Ελλάδα 2012… Κάποιοι θα απορείτε
με τις εικόνες που βλέπετε, πλέον
καθημερινά στους δρόμους της
πρωτεύουσας και όχι μόνο…
Εικόνες ντροπής…
Μέχρι πριν από λίγο καιρό
η εικόνα της φτώχειας περιοριζόταν στους άστεγους και τους άπορους
μετανάστες που κοιμόνταν στα παγκάκια και έτρωγαν στα συσσίτια των δήμων.
Σήμερα, το φαινόμενο έχει επεκταθεί επικίνδυνα… Και πίσω από τις κλειστές
πόρτες διαμερισμάτων που ανήκουν σε «ανθρώπους της διπλανής πόρτας»
«παίζονται» πραγματικές τραγωδίες…
Συνάνθρωποί μας, κάθε ηλικίας,
ψάχνουν -σε μία χώρα που μόλις
οκτώ χρόνια πριν(!) διοργάνωσε
άψογα Ολυμπιακούς Αγώνες-
στα σκουπίδια για φαγητό. Πικρή πραγματικά διαπίστωση; Οι άνθρωποι αυτοί
δεν είναι άστεγοι… Είναι άνθρωποι που ζουν κάτω από άθλιες οικονομικές
συνθήκες…
Τα συσσίτια, τα κοινωνικά παντοπωλεία, τα παζάρια, οι έρανοι και η
κοινωνική ευαισθησία και συνοχή που υπάρχει -κυρίως- στις μικρές
κοινωνίες δεν κατάφεραν να μειώσουν τον αριθμό των ανθρώπων που
αναζητούν στους κάδους απορριμμάτων φαγητό…
Η Ελλάδα, μια χώρα με οικογενειακές αξίες και παραδόσεις έχει χάσει πολλά περισσότερα από χρήματα… Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να μπει καλά στο μυαλό όλων αυτών των καρεκλοκένταυρων που έφεραν μία χώρα που δίδαξε πολιτισμό, σε αυτή την τραγικά κατάσταση…
Χιλιάδες συμπολίτες μας, νέοι, ηλικιωμένοι, γυναίκες, παιδιά…
Θέλετε και άλλα;
Καθημερινά, άνθρωποι, -δυστυχώς από όλη την κλίμακα του κοινωνικού
φάσματος- πλησιάζουν τους πάγκους στις λαϊκές αγορές και ζητούν
από τους πωλητές τρόφιμα δωρεάν. Πολλοί πωλητές, κατανοώντας
την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, προσφέρουν ό,τι μπορούν
από το πολύτιμο πλέον, εμπόρευμα τους.
Αυτοί που θα σταθούν
«άτυχοι» και δεν θα λάβουν
τρόφιμα, καταφεύγουν στους
κάδους σκουπιδιών
της αγοράς και
περισυλλέγουν
τα υπολείμματα
που έχουν πεταχτεί…
Όταν οι τέντες μαζευτούν από το χώρο της λαϊκής και κατά την διάρκεια
καθαρισμού των δρόμων και των πεζοδρομίων, τρυπώνουν ανάμεσα στους
υπαλλήλους των Δήμων μήπως προλάβουν κάποιο είδος τροφής που έχει
πέσει κάτω…
Σάπια φρούτα, μαυρισμένα λαχανικά, χτυπημένες ντομάτες, ό,τι βρίσκουν το περισυλλέγουν, χωρίς να τους νοιάζει η υγεία τους, που πολύ πιθανόν να επιβαρυνθεί από την κατανάλωση αυτών των τροφίμων.
Τραγική πραγματικά εικόνα…
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει νότα αισιοδοξίας… Όχι βεβαίως από αυτούς που επιβουλεύονται τις τύχες μας… Αυτοί «αγρόν ηγοράζουν»…
Αλλά από ανθρώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης, που βιώνουν σε καθημερινή
και πιο «κοντινή» βάση το τραγικό φαινόμενο της φτώχειας, της πείνας,
της εξαθλίωσης…