, ο εργαζόμενος σε εργοδότη, ποτέ δεν θα είναι αληθινά ευγνώμων σ΄αυτόν που τον ευεργέτησε…
Και κάποια στιγμή θα βλέπει τον ευεργέτη του στην πόλη και… θα του αρνιέται κι αυτήν ακόμη την καλημέρα…
Στην αρχαιότητά, είναι γνωστό, ότι η αχαριστία ήταν ποινικό αδίκημα και κολαζόταν αυστηρά…
Στα νεώτερα όμως χρόνια είναι ο κανόνας, ο νόμος…
