Καθώς τα τελευταία χρόνια το πεδίο της τυχοδιωκτικής πολιτικής περιπέτειας διευρύνεται ανεπανόρθωτα, ο Ελληνας οικειώθηκε τη ιδέα της ανοχής, που σε συνδυασμό με το φόβο που του ενσπείρουν άλλοτε έντεχνα κι άλλοτε "άγαρμπα" οι επίμονοι προπαγανδιστές της πολιτικής ντεκατέντσιας και των ανομολόγητων συμφερόντων τούτου του τόπου, η ανοχή και ο φόβος έγιναν η προσωπική του μοίρα. Μια προσωπική μοίρα που δεν μπορεί να την ελέγξει.
Από τη στιγμή της ψυχολογικής επανεγκατάστασης του Ελληνα στη φοβία του για την απώλεια των όσων απέμειναν υπό τον έλεγχό του, αλλά και της αγωνίας του μη χάσει τις συνήθειές του, έγινε λίγο ή πολύ δούλος της ιστορικής σχετικότητας, αν και πολλοί έχουν συναισθανθεί τον παραλογισμό του θεωρήματος ότι ο άνθρωπος είναι μια αξία καθ' εαυτήν, δηλαδή χωρίς το κοινωνικό υπόβαθρο που στηρίζει την αξία τούτη και την αξιοποιεί.
Διαβάστε περισσότερα »
