Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν κυρίῳ ἀγαπητά. Χριστός Ἀνέστη. «Θανάτου ἐορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτής, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν».
Τό χαρμόσυνο ἄγγελμα τῆς Ἀναστάσεως βρίσκει τή Χώρα μας, ἀλλά καί τήν Οἰκουμένη σχεδόν ὁλόκληρη, ὑπό συνθῆκες θλίψεως, ἀβεβαιότητας καί ἀγωνίας γιά τό αὔριο. Ὁ τόπος μας ὑποφέρει. Μεγάλο μέρος τοῦ λαοῦ μας δοκιμάζεται καί ὑπομένει καρτερικά, κάνοντας πράξη τή χριστιανική ἀγάπη καί τήν ἀλληλεγγύη στόν πόνο τῶν συνανθρώπων μας καί προσδοκᾶ ἕνα καλύτερο αὔριο. Ἡ οἰκουμένη μοιάζει νά γεύεται κάτι ἀπό τήν πικρία τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος τῶν Παθῶν. Σήμερα, δοκιμάζουμε ὅλοι τίς συνέπειες τῶν ἀλαζονικῶν ἐπιλογῶν τῶν ἀρχόντων τοῦ κόσμου τούτου, πού θεωροῦν ὅτι τά «ἀργύρια» ἀξίζουν περισσότερο ἀπό τούς ἀνθρώπους. Ὁ σύγχρονος κόσμος διεμόρφωσε τή ζωή του, τίς ἀξίες του καί τίς προτεραιότητές του σάν νά μήν ὑπάρχει Θεός. Καί τά ἀποτελέσματα δηλητηριάζουν τόν βίο μας καί εὐτελίζουν τό ἀνθρώπινο πρόσωπο...
Ὅμως, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία συνέχισε καί συνεχίζει νά διαλαλεῖ, μέ λόγια καί μέ ἔργα, ὅτι ἡ φθορά, ἡ παρακμή καί ὁ θάνατος δέν μποροῦν νά νικήσουν τή ζωή. Ἡ ἐλπίδα τῶν χριστιανῶν, ὅταν τά βάσανα πλημμυρίζουν τή ζωή μας, καί ἡ βεβαιότητα ὅτι ἡ ζωή στό τέλος νικᾶ τόν θάνατο, βρίσκεται στό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως. Ἡ ἐλπίδα μας εἶναι ὁ Ἀναστημένος Χριστός. Αὐτός, πού τόν ἀναγνωρίζουμε ὡς βασιλέα τῆς Δόξης ὅταν πεθαίνει ἐπί τοῦ Σταυροῦ ὑπέρ πάντων ἠμῶν. Αὐτός πού ἀπό ἀγάπη γιά ἐμᾶς ἔλαβε δούλου μορφή, μοιράστηκε τούς πόνους καί τίς θλίψεις μας, ὑπέστη τό μαρτύριο τοῦ σταυρικοῦ θανάτου καί κατῆλθε «ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς». Ἀλλά συνέτριψε τίς πύλες τοῦ Ἅδη καί «τριήμερος ἐξανέστη τοῦ τάφου». Ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἐλπίδα καί τό ἀγαλλίαμά μας. Διότι νίκησε τόν θάνατο καί προσέφερε σέ ὅλους τή δυνατότητα τῆς ἀναστάσεως «πεπτωκότα τὸν Ἀδὰμ παγγενῆ ἀναστήσας, ὡς Φιλάνθρωπος».
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό μεγαλύτερο καί τό σημαντικότερο γεγονός τῆς παγκόσμιας Ἱστορίας. Νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Χριστός Ἀνέστη ἀδελφοί μου καί καμιά θλίψη δέν μπορεῖ νά σκιάσει τή χαρά μας. Ἀπό ἄκρου εἰς ἄκρον τῆς Οἰκουμένης ἡ φύσις ἀγάλλεται καί χαίρει καί τό τραγούδι τῆς νίκης κατά τοῦ θανάτου ἠχεῖ παντοῦ. «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας».
Ἀνέστη Χριστός καί τό ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως ἐξαφανίζει κάθε σκιά φωταγωγώντας τήν Οἰκουμένη. «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια».
Οἱ θλίψεις καί οἱ δοκιμασίες θά συνεχίσουν τήν προσπάθεια νά ἐπιβληθοῦν στή ζωή μας. Ὅμως μήν ἀπελπίζεστε. «Ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐν ὄλῳ τῷ κόσμῳ». Ἀνέστη Χριστός καί τίποτα δέν εἶναι πιά ὅπως πρίν. Οἱ πύλες τοῦ Ἅδη ἔχουν συντριβεῖ καί ἡ ἀπόσταση μεταξύ οὐρανοῦ καί γῆς ἔχει καταργηθεῖ. Καί ὅσοι ἀκόμα πιστεύουν, ὅτι τά «ἀργύρια» μποροῦν νά ἐξαγοράσουν ἤ νά ὑποδουλώσουν τήν ἐλπίδα «πλανῶνται πλάνην οἰκτρᾶν».
Ἀδελφοί μου,
Χριστός ἀνέστη καί ζωή πολιτεύεται.
Στίς δύσκολες ἡμέρες πού περνᾶ ὁ τόπος μας, μήν χάνετε τό κουράγιο σας. Οἱ κοσμικές ἐξουσίες θά προσπαθοῦν πάντοτε νά διαφεντεύουν τήν πίστη καί τήν ἐλευθερία τῶν ἀνθρώπων. Καί πάντοτε θά ἠχεῖ παρήγορη καί λυτρωτική ἡ φωνή τοῦ νικητῆ τοῦ θανάτου καί ἀρχηγοῦ τῆς ζωῆς ἠμῶν: Σέ αὐτόν τόν κόσμο θά ἔχετε θλίψεις, ἀλλά μήν δειλιάζετε «θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον».
Ἄς διατηρήσουμε, λοιπόν, τό κουράγιο καί τήν ἐλπίδα μας γνωρίζοντας ὅτι καί τώρα ὅπως καί πάντα ὁ Παντοδύναμος καί Ἐλεήμων Θεός εἶναι μαζί μας καί τηρεῖ τίς ὑποσχέσεις Τοῦ πρός τόν Λαό Τοῦ. Εἴμαστε βέβαιοι γι’ αὐτό, διότι «Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου καθὼς προεῖπεν, ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ μέγα ἔλεος».
Χριστός Ἀνέστη
Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος
