Αναμφίβολα αντιλαμβάνομαι κι εγώ κι όλος ο κόσμος την ανάγκη της Τρόικα να απολύσει εργαζόμενους και να τσεκουρώσει εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις.
Αντιλαμβάνομαι την άμεση προτεραιότητα της κυβέρνησης να δικαιολογήσει τις μαζικές απολύσεις εργαζόμενων με στόχο τη μείωση των κρατικών εξόδων, τη ίδια στιγμή που δίνονται μερικά εκατομμύρια Ευρώ για να καλυφθούν οι ανάγκες (!) ιδρυμάτων στην ηγεσία των οποίων βρίσκονται συγγενείς των κυβερνώντων.
Από τη «λογική» όμως της πρόθεσης της Κυβέρνησης προκύπτουν κάποια ερωτήματα τα οποία αξίζουν σχολιασμού και απαντήσεων :
1) Αυτοί που έχουν καταδικαστεί από τα Πειθαρχικά Συμβούλια γιατί δεν απολύθηκαν και θα βγουν τώρα σε εφεδρεία; Αν εξέτισαν την ποινή που προβλέπει ο νόμος, ποινή που η Βουλή είχε αποφασίσει, όχι οι συνδικαλιστές, γιατί θα πρέπει να τιμωρηθούν αναδρομικά; Αλήθεια, ποιο ευρωπαϊκό δικαστήριο είναι αυτό που θα δεχτεί την επιπλέον επιβολή ποινής για ένα αδίκημα που έχει ήδη εξεταστεί και η ποινή του εκτελεστεί; ................
2) Αυτοί σε βάρος των οποίων έχει διαταχθεί Ε.Δ.Ε. με ποια λογική θα βρεθούν σε εφεδρεία, αν είναι τελικά αθώοι; Τι θα γίνει αν αποδειχθεί η αθωότητά τους; Ποιος θα είναι αυτός που θα αποκαταστήσει το όνομά τους και θα αναλάβει το κόστος της οικονομικής ζημιάς που θα υποστούν από μια άδικη και παράλογη δίωξη;
3) Επειδή , ως εκπαιδευτικός, η εμπειρία μου και οι γνώσεις μου περιστρέφονται κυρίως γύρω από το χώρο της Α/θμιας εκπαίδευσης, πώς θα προστατεύσει το Κράτος τους εκπαιδευτικούς από κακοπροαίρετους ή δικομανείς γονείς; Αν με μια ψεύτικη καταγγελία μπορεί κάποιος να απολυθεί, πώς θα μπορέσουν οι εκπαιδευτικοί να αποτρέψουν και να αντιμετωπίσουν κάποιον που κακοπροαίρετο ή , ακόμα χειρότερα, εγκάθετο;
4) Αυτοί οι εκπαιδευτικοί που , όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, είναι εκτός τάξης για ψυχολογικούς λόγους (φαντάζομαι ψευδείς, θα ήταν άθλιο να απολυθούν εργαζόμενοι γιατί είναι απλά άρρωστοι) γιατί δεν έχουν ήδη απολυθεί ή συνταξιοδοτηθεί; Αλήθεια, ποιες ήταν οι αιτίες που προκάλεσαν την ψυχολογική πάθηση από την οποία υποφέρουν;
5) Πόσοι είναι πια αυτοί οι εκπαιδευτικοί; Μήπως είναι οι αριθμοί ψεύτικοι και φουσκωμένοι για να δημιουργηθούν εντυπώσεις και για να σπιλωθούν επαγγελματικοί κλάδοι , όπως είχε κάνει και η κ. Διαμαντοπούλου που ισχυριζόταν ότι υπήρχαν κρυμμένοι 5.000 αργόσχολοι εκπαιδευτικοί, γεγονός που αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων ανυπόστατο; Δε θα είναι η πρώτη φορά που στοχοποιείται ο εκπαιδευτικός κλάδος, ελπίζω όμως να είναι η τελευταία.
6) Ακόμα κι αν όλα αυτά είναι σωστά και δικαιολογημένα, αυτό θα δικαιολογήσει την απόλυση (εφεδρεία = απόλυση) 4.000 εργαζομένων. Οι υπόλοιποι 31.000 με ποια «δικαιολογία» θα απολυθούν;
Εν κατακλείδι , όλοι μας θέλουμε ένα δίκαιο κράτος, εργαζόμενους που ορθά κατέχουν τις θέσεις εργασίας τους, ειδικά στο Δημόσιο.
Όλοι θέλουμε ένα δίκαιο σύστημα προσλήψεων, ένα σύστημα που το μπιλιετάκι του βουλευτή και οι κουμπαροσυμπέθεροί του δε θα έχουν θέση.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι μπορούν οι κυβερνώντες, στο βωμό της ανάγκης τους να φέρουν σε πέρας τις διαταγές της Τρόικα, να αμαυρώνουν επαγγελματικούς κι επιστημονικούς κλάδους και να ανάγουν σε ουσιαστικό συνεργάτη τους τον κάθε λογής δικομανή ή «καταγγέλλοντα» χωρίς καν να επιχειρείται η εξέταση της καταγγελίας.
Κάποτε λέγαμε ότι το μόνο πράγμα που εκτελείται χωρίς δίκη είναι το πέναλτι στο ποδόσφαιρο.
Τώρα χωρίς δίκη εκτελείται και η επαγγελματική και επιστημονική συνείδηση και τιμή των εργαζομένων και των επιστημόνων, ειδικά στο χώρο της Παιδείας, μιας και πλέον το Κράτος επιλέγει να «αξιοποιήσει» τους «κουκουλοφόρους» χρησιμοποιώντας την καταγγελία ως μέτρο που οδηγεί στην απόλυση, ακόμα κι αν αυτή η καταγγελία είναι πέρα για πέρα αβάσιμη.
Ελπίζω κι εύχομαι η σοφρωσύνη και η σοβαρότητα να πρυτανεύσουν και όλα αυτά να παραμείνουν απλά ένα πολύ κακό σχέδιο.
Μπλέτσας Χρήστος
Δάσκαλος
Πρόεδρος Συλλογικής Επιτροπής
Δ.Α.Κ.Ε/Π.Ε. Χαλκίδας
