Κύριοι συνάδελφοι, με τη σειρά μου να απολογηθώ κι εγώ και να πω ότι δεν έχω ουδεμία κατάθεση στο εξωτερικό. Θλίβομαι βέβαια για την απολογία μου, γιατί όπως είπε και σήμερα το πρωί ο Πρόεδρός μας, δεν θα υπήρχε αυτή η ανάγκη, εάν είχε ληφθεί από το Προεδρείο ήδη η μέριμνα να δοθεί επιτέλους το όνομα του όποιου ή της όποιας συναδέλφου έχει αυτές τις καταθέσεις, όπου τις έχουν, ώστε να μην αναγκαζόμαστε όλοι εδώ να απολογούμεθα, αφού ο ίδιος -ή η ίδια- δεν έχει το θάρρος της γνώμης του να βγει και να το δηλώσει. Εγώ γενικώς είμαι απ’ αυτούς που πιστεύουν πως ό,τι νόμιμο δεν είναι και ηθικό.
Κύριοι συνάδελφοι, με την ευκαιρία της επίκαιρης επερώτησης από τους συναδέλφους της Δημοκρατικής Συμμαχίας συζητούμε σήμερα ένα ιδιαίτερα επίκαιρο θέμα, που είναι η υπαγωγή κάποιων στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα. Και δεν είναι βέβαια λίγοι αυτοί. Απ’ ό,τι διαβάζουμε, είναι πάνω από δύο χιλιάδες εκείνες οι επιχειρήσεις οι οποίες έχουν κάνει αίτηση να υπαχθούν στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα κι όλοι εμείς έχουμε γίνει μάρτυρες τέτοιων εταιρειών που έχουν υπαχθεί στη συγκεκριμένη διαδικασία. Πρόκειται για διάφορες εταιρείες. Είναι αθλητικές, δημοσιογραφικές, είτε καθαρά εμπορικές εταιρείες. Εγώ βέβαια δεν είμαι νομικός. Έχω ρωτήσει όμως ειδικούς και μη ειδικούς για το συγκεκριμένο θέμα, προκειμένου να ενημερωθώ περισσότερο και όλοι, αγαπητοί συνάδελφοι, καταλήγουν στην ίδια διαπίστωση, ότι δηλαδή τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσεως βεβαίως –ας μην τα επαναλαμβάνουμε συνέχεια αυτά- τα άρθρα 99 -106 του Πτωχευτικού μας Κώδικα έχουν εξελιχθεί σε «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», κύριε Υπουργέ ή, όπως λέει ο Υπουργός Δικαιοσύνης –και το έχει δηλώσει επανειλημμένα- σε «όχημα» -ακριβώς έτσι το λέει- για πολλούς αφερέγγυους επιχειρηματίες, οι οποίοι πήραν και στο λαιμό τους αρκετούς ανθρώπους, εργαζόμενους και πιστωτές, και υπαγόμενοι στο άρθρο 99, δηλαδή στην «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», πέτυχαν την αποφυγή ποινικών και αστικών συνεπειών των πράξεών τους.
Δεν το λέμε εμείς γενικότερα αλλά και οι ίδιοι οι οικονομικοί εισαγγελείς μιλούν για καθεστώς ατιμωρησίας όσον αφορά το άρθρο 99 και γενικότερα τον Πτωχευτικό κώδικα και εξασφάλισης ενός καθεστώτος που εξασφαλίζει το ακαταδίωκτο. Αυτά δηλώνουν οι ίδιοι οι οικονομικοί εισαγγελείς.
Να περιγράψω τη διαδικασία. Ακούσαμε από τον τέως Εισαγγελέα, κ. Μαρκογιαννάκη, ότι υπάρχουν και εξειδικευμένα δικηγορικά γραφεία, τα οποία ξεκινούν αυτές τις διαδικασίες, πηγαίνουν, κάνουν την αίτηση κ.λπ.. Μπαίνει δηλαδή όλο το σύστημα σε μια διαδικασία κουραστική, χρονοβόρα, γραφειοκρατική, η οποία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι μόνο προς όφελος του οφειλέτη.
