«τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν»
(Κ. Π. Καβάφης)
Της Μαίρης Καλαμπαλίκη
Εκοιμήθη εν Κυρίω τα ξημερώματα της 23ης Οκτωβρίου 2017 ο ιερέας του Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου στον Άγιο Γεώργιο Βοιωτίας, πατήρ Γεώργιος Γούλας.
Ο πατέρας Γεώργιος ήταν ένας σπλαχνικός και φωτισμένος ιερέας, με ευαίσθητη και λεπτή ψυχή. Ιεράτευσε και έδωσε δυνατή την ομολογία της ορθόδοξης πίστεως στα χωριά της Βοιωτίας, χωρίς να επιδιώξει τα αρχιερατικά αξιώματα. Δεν ωρρώδησε προ του θανάτου του και έζησε μια ενάρετη και ευτυχισμένη ζωή, σε μια εποχή θολή, που καταστρατηγούνται και παραβιάζονται ανοικτά οι νόμοι του Θεού.
Πώς να μιλήσει κανείς για τον θάνατο;
Στο επέκεινα, ο θάνατος είναι το μη αποκρίσιμο, αλλά όχι το τελειωτικό, το απόλυτο τέρμα. Το αθάνατο πνεύμα ζει και η σχέση συνεχίζει να υφίσταται, πέρα και έξω από τη ζωή. Είναι δύσκολο για τους ανθρώπους που αγαπάμε να δεχθούμε πως έφυγαν.
Κανένας παρηγορητικός λόγος δεν είναι αρκετός για να απαλύνει τον πόνο της γλυκιάς του μητέρας Δήμητρας, της άξιας συζύγου του Ευδοκίας, των ευλογημένων παιδιών του, Λουκά και Δημήτρη, της αγαπημένης του αδερφής Μαρίας, των συγγενών και φίλων.
Ωστόσο η θλίψη και ο λόγος περί θανάτου αμβλύνονται μέσω της ανάδειξης της ζωής και της σκέψης του τεθνεώντος.
«Τι γαρ ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήσει, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθεί;» γράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος στον Κανόνα της Καινής Διαθήκης. Ο ιερέας, πατήρ Γεώργιος, εκπλήρωσε με τη ζωή του τη ρήση αυτή του ευαγγελίου. Ακολούθησε πιστά τα μυστήρια της Εκκλησίας και διηκόνησε με αφοσίωση. Κήρυττε το Λόγο του Θεού και προέτρεπε σε εσωτερική αλλαγή αδιαφορώντας για τους υλικούς παραδείσους.
Ο πατέρας Γεώργιος υπήρξε σπουδαίος άνθρωπος, με μεγάλη προσφορά. Ήταν ιδιαιτέρως συμπαθής και φιλάγαθος, καθοδήγησε το ποίμνιο σωστά, ώστε να επιζητά τη χριστιανική ηθική και να σέβεται τις θεϊκές εντολές. Με το παράδειγμά του εφήρμοσε την εντολή της αγάπης: «Και όπως θέλετε να κάνουν και να συμπεριφέρωνται απέναντι σας οι άνθρωποι, έτσι και σεις να πράττετε και να συμπεριφέρεσθε προς αυτούς. Εάν αγαπάτε μόνον αυτούς που σας αγαπούν, ποία χάρις του Θεού και αμοιβή σας αξίζει; Διότι και οι αμαρτωλοί αγαπούν εκείνους που τους αγαπούν. Και εάν κάνετε το καλόν εις εκείνους μόνον που σας ευεργετούν, ποία ανταμοιβή εκ μέρους του Θεού σας ανήκει;»
Άλλως ειπείν …στο χωριό μου είχαμε έναν παπά, χαμογελαστό και καλοσυνάτο, έμενε στη γειτονιά μου, και λίγο πολύ μας έμαθε πως η αγάπη δε φαίνεται από το τι δίνεις αλλά από το πώς το δίνεις.
