Είναι πολύ απλό, το κόμπλεξ κατωτερότητας είναι υπερηφάνεια. Κρυμμένη υπερηφάνεια είναι. Αυτός που έχει κόμπλεξ κατωτερότητας, έχει κατάθλιψη. Αυτό είναι το κόμπλεξ κατωτερότητας. Έχει την ιδέα ότι είναι καλός, αλλά δεν το αναγνωρίζουν οι άλλοι. Δεν αναγνωρίζουν την καλοσύνη του, την εξυπνάδα του, τη σπουδαιότητά του και παθαίνει κατάθλιψη.
Ο πραγματικά ταπεινόφρων δεν φρονεί ότι είναι καλός ή ότι αξίζει ή ότι δεν αναγνωρίζουν οι άλλοι την μεγάλη του αξία, αλλά φρονεί ακριβώς ότι δεν αξίζει τίποτα και αυτός ποτέ δεν έχει κόμπλεξ. Ό,τι κι αν ακούσει, λέει και λίγα μου λένε, χειρότερα έπρεπε να μου πούνε, γιατί δεν αξίζω τίποτα, είμαι χειρότερος απ’ το χώμα.Τό χώμα δεν το βάζει κανείς στο κεφάλι του, το πατάει. Οπότε καλά κάνουν και μένα και με πατάνε. Έτσι λειτουργεί ο ταπεινόφρων. Ο άλλος που έχει κόμπλεξ με το παραμικρό που θα ακούσει παθαίνει κατάθλιψη. «Δέν μ’ αγαπάει κανένας, δεν νοιάζεται κανένας..», όλο τέτοια ακούς από αυτούς τους ανθρώπους τους καταθλιπτικούς. Εσύ νοιάστηκες ποτέ για κανέναν; Να τον ρωτήσουμε… Ποτέ δεν σκέφτηκε τους άλλους. Είναι ο εγωιστής. Αυτός παθαίνει κόμπλεξ κατωτερότητας.
Καί έρχεται η ψυχολογία και σου λέει: η θεραπεία είναι να αποκτήσεις αυτοεκτίμηση. Έχεις μειωμένη αυτοεκτίμηση, γι’ αυτό το παθαίνεις αυτό. Δηλαδή τί; Σου λείπει εγωισμός! Χρειάζεσαι ενέσεις εγωισμού(!) για να γίνεις υγιής… Οποία διαστροφή!! Αντί να μάθει τον άνθρωπο να αποβάλλει τον εγωισμό, του λέει πρέπει να αποκτήσεις περισσότερο εγωισμό. Είσαι που είσαι δηλητηριασμένος, πάρε λίγο ακόμα δηλητήριο για να γίνεις καλά… Αυτή είναι η σχιζοφρένεια της σύγχρονης ψυχολογίας και παιδαγωγικής.
Καί βλέπουμε στον αντίποδα την αληθινή θεραπευτική του Χριστού που σου λέει: Θέλεις να γίνεις καλά; Ταπεινώσου. Η βάση της θεραπείας είναι ο πρώτος μακαρισμός «Μακάριοι οι πτωχοί τώ πνεύματι» (Ματθ. 5,3). Ο Άγιος Πορφύριος λέει και κάτι ακόμα: ο ταπεινόφρων δεν είναι ταπεινολόγος. Πολλοί λένε ταπεινωτικά λόγια για τον εαυτό τους «εγώ είμαι χειρότερος από όλους κλπ». Αυτός είναι κρυμμένος εγωιστής. Ο ταπεινόφρων ποτέ δεν λέει τέτοια λόγια, αλλά ζεί στην πράξη την ταπείνωση και δέχεται τις ταπεινώσεις που του κάνουν οι άλλοι. Υπάρχει ένα πολύ ωραίο, να το θυμάστε: ταπεινόφρων δεν είναι αυτός, ο οποίος δεν αφήνει τους άλλους να τον ανεβάζουν, είναι αυτός που αφήνει τους άλλους να τον κατεβάζουν. Αυτός είναι αληθινά ταπεινόφρων, που δεν αντιδρά, όταν οι άλλοι τον ταπεινώνουν, τον εξουθενώνουν, τον αδικούν. Όταν λένε καλά λόγια και εσύ λές δεν είναι έτσι κ.λ.π. αυτό μπορεί να είναι και κρυμμένος εγωισμός. Εκεί καλύτερα να σιωπήσεις και να πείς μέσα σου «Θεέ μου, όχι σε μένα, σε Σένα δώσε δόξα» (Ψαλμ. 113,9). Μην το παίζεις δηλαδή ταπεινός. Μη λές ταπεινωτικά για τον εαυτό σου, αλλά μέσα σου να ταπεινώνεις τον εαυτό σου, να αυτομέμφεσαι πάντοτε και να χαίρεσαι όταν οι άλλοι σε ταπεινώνουν.
Απόσπασμα από την απομαγνητοφωνημένη ομιλία «Αυτομεμψία, Ευεργετινός» του Αρχ. Σάββα Αγιορείτη
https://synaxipalaiochoriou.blogspot.com
http://e-sterea.gr