Το τονίζω αυτό, γιατί δεν είναι τυχαίο ότι με το νόμο όπως ίσχυε πριν από το 1999, δηλαδή όταν ίσχυε το άρθρο 44, όλες οι απαιτήσεις των εργαζομένων που είχαν δημιουργηθεί κατά την τελευταία διετία πριν από την πτώχευση, καθώς και οι διεκδικήσεις από τις αποζημιώσεις ικανοποιούνταν κατά προτεραιότητα.
Τώρα, κύριε Υπουργέ, με το άρθρο 99 οι απαιτήσεις των εργαζομένων και του δημοσίου βεβαίως, περιορίζονται το Ό. Κοινώς ούτε οι πιστωτές, ούτε οι εργαζόμενοι εξασφαλίζονται, παρά μόνο εξασφαλίζονται κάποιοι επιχειρηματίες, που ίσως δεν φρόντισαν για την καλή οικονομική κατάσταση των επιχειρήσεών τους. Και βέβαια, η σημερινή οικονομική συγκυρία συντελεί σε μέγιστο βαθμό στην πτώχευση, στο να βάλουν λουκέτο δηλαδή στην επιχείρησή τους.
Οι επιχειρήσεις που καταφεύγουν στο άρθρο 99, εν ολίγοις προσπαθούν στην ουσία να πάρουν παράταση ζωής και να μην κατασχεθούν περιουσιακά στοιχεία. Στην πράξη το αποτέλεσμα δείχνει ότι συχνά η σχετική διαδικασία δεν λειτουργεί υπέρ των εταιρειών, των εργαζομένων και των πιστωτών, αλλά μόνο υπέρ των βασικών μετόχων, οι οποίοι κερδίζουν τον απαραίτητο χρόνο για να ξεφύγουν. Δυστυχώς -ελέχθη και προηγουμένως και το επαναλαμβάνω και εγώ- λίγες, ελάχιστες αν θέλετε επιχειρήσεις ανακάμπτουν.
ΟΥΡΑΝΙΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ-ΠΑΠΑΔΑΚΗ: Αρκετές εταιρείες καταλήγουν στην πτώχευση και στον επιχειρησιακό θάνατο, ενώ οι υπάλληλοι διεκδικούν τα χρήματά τους δυστυχώς στο δικαστικό διηνεκές ή δεν τα παίρνουν ποτέ. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα και το οδυνηρό αποτέλεσμα των αποτυχημένων πολιτικών του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας.
Εμείς θεωρούμε ότι η διαδικασία συνδιαλλαγής δεν αποτελεί μια μορφή ανάνηψης του ασθενή-εταιρείας που βρίσκεται σε κώμα, αλλά μια μορφή καθυστέρησης της πτώχευσης. Εμείς δεν συμφωνούμε με τη μορφή αλλά και τους ειδικούς σκοπούς που επιτελεί ο νόμος μέσω αυτών των άρθρων. Η πολιτεία για εμάς οφείλει άμεσα να οχυρώσει το Εμπορικό μας Δίκαιο και κατ’ επέκταση το δίκαιο της συνδιαλλαγής, ούτως ώστε, να εξελιχθεί και να εξευρωπαϊστεί σε πραγματικά ευρωπαϊκά δίκαια πρότυπα.
Προτείνουμε, λοιπόν, άμεση επανεξέταση και αλλαγή του υφιστάμενου νομικού πλαισίου γιατί τα τρωτά σημεία του είναι πάρα πολλά. Προτείνουμε άμεσο ορισμό ξεκάθαρων προϋποθέσεων: Πρώτον, υπαγωγή στο νόμο και δεύτερον, διασφάλιση των εργαζομένων και του δημοσίου και βεβαίως την ταχύτερη διεκπεραίωση των σχετικών διαδικασιών, γιατί έτσι θα αποφεύγονται οι παρενέργειες και οι καταχρήσεις που βλάπτουν και τα άτομα αλλά γενικότερα και την κοινωνία.
Ιδού λοιπόν, κύριε Υπουργέ, ένα νομοθετικό πεδίο δόξης λαμπρό.
Σας ευχαριστώ.
(GK)
