Δεν αναφέρομαι βέβαια πουθενά αλλού, πέρα από την κρίση, που βιώνουν οι ίδιοι οι Έλληνες ως λαός, καθώς αρνούμαι να δεχθώ πως ήμασταν, ανέκαθεν, όπως είμαστε σήμερα. Αδυνατώ να πιστέψω, πως από την πτώση της χούντας το 1974 έως και σήμερα, οι εκλογείς δεν γνώριζαν το ποιόν των πολιτικών, που με φρενίτιδα, ψήφιζαν. Όλοι πλέον μεμψιμοιρούν σχετικά με τους πολιτικούς μας, δηλώνοντας με στόμφο πως είναι διεφθαρμένοι, ανίκανοι, μα περισσότερο, οι μοναδικοί φταίχτες, όσο αφορά το πως φτάσαμε έως εδώ. Απορώ όμως, οι πολιτικοί μας από πού προέρχονται; Δεν είναι συλλήβδην Έλληνες πολίτες, από Ελληνικές οικογένειες, σχολεία και επιχειρήσεις; Και κυρίως, δεν εκλέγονται από τον Ελληνικό λαό; Αρά, πως γίνεται να μην συμπεριληφθεί και αυτός, στους υπαίτιους του τωρινού status quo; Εξάλλου, όταν μια χώρα απαρτίζεται, κατά κόρον, από αδαείς και ιδιοτελείς πολίτες, δεν είναι λογικό να κυβερνείται από αδαείς και ιδιοτελείς πολιτικούς; Διαφορετικά, εάν η όλη κατάσταση είναι απλά το απότοκο διεφθαρμένων, λαοπλάνων πολιτικών, πού βρίσκονται οι επιφανείς, αφιλοκερδείς και έντιμοι πολίτες, που θα επωμισθούν την σωτηρία της χώρας μας, από τον Γολγοθά της;
Είναι γνωστό, πως πολλοί Έλληνες, από την εποχή του Κωλέττη ως και σήμερα, πουλούσαν την «ψυχή» τους για μια θέση στο δημόσιο, είτε για τους ίδιους είτε για τα παιδιά τους. Θέσεις τις οποίες όχι μόνο τις υφάρπαζαν, αλλά ούτε είχαν καν τα προσόντα για να τις υποστηρίξουν. Υπάλληλοι με ψεύτικα, ή και δίχως καν, πτυχία. Ανειδίκευτοι, ανεπαρκείς, σε θέσεις ζωτικής σημασίας, όπως νοσοκομεία, σχολεία, υπουργεία κ.α . Το ένα σκάνδαλο επέρχεται του άλλου. Οδηγοί ταξί και πωλητές σε λαϊκές αγορές, με επιδόματα τα οποία προορίζονταν για τυφλούς. Αγρότες που δήλωναν ψευδή στοιχεία με στόχο να λάβουν γιγαντιαίες επιδοτήσεις, πολλές φορές για καλλιέργειες τις οποίες δεν είχαν κατ’ ουδένα τρόπο, ή για χωράφια τα οποία δεν ήταν δικά τους. Καθηγητές που έκαναν [ παράνομα ] ιδιαίτερα, βγάζοντας μια μικρή περιουσία - αφορολόγητη πάντα - και στην συνέχεια δίδασκαν στα σχολεία, όπου, και αυτό πρέπει να τονισθεί δεόντως, υποτίθεται πως είναι πρότυπά, συμπεριφοράς και χαρακτήρα, για τους μαθητές τους · καθώς διαδραματίζουν μεγάλο ρόλο στην διαδικασία διάπλασης του χαρακτήρα των παιδιών. Η εκμετάλλευση των μεταναστών, οι οποίοι πλειστάκις στοιβάζονται σε μια καμαρούλα μια σταλιά, , 10 και παραπάνω – πολλές φορές άτομα. Οι ίδιοι, όπου στην συνέχεια θα αναλάβουν - από τους γηγενείς – διάφορες εργασίες τις οποίες δεν θεωρούν ότι αρμόζουν σε αυτούς, καθώς το Ιχώρ ρέει άφθονο μέσα στις φλέβες τους, και μεταγενέστερα οι εργοδότες τους, που τους