ΟΙ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ από αυτούς πέρασαν κάποτε τα σύνορα, με τα πόδια ή
κρυμμένοι σε αυτοκίνητα, με χαρτιά ή χωρίς, με στόχο μια καλύτερη ζωή.Αν
και ταλαιπωρήθηκαν αρκετά,πολλοί τα κατάφεραν,τόσο που ρίζωσαν στην
Ελλάδα, απέκτησαν οικογένειες καιτα παιδιά τους πολλές φορές μιλούν
καλύτερα τα ελληνικά παρά τη μητρική τους γλώσσα. Οσα δεν φέρνει η
νοσταλγία όμως τα φέρνει η... κρίση. Ανεργία και έλλειψη οποιασδήποτε
προοπτικής οδηγούν όλο και περισσότερους αλλοδαπούς να σκέπτονται την
επιστροφή στην πατρίδα τους. Και αν ακόμη δεν είναι πάρα πολλοί αυτοί
που το επιχειρούν,είναι πολύ περισσότεροι αυτοί που
εξετάζουντουλάχιστονκάτι που όχι και και τόσο πολλά χρόνια πριν τους
φαινόταν αδιανόητο.
Οπως
συμβαίνει σχεδόν όλα τα απογεύματα, τα λεωφορεία στην οδό Δεληγιάννη,
εκεί όπου έχουν την έδρα τους οι περισσότερες εταιρείες που κάνουν το
δρομολόγιο προς τα Τίρανα και τις άλλες πόλεις της Αλβανίας, είναι
γεμάτα. Πέρα από τις επισκέψεις σε φίλους και συγγενείς, πυκνώνουν οι
περιπτώσεις ανθρώπων των οποίων το εισιτήριο (55-60 ευρώ μετ΄
επιστροφής!) είναι μόνο... αλέ. Κάποιοι έχουν αποφασίσει ότι είναι η
τελευταία φορά που πατούν το πόδι τους στην ελληνική πρωτεύουσα. Πολύ
περισσότεροι είναι εκείνοι που το ταξίδι τους στην Αλβανία δεν είναι
ταξίδι αναψυχής αλλά ταξίδι διερεύνησης των επαγγελματικών προοπτικών
τους.
Η συνέχεια>>tovima.gr
