Από Μιχάλης Θερμόπουλος
Κάθε πέλμα περιέχει 26 οστά, τα οποία σχηματίζουν δύο τόξα, ή αλλιώς “καμάρες” στο κάτω μέρος. Η διαμήκης “καμάρα” είναι εκείνη που καταννοοούν οι περισσότεροι άνρθρωποι και εκτείνεται από τη φτέρνα μέχρι τα δάχτυλα και η εγκάρσια “καμάρα” ανοίγεται στο πλάτος του πέλματος.
Ο πόνος στην καμάρα του πέλματος μπορεί να συμβεί κάθε φορά που κάτι πάει στραβά με τη λειτουργία ή την αλληλεπίδραση οποιασδήποτε από τις δομές του:
Τα οστά του τόξου συγκρατούνται με ινώδεις ιστούς, γνωστούς ως συνδέσμους. Οι μυς του ποδιού, μαζί με ένα σκληρό, νευρώδη ιστό γνωστό ως περιτονία πελματιαία, παρέχουν δευτερογενή στήριξη στο πόδι. Υπάρχουν επίσης στρώματα λίπους στο πόδι που βοηθούν στην υποστήριξη, απορρόφηση και κατανομή του σωματικού βάρους.
Πόνος στην καμάρα του ποδιού: Άιτια
Οι καμάρες είναι οι βασικές δομές του ποδιού που απορροφούν και “αντανακλούν” δύναμη από το σώμα προς τον έξω κόσμο, όταν στεκόμαστε όρθιοι. Όταν κάτι συμβαίνει σε αυτές τις δομές, υπάρχει πόνος και ίσως τραυματισμός.
Μπορεί να υπάρχουν πολλές αιτίες του πόνου στην καμάρα. Απευθείας τραύμα σε εκείνο το σημείο, διάστρεμμα συνδέσμων, μυική τάση, κακή εμβιομηχανική ευθυγράμμιση, κατάγματα κόπωσης, καταπόνηση και φλεγμονώδης αρθρίτιδα είναι μερικές από τις αιτίες αυτές.
Ο τραυματισμός στην πελματιαία περιτονία είναι μια κοινή αιτία του πόνου αψίδα. Η πελματιαία περιτονία είναι ο παχύς, συνδετικός ιστός που υποστηρίζει την αψίδα στο κάτω μέρος του ποδιού. Εκτείνεται την φτέρνα προς τα εμπρός μέχρι τα μετατάρσια οστά των δαχτύλων. Όταν αυτή έχει υποστεί ζημιά, δημιουργείται φλεγμονή και πόνος στην καμάρα του ποδιού.
Επίσης, ένας τραυματισμός με αμβλύ αντικείμενο, όπως όταν κάποιος πατάει μια πέτρα, μπορεί να οδηγήσει όχι μόνο σε μια μελανιά (θλάση) αλλά και ζημιά στις πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες δομές του ποδιού. Πολλοί από τους μυς της κνήμης και του ποδιού συνδέονται πάνω ή κοντά στην καμάρα..
Ένα διάστρεμμα της καμάρας συμβαίνει όταν οι σύνδεσμοι που συγκρατούν τα οστά μεταξύ τους είναι εξαντλημένοι και οι ίνες σχίζονται. Οι μυς του ποδιού μπορεί να είναι σε διαρκή τάση από υπερέκταση, κατάχρηση, υπερφόρτωση, μώλωπες, ή από κάποιο αιχμηρό αντικείμενο. Αρθρίτιδα των αρθρώσεων της καμάρας μπορεί επίσης να προκύψει εάν το πόδι υποβάλλεται σε επαναλαμβανόμενες κινήσεις που ασκούν τάση στην αψίδα.
Ένας παράγοντας που συχνά συμβάλλει σε τραυματισμούς του πέλματος είναι τα πάρα πολύ σκληρά ή πολύ μαλακά παπούτσια, που έχουν κακή ποιότητα απορρόφησης, ή γίνονται πολύ σκληρά μετά από μακριχρόνια χρήση.
Πώς περνάει ο πόνος στην καμάρα του ποδιού
Όταν αρχίσετε να έχετε δυσφορία ή πόνο στην περιοχή, μπορείτε να περιποιηθείτε τον εαυτό σας με ανάπαυση, πάγο, απαλό μασάζ και ανύψωση του πέλματος. Απλά φάρμακα που δεν απαιτούν συνταγή γιατρού μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για να μειώσουν τη δυσφορία και τον πόνο.
