"Αν με θεωρεί το υπουργείο Παιδείας άξια να μείνω στο Δέρειο, ζητώ από την κυρία Δραγώνα να με κρατήσει εδώ"
Αυτό είναι το μήνυμα της ελληνίδας δασκάλας, προς τους πολιτικούς της προϊσταμένους στο υπουργείο Παιδείας
Με αυτά τα λίγα λόγια, η γυναίκα που στάθηκε όρθια απέναντι στην τρομοκρατία της Άγκυρας, ζητάει(!) από την προϊσταμένη της αρχή και από την κυρία Δραγώνα, να παραμείνει στον τόπο που την χρειάζεται, στον τόπο που αγάπησε και που την αγάπησαν, στον τόπο που έδωσε την ψυχή της, στον τόπο όπου υπερασπίστηκε το Ελληνικό Σύνταγμα, τους νόμους αυτού του κράτους, το οποίο ξεχνάει πάντα αυτούς που το αγαπάνε και τιμάει όλους όσους το μισούνε.
Είναι άγνωστο τι θα κάνει η κυρία Δραγώνα, όπως άγνωστο είναι και το τι θα πράξει η κυρία Διαμαντοπούλου ως υπουργός Παιδείας. Όμως, εάν υπάρχει έστω και ελάχιστη αίσθηση καθήκοντος προς την Παιδεία, η πολιτική (με σύσσωμο τον πολιτικό κόσμο) θα πρέπει να τρέξει και να σταθεί, έστω και τώρα, στο πλευρό της Χαράς Νικοπούλου. Εάν οι πολιτικοί αυτής της χώρας νιώθουν ακόμη έλληνες, πρέπει να τακτοποιήσουν πολλά εκεί στο Δέρειο, πρέπει να αναθεωρήσουν ακόμη περισσότερα για την δράση των τουρκοφρόνων και των υπαλληλίσκων του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής. Μα περισσότερο από όλα, πρέπει να δώσουν, όλα εκείνα που ο νόμος ορίζει, στην σεμνή δασκάλα, στην Χαρά Νικοπούλου, για να συνεχίσει να μεταλαμπαδεύει την ελληνική Παιδεία σε έλληνες που έχουν την ανάγκη της, στους πομάκους έλληνες που επιτέλους βρήκαν τον άνθρωπο που τους ανοίγει τον δρόμο προς το φως, μακριά από τον σκοταδισμό του τουρκισμού...
Η Θράκη χρειάζεται την Χαρά Νικοπούλου. Οποιοσδήποτε δεν ακούσει την ταπεινή έκκληση αυτής της δασκάλας, θα είναι υπόλογος απέναντι σε όλους εμάς, μα περισσότερο θα είναι υπόλογος απέναντι στο ίδιο το Σύνταγμα της χώρας... Η Χαρά Νικοπούλου δυστυχώς ζητάει αυτό που η Πολιτεία θα έπρεπε ήδη να της έχει προσφερθεί σαν απόδειξη της αναγνώρισης του εκπαιδευτικού της έργου στην Θράκη και στον Ελληνισμό...
Η κάθε Δραγώνα, είναι υπηρέτης των πολιτών. Και οι πολίτες του Δερείου, χρειάζονται την Χαρά Νικοπούλου...