ανταμείβουν με τρείς και εξήντα, τους «καταδίδουν» στις τοπικές αρχές ώστε να συλληφθούν με απώτερο σκοπό την μη πληρωμή ούτε καν αυτού του πενιχρού ποσού. Η λίστα συνεχίζεται επ’ άπειρον σε έναν φαύλο κύκλο, όπου οι πολίτες εξαπατούν το κράτος, οι πολιτικοί εξαπατούν τους πολίτες και μαζί οι δύο τους με μεγάλη προθυμία κατακρεουργούν το κράτος. Η κύρια θέση αυτού του άρθρου είναι να αποδείξει, πως όλα όσα έκαναν, κάνουν και θα κάνουν οι πολίτες σε ελεύθερα πολιτεύματα , τα κάνουν διότι θέλουν και μπορούν. Κανένας δεν τους ανάγκασε – δυστυχώς. Εμείς είμαστε οι αρχιτέκτονες των πράξεων μας, και πρέπει να ζήσουμε με τις επιπτώσεις αυτών, είτε είναι λαμπρές, είτε καταστροφικές. Όλοι όσοι συμμετέχουν ηθελημένα στην παραπλάνηση του κράτους, είτε λιγότερο είτε περισσότερο, γνώριζαν πως οι πράξεις τους είναι επιβλαβείς, μακροπρόθεσμα, για την κοινωνία, αλλά πολύ απλά, δεν ενδιαφέρονται για αυτήν. Με δυσκολία θα πιστέψει κάποιος, πως μονάχα ένα μικρό ποσοστό του Ελληνικού λαού συμπορευόταν με το σύστημα, καθώς όπου και να κοιτάξει κανείς, όποια πέτρα και αν αναποδογυρίσει, θα βρει διαφθορά σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Από ιδιώτες που δεν κόβουν αποδείξεις, σε αστυνομικούς που – όχι μόνο δεν προστατεύουν τον πολίτη – αλλά καταστρατηγούν εναντίον του, μέχρι και υπουργούς που υπογράφουν μνημόνια δίχως καν να γνωρίζουν το περιεχόμενο τους. Πλέον τα κόμματα που ειδικεύονταν στις πελατειακές σχέσεις έχουν χάσει τα πρωτεία της πολιτικής σκηνής, μιας και δεν έχουν την δυνατότητα, λόγω της οικονομικής κατάστασης, να εκπληρώνουν τα ρουσφέτια που τάζουν στον «πεινασμένο» λαό . Αυτό όμως δεν σημαίνει, αυτόματα. πως άλλαξε η νοοτροπία του τελευταίου.
Σε καμία περίπτωση, φυσικά, η ευθύνη των πολιτικών δεν υποσκιάζεται εδώ. Σαφώς και διαδραμάτισαν σημαντικότατο παράγονται, αλλά δεν είναι οι μοναδικοί φταίχτες. Όλοι θέλουν να αλλάξει η σημερινή κατάσταση - κανείς όμως δεν θέλει να αλλάξει. Η «Αχίλλειος πτέρνα» των Ελλήνων θαρρώ πως είναι η ψευδαίσθηση της ανωτερότητας. Πως όλοι πρέπει να υποκλίνονται μπροστά στην θέα του λαμπρού μας Έθνους, λόγω των προγόνων μας. Διατυμπανίζουμε δια μανίας και με κάθε ευκαιρία τη σχέση μας με τους αρχαίους Έλληνες · το πως αυτοί γέννησαν την δημοκρατία, την γενναιότητα τους, τον βίο τους και το ότι όλες οι επιστήμες αναπτύχθηκαν χάρις αυτούς. Και ερωτώ, είναι τυχαία η έκφραση «ανάξιοι απόγονοι των παλαι ποτέ άξιων προγονών» ; Έχουμε όντως σήμερα μια ορθή δημοκρατία, όπου οι εκπρόσωποι μας στη Βουλή, ενδιαφέρονται για το καλό του λαού ή έχουμε αποδειχθεί μικροί απέναντι στις καταστάσεις; Σε αυτόν τον τόπο, τον