Του Κλήμη Πυρουνάκη*
Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος για την κίνηση των μαθητών μου και των γονιών τους από το Καπαρέλλι, που με την προτροπή του Προέδρου του Δημοτικού Διαμερίσματος Καπαρελλίου, Γιώργου Θανάσαινα, μάζεψαν 1100 κιλά τρόφιμα και τα έστειλαν στις γυναίκες που κρατούνται στις φυλακές στον Ελεώνα Θηβών.
Δεν είναι μία απλή πράξη, αλλά στους περίεργους καιρούς που ζούμε είναι μία υπέρβαση. Πέρα από αυτό είναι μία ικανοποίηση, γιατί ο χρόνος που αφιερώσαμε 32 χρόνια στο Καπαρέλλι δεν πήγε χαμένος. Η επιλογή μας να είμαστε κοντά στα παιδιά, ψυχή τε και σώματι, αποδείχτηκε σωστή, τη στιγμή που άλλοι παρατρεχάμενοι στις κορυφές της εξουσίας μάς έκαναν κριτική και χάλκευαν κατηγορίες με σκοπό να μας διώξουν. Εμείς, σχεδόν αδιάφοροι για τις μηχανορραφίες τους, φτιάχναμε μαθητικό κέντρο, ποδηλατική ομάδα, εκτροφείο πέρδικας, δενδροφυτεύσεις, ανακύκλωση και παίζαμε στο θερμοκήπιό μας με τις βιοκαλλιέργειες. Οργανώσαμε ορειβατικές ομάδες και προσπαθήσαμε να ξεμπαζώσουμε μία βυζαντινή στέρνα στο βουνό Κιθαιρώνα…
Ως συμπέρασμα της παιδαγωγικής μας μάθαμε να συγχωρούμε και να συνυπάρχουμε με τους διαφορετικούς. Η ματιά μας στα πράγματα έγινε παρηγορητική και δεν μείναμε στα λόγια. Νοιαστήκαμε για τους στερημένους, απλώσαμε το χέρι στους παραμελημένους, μάθαμε στους δραστήριους καινούριους βηματισμούς και εμπλουτίσαμε τις παραστάσεις των νέων, ώστε να προετοιμάζονται να ζουν στο δύσκολο κόσμο που ανατέλλει.
Κλήμης Πυρουνάκης
Καθηγητής Θεολόγος και Μέλος του Δικτύου Στήριξης
Φυλακισμένων και Αποφυλακισμένων Γυναικών