Η ξεκούραση θα επιτρέψει στους ιστούς να θεραπευτούν, αφού δεν θα υπάρχουν περαιτέρω πιέσεις στην πληγείσα περιοχή.
Ο πάγος θα πρέπει να μην εφαρμόζεται στο σημείο για πάνω από 20 λεπτά κάθε φορά. Βάλτε τον πάγο σε μια πλαστική σακούλα ή τυλίξτε τον με μια πετσέτα. Τα επιθέματα πάγου του εμπορίου δεν συνιστώνται, επειδή είναι συνήθως πάρα πολύ κρύα.
Η συμπίεση (μασάζ) και η ανύψωση θα βοηθήσουν στην πρόληψη τυχόν πρηξίματος των προσβεβλημένων ιστών.
Επίσης, υπάρχουν στο εμπόριο ειδικά πλαστικά ή λαστιχένια στηρίγματα που μπαίνουν στο παπούτσι σας και στηρίζουν καλύτερα την καμάρα του ποδιού σας, μειώνοντας τον πόνο και βοηθώντας σας να βαδίζετε πιο άνετα.
Υπάρχουν δύο τύποι απλά φάρμακα που μπορεί να σας βοηθήσουν με τον πόνο και το πρήξιμο στην πληγωμένη καμάρα του ποδιού. Η ακεταμινοφαίνη θα βοηθήσει με τον πόνο και τα μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη, όπως η ασπιρίνη, η ιβουπροφαίνη και η ναπροξένη, θα βοηθήσουν με τον πόνο, αλλά και με την μείωση της φλεγμονής.
Κάθε φάρμακο φυσικά θα πρέπει να λαμβάνεται ΠΑΝΤΑ με την σύμφωνη γνώμη του γιατρού σας. Επίσης, ενημερώστε το γιατρό σας αν έχετε ιστορικό έλκους του στομάχου. Εκείνοι που έχουν χρόνιες παθήσεις ή που λαμβάνουν άλλα φάρμακα θα πρέπει να συμβουλεύονται τον γιατρό τους σχετικά με το καταλληλότερο είδος του αναλγητικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.
Κάθε πέλμα περιέχει 26 οστά, τα οποία σχηματίζουν δύο τόξα, ή αλλιώς “καμάρες” στο κάτω μέρος. Η διαμήκης “καμάρα” είναι εκείνη που καταννοοούν οι περισσότεροι άνρθρωποι και εκτείνεται από τη φτέρνα μέχρι τα δάχτυλα και η εγκάρσια “καμάρα” ανοίγεται στο πλάτος του πέλματος.
Ο πόνος στην καμάρα του πέλματος μπορεί να συμβεί κάθε φορά που κάτι πάει στραβά με τη λειτουργία ή την αλληλεπίδραση οποιασδήποτε από τις δομές του:
Τα οστά του τόξου συγκρατούνται με ινώδεις ιστούς, γνωστούς ως συνδέσμους. Οι μυς του ποδιού, μαζί με ένα σκληρό, νευρώδη ιστό γνωστό ως περιτονία πελματιαία, παρέχουν δευτερογενή στήριξη στο πόδι. Υπάρχουν επίσης στρώματα λίπους στο πόδι που βοηθούν στην υποστήριξη, απορρόφηση και κατανομή του σωματικού βάρους.
Πόνος στην καμάρα του ποδιού: Άιτια
Οι καμάρες είναι οι βασικές δομές του ποδιού που απορροφούν και “αντανακλούν” δύναμη από το σώμα προς τον έξω κόσμο, όταν στεκόμαστε όρθιοι. Όταν κάτι συμβαίνει σε αυτές τις δομές, υπάρχει πόνος και ίσως τραυματισμός.
Μπορεί να υπάρχουν πολλές αιτίες του πόνου στην καμάρα. Απευθείας τραύμα σε εκείνο το σημείο, διάστρεμμα συνδέσμων, μυική τάση, κακή εμβιομηχανική ευθυγράμμιση, κατάγματα κόπωσης, καταπόνηση και φλεγμονώδης αρθρίτιδα είναι μερικές από τις αιτίες αυτές.
