Ο συνδυασμός της αύξησης της στάθμης της θάλασσας και των ολοένα και πιο ακραίων καταιγίδων, ως συνέπεια της υπερθέρμανσης του πλανήτη και της κλιματικής αλλαγής, θα καταστήσει πολλά από τα κοραλλιογενή νησιά του Ειρηνικού και του Ινδικού Ωκεανού ακατοίκητα μέχρι το 2050.
Αν και πολλά από αυτά τα νησιά βρίσκονται δύο μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, και παρ’ όλο που στα χειρότερα σενάρια τα επίπεδα των ωκεανών θα αυξηθούν κατά ένα μέτρο έως το 2100, οι πόροι γλυκού νερού αυτών των νησιών είναι πιθανό να μολυνθούν από τα εισερχόμενα θαλάσσια ύδατα μέχρι το 2050, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Πέρα από την τήξη των πάγων, η υπερθέρμανση του πλανήτη προκαλεί επίσης πιο ακραίους ανέμους και τροπικούς κυκλώνες, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι των νησιών να γίνονται όλο και πιο ευάλωτοι.
Διεθνής επιστημονική ομάδα από τις ΗΠΑ, την Ολλανδία και το Μονακό, εξέτασαν λεπτομερώς τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής για μια ομάδα κατοίκων στις Νήσους Μάρσαλ. Υπάρχουν περίπου 1.100 νησιά χαμηλού υψομέτρου σε 29 ομάδες, τα οποία φιλοξενούν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.
Οι ερευνητές εξέτασαν τα σενάρια για τη σταδιακή άνοδο της στάθμης της θάλασσας, αλλά επικεντρώθηκαν επίσης στη δυναμική των κυμάτων, καθώς όλο και υψηλότερα κύματα από όλο και πιο έντονες καταιγίδες χτυπούν τις χαμηλές κοραλλιογενείς δομές. Με αυτόν τον τρόπο αυξάνεται η πιθανότητα να εισέλθουν αλμυρά νερά στους φυσικούς υδροφόρους ορίζοντες που γεμίζουν σήμερα με βρόχινα ύδατα και παρέχουν πόσιμο νερό στους κατοίκους.
Αυτό το φαινόμενο δεν θα επηρεάσει μόνο τις νήσους Μάρσαλ, αλλά και νησιά κοντά στις Νήσους Κουκ, τις Μαλδίβες, τις Σεϋχέλλες και τη Χαβάη.
Οι ζημιές από τις πλημμύρες στα σπίτια, τα καταστήματα και άλλα κτίρια των νησιών, σε συνδυασμό με την απώλεια γλυκού νερού, θα καταστήσουν την ανθρώπινη κατοίκηση δύσκολη σε πολλά τέτοια νησιά από το 2030 έως το 2060, σύμφωνα με την έρευνα. naftemporiki.gr
