Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,Οι εξελίξεις στην Ελλάδα αλλά και στη διεθνή κοινότητα μετά το 1950, όταν και τέθηκαν σε ισχύ ο Ποινικός Κώδικας και ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας, αποτέλεσαν σημείο αναφοράς αλλά ταυτόχρονα και σημείο εκκίνησης για την αναμόρφωση του Δικαίου των Ανηλίκων. Στις εξελίξεις αυτές συμπεριλαμβάνονται οι ιδιαίτερα σημαντικές προβλέψεις του Ελληνικού Συντάγματος (αρθ. 21, παρ. 1 και 3), της Σύμβασης του Ο.Η.Ε για τα δικαιώματα του Παιδιού και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την άσκηση των δικαιωμάτων του παιδιού, που κυρώθηκαν με τους νόμους 2101/1992 και 2502/1997, όπως επίσης και ο σημαντικός Ν.3189/21-10-2003, που αναμόρφωσε κυριολεκτικά την πολιτική νομοθεσία των ανηλίκων.
Με το παρόν νομοσχέδιο επιχειρείται μία σημαντική τομή στο πεδίο αντιμετώπισης των δραστών ανηλίκων. Με τις νέες ρυθμίσεις που προτείνονται επιδιώκεται πρωτίστως η αντιμετώπιση της παραβατικής συμπεριφοράς των ανηλίκων με μέτρα πρόληψης και φροντίδας για την κοινωνική επανένταξή τους και δευτερευόντως επιδιώκεται ο περιορισμός του εγκλεισμού τους, ως κυρωτικού μέτρου, στα καταστήματα κράτησης, ενώ παράλληλα βελτιώνονται τα μέτρα κοινωνικής πρόνοιας, παρακολούθησης και κοινωνικής επανένταξης.
Ειδικότερα, το σημερινό νομοσχέδιο έρχεται να καλύψει τα κενά και τις αστοχίες του Ν.3189/21-10-2003 στο θεσμό του ποινικού σωφρονισμού των ανηλίκων.
Η τήρηση των αρχών της νομιμότητας
