Γράφει ο Γιώργος Κατσιμπάρδης (πρ. υφυπουργός Εσωτερικών και μέλος του Ε.Γ. του ΠΑ.ΣΟ.Κ.).
Εκλογές – πριν από τη συμπλήρωση της τετραετίας που ορίζει το Σύνταγμα – είναι πολύ πιθανό να προκηρυχθούν το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, καθώς έχουν προκύψει προϋποθέσεις που δικαιολογούν κάτι τέτοιο.....
Η πρώτη είναι ότι η πολυκομματική κυβέρνηση έχει πετύχει σημαντικά πράγματα και το κυριότερο ότι, μετά από ένα χρόνο, θεωρείται ανεβασμένο το κύρος του Αντώνη Σαμαρά και σε διεθνές επίπεδο, του πρωθυπουργού, ο οποίος εύλογα θα πρέπει να εκτιμάει ότι τον ευνοεί η συγκυρία ή, για να το πω διαφορετικά, να φοβάται πως αργότερα είναι πιθανό να αντιμετωπίσει γεγονότα που θα ανατρέψουν το θετικό γι’ αυτόν κλίμα. (Μάλιστα, ένα τέτοιο γεγονός προέκυψε για τη Ν.Δ. τις τελευταίες ημέρες, καθώς η κοινοβουλευτική της ομάδα αρνήθηκε να ψηφίσει το νομοσχέδιο του υπουργού Δικαιοσύνης για το ρατσισμό και την ξενοφοβία. Όταν όμως είδαν ότι το νομοσχέδιο αυτό το κατέθεσαν στη Βουλή από κοινού Π.Α.Σ.Ο.Κ και ΔΗΜ. ΑΡ. η Νέα Δημοκρατία έσπευσε να καταθέσει και εκείνη κάτι παρόμοιο, προφανώς για να μην κατηγορηθεί ότι ¨σιγοντάρει¨ τη Χρυσή Αυγή).
Η δεύτερη προϋπόθεση που μπορεί να οδηγήσει τον Αντώνη Σαμαρά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να ζητήσει την προκήρυξη εκλογών, είναι η εσωστρέφεια η οποία παρατηρείται τις τελευταίες ημέρες στους κόλπους της αντιπολίτευσης, καθώς έχει γίνει εμφανής η αδυναμία του Αλέξη Τσίπρα να επιβάλει τη θέση του ¨να καταργηθούν οι συνιστώσες¨ και η, επίσης μεγάλη αδυναμία του, να τιθασεύσει τον επικεφαλής της ¨Αριστερής Πλατφόρμας¨ και κοινοβουλευτικό εκπρόσωπό του. Τον Παν. Λαφαζάνη ο οποίος δε χάνει ευκαιρία να προβάλει δημόσια τις αιρετικές θέσεις και απόψεις του, που καθόλου δεν ευνοούν τη στόχευση του προέδρου για κατάκτηση της εξουσίας.
Όμως, και η άλλη μεγάλη εσωκομματική σύγκρουση που βρίσκεται σε εξέλιξη στον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. και αυτή ευνοεί τον πρωθυπουργό, όπως φαίνεται και από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, οι οποίες δίνουν προβάδισμα τόσο στο κόμμα της Ν.Δ, έναντι εκείνου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όσο και στον ίδιο τον κ. Σαμαρά, έναντι του κ. Τσίπρα (στο ερώτημα ποιος είναι καταλληλότερος για πρωθυπουργός). Εννοώ εδώ την κορυφαία αντιπαράθεση ¨δύο γενεών¨, όπως χαρακτηρίστηκε εύστοχα: Εκείνη του γνωστού και στο εξωτερικό για την αντιστασιακή του δράση, αγωνιστή της παλιάς γενιάς των αριστερών, Μανώλη Γλέζου, ο οποίος αντιτίθεται στην κατάργηση των ¨συνιστουσών¨, με το νεότερό του, πρόεδρο του Συνασπισμού, Αλέξη Τσίπρα που επιμένει σε αυτή.
Γράφει, μεταξύ άλλων, ο έγκριτος δημοσιογράφος Γ. Λακόπουλος στην εφημερίδα ¨ΤΑ ΝΕΑ¨ (25-26/5/2013, σελ. 21): «Ο ένας (δηλαδή ο Μανώλης Γλέζος) ανησυχεί ότι η διάλυση των ¨συνιστουσών¨ ισούται με διάλυση του ίδιου του εγχειρήματος του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, το οποίο και απέφερε το 27% στις τελευταίες εκλογές, ενώ ο άλλος (ο Αλέξης Τσίπρας) αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να πάει στις επόμενες εκλογές με ένα κόμμα Βαβυλωνία» .
Πέρα όμως από τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. που ¨δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι¨ και τα κόμματα τα οποία στηρίζουν τον Αντώνη Σαμαρά – το Π.Α.Σ.Ο.Κ. και η ΔΗΜ. ΑΡ. – δείχνουν ότι φοβούνται τις εκλογές. Ιδιαίτερα το Π.Α.Σ.Ο.Κ, που στέκεται ανήμπορο να αναβαθμιστεί ιδεολογικά, να συγκροτηθεί οργανωτικά και να δείξει ανεβασμένα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, εξορκίζει συστηματικά την προσφυγή στις κάλπες. Ο Αντώνης Σαμαράς έχει συνεπώς, και από αυτές τις εξελίξεις, την καλύτερη συγκυρία να ζητήσει εκλογές, όπως τον συμβουλεύουν οι επιτελείς του. Άλλωστε, κι αν ακόμη δεν καταφέρει να πάρει την πλειοψηφία των 151 βουλευτών, προκειμένου να μπορέσει να κυβερνήσει μόνος του, έχει σίγουρους τους δύο άλλους για να συνεργαστεί μαζί τους, και αυτό γιατί εκείνοι δεν φαίνονται ικανοί να διαμορφώσουν και να προωθήσουν μια άλλη πρόταση εξουσίας.
