Κοκορεύεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ότι για πρώτη φορά, τα σχολεία φέτος άνοιξαν χωρίς κενά. Όμως δε χρειάστηκαν παρά μερικές μέρες μετά το πρώτο κουδούνι για να φανεί η πραγματικότητα.
Tρεις εβδομάδες λοιπόν μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, απειλούνται με κλείσιμο τα δύο τμήματα κατεύθυνσης στη Γ’ Λυκείου στο Καπαρέλι, το τμήμα ψυκτικών και το τμήμα οικονομίας στο ΕΠΑΛ Θήβας, το νηπιαγωγείο Δομβραίνας - Χωστίων, ενώ δε λειτουργεί οριστικά φέτος η Β’ και Γ’ Λυκείου στη Δομβραίνα. Κατά τα λοιπά, η Αντιπεριφερειάρχης Βοιωτίας διαφημίζει ότι μετά από παρέμβασή της λύθηκε το θέμα της μεταφοράς των μαθητών της Δομβραίνας στα Βάγια. Να σε κάψω Γιάννη να σ’ αλείψω λάδι...
Τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι παρά τα παχιά λόγια, η κυβέρνηση της «αριστεράς» συνεχίζει πιστά την πολιτική υποβάθμισης του δημόσιου σχολείου. Το απαράδεκτο καθεστώς των αναπληρωτών, που ειδικά σε «περιφερειακά» σχολεία τοποθετούνται ένα και δύο μήνες μετά την έναρξη της χρονιάς, η απουσία πρόσθετης διδακτικής στήριξης και η αναμονή επί βδομάδες για το αν θα λειτουργήσει τελικά ή όχι μία τάξη ή ένα τμήμα, οδηγεί μία σειρά σχολικών μονάδων στο μαράζωμα και την υπολειτουργία, διαμορφώνει σχολεία και μαθητές πολλών ταχυτήτων.
Η παραπάνω κατάσταση συνδέεται με την έλλειψη πόρων για κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών που έχουν καταντήσει φυσιολογικό ο γονιός να βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη για σχολικά είδη, αναλώσιμα κ.α. Το αποτέλεσμα είναι η αντιμετώπιση σοβαρών θεμάτων υποδομής, όπως πχ της κτιριακής ακαταλληλότητας του 1ου Δημοτικού σχολείου Θήβας και του ΕΠΑΛ Θήβας, να θεωρείται εξωπραγματική.
Την ίδια ώρα, οι προσφορές μικροποσών από επιχειρηματικούς ομίλους για προμήθεια πετρελαίου ή για το βάψιμο σχολείων βαφτίζονται κοινωνική ευθύνη και οι βιομήχανοι ευεργέτες. Κουβέντα για το σύστημα μαθητείας που εφαρμόζεται από φέτος στην τέταρτη τάξη («τάξη μαθητείας») των ΕΠΑΛ, όπου οι μαθητές θα δουλεύουν για 4 μέρες στα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις της περιοχής, με μεροκάματο 17 ευρώ, από τα οποία ο εργοδότης πληρώνει μόνο τα 6 ευρώ.... Σχολείο προσαρμοσμένο πλήρως στις ορέξεις των επιχειρηματικών ομίλων, αυτό σχεδιάζουν η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα μονοπώλια, αυτό υλοποιούν οι κυβερνήσεις τους όπως και η σημερινή.
Πρακτικά οδηγούμαστε σε σχολεία πολλών ταχυτήτων, που αντί να μορφώνουν ισότιμα όλα τα παιδιά, θα εφαρμόζουν την αντιδραστική θεωρία ότι κάποιοι μαθητές παίρνουν τα γράμματα και κάποιοι δεν τα παίρνουν, λες και η μόρφωση είναι ιδιωτική υπόθεση του κάθε παιδιού. Σχολεία που θα τροφοδοτούν τους επιχειρηματικούς ομίλους με φτηνό ευέλικτο εργατικό δυναμικό, σε καθεστώς μισοανεργίας, χωρίς κανένα δικαίωμα.
Σε αυτή τη λογική κινείται και το πρόσφατο νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, το οποίο μετατρέπει τα Λύκεια σε ατέλειωτα εξεταστικά κέντρα, παραμάγαζα των φροντιστηρίων, όπου η γενική μόρφωση σταματάει στην Ά Λυκείου.
Οι εργαζόμενοι και τα παιδιά τους δεν έχουν να περιμένουν τίποτε θετικό από τους παραπάνω σχεδιασμούς. Η ανάγκη και το συμφέρον τους βρίσκεται σε ένα σχολείο με πλήρες εκπαιδευτικό προσωπικό και υλικοτεχνικές υποδομές, το οποίο θα μορφώνει ισότιμα και δωρεάν όλους τους μαθητές, χωρίς οικονομικούς διαχωρισμούς.
Αυτή η υπόθεση είναι θέμα διεκδίκησης, από το το πιο αυτονόητο ζήτημα, όπως η έγκαιρη και πλήρης λειτουργία όλων των σχολικών μονάδων, έως το πιο σύνθετο, όπως η ολόπλευρη μόρφωση των παιδιών.
Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε τους εκπαιδευτικούς τους γονείς και τους μαθητές να μη συμβιβαστούν με την απαράδεκτη κατάσταση που βιώνουν, να ξεφύγουν από τη στάση της παθητικής αναμονής, να οργανωθούν και να διεκδικήσουν τη μόρφωση και τη ζωή που τους αξίζουν.
