Είναι πολύ δύσκολο και στρεσογόνο να παρακολουθείτε το παιδί σας να μην τρώει, να...παίζει με το φαγητό του και να τα κάνει όλα μαντάρα στην κουζίνα. Υπάρχουν όμως διάφοροι παράγοντες που πρέπει να σκεφτείτε και που μάλλον θα βοηθήσουν λίγο τον εκνευρισμό που νιώθετε.
Πρώτον, να θυμάστε ότι η ζωή του παιδιού είναι μία συνεχόμενη μάθηση. Μιλάει, περπατάει, μαθαίνει τρόπους και δοκιμάζει όλα τα είδη των τροφών. Και όλα αυτά είναι κάτι νέο και συναρπαστικό για ένα μικρό παιδί. Τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από την αφή και το παιχνίδι. Το ίδιο ισχύει και για το φαγητό, όπου αντιλαμβάνεται την ύπαρξή του μέσα από το να το αρπάζει, να το σφίγγει στα χέρια του και να το ανακατεύει με άλλα. Ένας άλλος βασικός λόγος για τον οποίο παίζει με το φαγητό του είναι ότι πολύ απλά, δεν του αρέσει ή δεν πεινάει.
Με το να εκθέτετε τα παιδιά σε νέες τροφές, είναι ο τρόπος που μαθαίνουν πώς να τους αρέσουν, οπότε η διαδικασία του να μην θέλουν ή να φοβούνται είναι φυσιολογική. Εσείς δεν πρέπει να το βάζετε κάτω και να συνεχίσετε να δίνετε τα ίδια φαγητά, ακόμα κι αν πρέπει να αλλάζετε την μορφή, την υφή και τον τρόπο μαγειρέματος (βραστό, ψητό, ωμό).
Ένα μικρό κόλπο είναι να συνδυάζετε μία τροφή που δεν άρεσε παλιά στο παιδί με μία που ξέρετε ότι λατρεύει. Έτσι θα το δοκιμάσει πιο εύκολα. Αν περάσει στο στάδιο όπου πετάει φαγητό στο πάτωμα ή τους τοίχους, απλά απομακρύνετέ το από το τραπέζι. Αν έχει χορτάσει, του δείχνετε απλά έναν κανόνα και αν πεινάει, αντιλαμβάνεται τις συνέπειες των πράξεών του. Πού και πού, μπορείτε να του επιτρέπετε να πειραματίζεται με το φαγητό, αρκεί να μην γίνει καθημερινή συνήθεια.
Πηγή