Ο τραυματισμός στην πελματιαία περιτονία είναι μια κοινή αιτία του πόνου αψίδα. Η πελματιαία περιτονία είναι ο παχύς, συνδετικός ιστός που υποστηρίζει την αψίδα στο κάτω μέρος του ποδιού. Εκτείνεται την φτέρνα προς τα εμπρός μέχρι τα μετατάρσια οστά των δαχτύλων. Όταν αυτή έχει υποστεί ζημιά, δημιουργείται φλεγμονή και πόνος στην καμάρα του ποδιού.
Επίσης, ένας τραυματισμός με αμβλύ αντικείμενο, όπως όταν κάποιος πατάει μια πέτρα, μπορεί να οδηγήσει όχι μόνο σε μια μελανιά (θλάση) αλλά και ζημιά στις πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες δομές του ποδιού. Πολλοί από τους μυς της κνήμης και του ποδιού συνδέονται πάνω ή κοντά στην καμάρα..
Ένα διάστρεμμα της καμάρας συμβαίνει όταν οι σύνδεσμοι που συγκρατούν τα οστά μεταξύ τους είναι εξαντλημένοι και οι ίνες σχίζονται. Οι μυς του ποδιού μπορεί να είναι σε διαρκή τάση από υπερέκταση, κατάχρηση, υπερφόρτωση, μώλωπες, ή από κάποιο αιχμηρό αντικείμενο. Αρθρίτιδα των αρθρώσεων της καμάρας μπορεί επίσης να προκύψει εάν το πόδι υποβάλλεται σε επαναλαμβανόμενες κινήσεις που ασκούν τάση στην αψίδα.
Ένας παράγοντας που συχνά συμβάλλει σε τραυματισμούς του πέλματος είναι τα πάρα πολύ σκληρά ή πολύ μαλακά παπούτσια, που έχουν κακή ποιότητα απορρόφησης, ή γίνονται πολύ σκληρά μετά από μακριχρόνια χρήση.
Πώς περνάει ο πόνος στην καμάρα του ποδιού
Όταν αρχίσετε να έχετε δυσφορία ή πόνο στην περιοχή, μπορείτε να περιποιηθείτε τον εαυτό σας με ανάπαυση, πάγο, απαλό μασάζ και ανύψωση του πέλματος. Απλά φάρμακα που δεν απαιτούν συνταγή γιατρού μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για να μειώσουν τη δυσφορία και τον πόνο.
Η ξεκούραση θα επιτρέψει στους ιστούς να θεραπευτούν, αφού δεν θα υπάρχουν περαιτέρω πιέσεις στην πληγείσα περιοχή.
Ο πάγος θα πρέπει να μην εφαρμόζεται στο σημείο για πάνω από 20 λεπτά κάθε φορά. Βάλτε τον πάγο σε μια πλαστική σακούλα ή τυλίξτε τον με μια πετσέτα. Τα επιθέματα πάγου του εμπορίου δεν συνιστώνται, επειδή είναι συνήθως πάρα πολύ κρύα.
Η συμπίεση (μασάζ) και η ανύψωση θα βοηθήσουν στην πρόληψη τυχόν πρηξίματος των προσβεβλημένων ιστών.
Επίσης, υπάρχουν στο εμπόριο ειδικά πλαστικά ή λαστιχένια στηρίγματα που μπαίνουν στο παπούτσι σας και στηρίζουν καλύτερα την καμάρα του ποδιού σας, μειώνοντας τον πόνο και βοηθώντας σας να βαδίζετε πιο άνετα.
Υπάρχουν δύο τύποι απλά φάρμακα που μπορεί να σας βοηθήσουν με τον πόνο και το πρήξιμο στην πληγωμένη καμάρα του ποδιού. Η ακεταμινοφαίνη θα βοηθήσει με τον πόνο και τα μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη, όπως η ασπιρίνη, η ιβουπροφαίνη και η ναπροξένη, θα βοηθήσουν με τον πόνο, αλλά και με την μείωση της φλεγμονής.
Κάθε φάρμακο φυσικά θα πρέπει να λαμβάνεται ΠΑΝΤΑ με την σύμφωνη γνώμη του γιατρού σας. Επίσης, ενημερώστε το γιατρό σας αν έχετε ιστορικό έλκους του στομάχου. Εκείνοι που έχουν χρόνιες παθήσεις ή που λαμβάνουν άλλα φάρμακα θα πρέπει να συμβουλεύονται τον γιατρό τους σχετικά με το καταλληλότερο είδος του αναλγητικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.