τόπο του Ξένιου Δία, οι ξένοι αντιμετωπίζονταν ως ιερά πρόσωπα. Αντιθέτως σήμερα η φιλοξενία αποτελεί μια ξεθωριασμένη ανάμνηση του παρελθόντος. Οι περισσότεροι ντόπιοι πλέον ενδιαφέρονται μονάχα για το τι θα κερδίσουν από τους «ξένου» είτε είναι μετανάστες, είτε πρόσφυγες, είτε τουρίστες, είτε Έλληνες, . Οι Πόντιοι και οι Μικρασιάτες, έζησαν τον ρατσισμό και την προκατάληψη στο πετσί τους από τους αυτόχθονες, παρά το γεγονός του ότι «κατάγονταν» και αυτοί από τον Έλλην. Πιο σύγχρονο παράδειγμα αποτελεί ο τρόπος που μεταχειρίζονται οι Έλληνες της Γερμανίας του νεομετανάστες, συμπατριώτες τους. (1) .
Ως πότε θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, κανείς δεν γνωρίζει. Η ελπίδα όμως, υπάρχει ακόμη και στις σκοτεινότερες εποχές, αρκεί κάποιος να ξέρει που να κοιτάξει. Ο λαός αυτού του κράτους πρέπει να αλλάξει ριζικά νοοτροπία. Έχουμε την δυνατότητα, μα και την ευθύνη απέναντι στις επόμενες γενιές, να κάνουμε την διαφορά. Να σταματήσουμε επιτέλους αυτόν τον φαύλο κύκλο της διαφθοράς και να δημιουργήσουμε ένα κράτος αξιοκρατίας, όπου ο καθένας θα βρίσκεται όπου βρίσκεται χάρις την αξία και το μόχθο του, και όχι το ποιον ψήφισε ή τον ποιον γνωρίζει. Να εξοπλιστούμε με γνώση, να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο, όπως έλεγε ο Γκάντι. Οι άνθρωποι πρέπει να αρχίσουν να βοηθούν τον εαυτό τους. Όλοι πρέπει να συνδράμουν σε αυτή την δύσκολη στιγμή, είτε φτωχοί είτε πλούσιοι. Ο καθένας πρέπει να γνωρίζει πως πάντα υπάρχει κάποιος που βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση από τον ίδιο. Διότι αυτοί που δεν ενδιαφέρονται για κανέναν άλλον πέρα του εαυτού τους, αξίζουν την λύπηση μας περισσότερο από κάθε τι άλλο. Καθώς μονάχα όταν θυσιάζουμε για την κοινωνία μας, μπορούμε να περπατάμε με το κεφάλι ψηλά. Είναι πλέον ανάγκη να αλλάξουμε, πρώτα τους εαυτούς μας, και μετά την κοινωνία μας, καθώς το κράτος δεν δημιουργείται μόνο του, αλλά διαπλάθεται από τον χαρακτήρα και το ποιόν των πολιτών του. Είναι, όμως, ζωτικής σημασίας οι άνθρωποι να ενδιαφερθούν ξανά για τον πλησίον τους, για την κοινωνία τους και για τα πολιτικά δρώμενα. Όπως έλεγε και ο Αριστοτέλης, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ζει με ευδαιμονία εάν δεν ευδαιμονεί ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο. Επομένως αν επιθυμούμε ένα κράτος που θα έχει ως ακρογωνιαίο λίθο του, την δικαιοσύνη, την αξιοκρατία και την δημοκρατία, θα πρέπει να γίνουμε πρώτα εμείς όλα αυτά, μέσω της επανάληψης αυτών, μιας και είμαστε ότι κάνουμε επανειλημμένα.
(1) Εφημερίδα : Η Καθημερινή «Θύματα εκμετάλλευσης οι νεομετανάστες». 18.12.14
