Η άσχημη πλευρά του θέματος
Του Αριστείδη Τσιπλάκου*Αν ο Ελληνικός Λαός γνώριζε όλη την αλήθεια και τα βρώμικα παιχνίδια που παίζονται στο περίφημο θέμα των αναδρομικών των θα εξοργιζόταν όχι με τους πρώην βουλευτές, οι οποίοι είναι οι μόνοι που δεν ωφελήθηκαν, αλλά με τους πραγματικούς υπεύθυνους, οι οποίοι αφού εισέπραξαν δισεκατομμύρια ευρώ, παριστάνουν και τους τιμητές και διασύρουν πρώην βουλευτές για να καλύψουν δικά τους ανομήματα.
Ύστερα από εμπεριστατωμένη μελέτη του όλου θέματος από τον διαπρεπή δικηγόρο Γιάννη Αποστολίδη, θα περιορισθώ να αναφέρω μόνο μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την μελέτη αυτή, τα οποία ξεκαθαρίζουν με τον πιο σαφή τρόπο το θέμα των αναδρομικών.
Με βάση το άρθρο 88 του συντάγματος υπάρχει το Ζ ψήφισμα το οποίο αναφέρει ότι κανένας δημόσιος λειτουργός δεν μπορεί να έχει ανώτερες αποδοχές από εκείνες του Προέδρου του Αρείου Πάγου και των βουλευτών. Μάλιστα το άρθρο 88 προβλέπει αυτόματο αναπροσαρμογή και εξίσωση αποδοχών Προέδρου Αρείου Πάγου και βουλευτών.
Στην κορυφή της μισθολογικής πυραμίδας, δεύτερος μετά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα βρισκόταν ήδη από το 2000 ένας μετακλητός κρατικός λειτουργός, ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ), μιας ανεξάρτητης αρχής, που είχε αποδοχές σχεδόν διπλάσιες από τους Προέδρους των ανωτάτων δικαστηρίων, ως κρατικό golden boy. Προσέξτε: Μέχρι το 2006 οι δικαστές, όπως σας είπα, όπου εντόπιζαν κάποια κατηγορία εργαζομένων στο κράτος και γενικά στον δημόσιο τομέα να παίρνει υψηλότερες αποδοχές, αυτοί δίκαζαν οι ίδιοι και με βάση την ερμηνεία της παραπάνω συνταγματικής διάταξης ανέβαζαν στο ίδιο ύψος και τις δικές τους αποδοχές. Και γινόταν ανάλογη προσαρμογή των αποδοχών των βουλευτών.
Έτσι το Μισθοδικείο με την υπ΄αριθμ. 13/2006 απόφασή του λέει ότι για να αποκατασταθεί η δικαστική ανεξαρτησία, η ισοτιμία των εξουσιών και άλλα ηχηρά παρόμοια, πρέπει αυτές τις παράνομες αποδοχές του golden boy, του προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, να τις πάρουν και οι Πρόεδροι των ανωτάτων δικαστηρίων και αναλογικά όλοι οι δικαστές! Δηλαδή αντί το Μισθοδικείο αυτό να κρίνει ότι πρέπει με κάποιον τρόπο να κατέβουν οι παράνομες αυτές αποδοχές του golden boy, τις έδωσε και σε 6000 δικαστές, στα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και τους βουλευτές! Στο σκεπτικό της αποφάσεως αυτής αναφέρονται τα εξής:
Παράνομα και αντισυνταγματικά, κατά παράβαση του άρθρου 82 παρ. 2 Συντ., η Βουλή και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τα νομοθετικά όργανα, έδωσαν στον πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων πανύψηλες αποδοχές, διπλάσιες από τις δικαστικές. Και για να εξαλειφθεί αυτή η παρανομία, θα έπρεπε να δώσουν τις ίδιες παράνομες αποδοχές και στους δικαστές!!!, να πολλαπλασιάσουν δηλαδή εκθετικά την παρανομία!
Το Μισθοδικείο αγνόησε την αρ. 1589/2006 απόφαση του Αρείου Πάγου που είχε βγεί λίγο πρίν και η οποία έλεγε ότι <<απαγορεύεται η ισότητα της παρανομίας.>>
Δηλαδή είπε ότι αν κάποιος απολαμβάνει κάποιο παράνομο ως αντισυνταγματικό προνόμιο και η υπόθεση φτάσει στα δικαστήρια με αίτημα κάποιου τρίτου να εφαρμοσθεί το προνόμιο για λόγους ισότητας και σ΄αυτόν, που τελεί στις ίδιες συνθήκες, δεν επιτρέπεται αυτό το αντισυνταγματικό προνόμιο να το εφαρμόσει το δικαστήριο και σε άλλες περιπτώσεις, αλλά να το καταργήσει και σε αυτόν που παράνομα το απέκτησε.
Κατ΄αρχήν η υπ΄αριθμ. 13/2006 αμετάκλητη απόφαση του Μισθοδικείου που δίνει τα δισεκατομμύρια ευρώ στους δικαστές, κατά συνέπεια και στα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και στους βουλευτές, επέλυσε, όπως επέλυσε, νομικό και όχι πραγματικό ζήτημα. Κατά δεύτερον, η απόφαση αυτή εκδόθηκε, προσέξτε, στις 7.11.2006. Αλλά στις 5.12.2006, δηλαδή σ΄ένα μήνα, εκδόθηκε από το ίδιο δικαστήριο, το Μισθοδικείο, αντίθετη αμετάκλητη απόφαση, η αριθμ. 17/2006, που δεν δίνει τσακιστή δεκάρα στους δικαστές! Σ΄αυτή την απόφαση το ίδιο δικαστήριο, με άλλη σύνθεση, αποδέχθηκε κατά πλειοψηφία την δίκαιη και σωστή νομικά και πραγματολογικά άποψη που είχε μειοψηφήσει στην αριθμ. 13/2006 απόφαση!
Και τώρα το πιο απίθανο και τρελό.
Στις 5.12.2006 εκδόθηκε η αριθμ. 17/2006 απόφαση του Μισθοδικείου που, αντίθετα με την αριθμ. 13/2006 απόφαση, λέει ότι δεν δικαιούνται τα δισεκατομμύρια οι δικαστές. Την ίδια όμως μέρα, 5.12.2006, σε μισή ώρα, εκδόθηκε μια άλλη, η αριθμ. 23/2006 απόφαση του ίδιου του Μισθοδικείου που αντιστρέφει πάλι τα πράγματα, ταυτίζεται με την αριθμ. 13/2006 απόφαση και ξαναδίνει στους δικαστές δισεκατομμύρια!!! Δηλαδή σε μισή ώρα παίχτηκαν και χάθηκαν στο βρωμερό καζίνο ενός ανωτάτου δικαστηρίου, του Μισθοδικείου, στις πλάτες του έλληνα φορολογούμενου δισεκατομμύρια ευρώ! Από την εποχή που οι πρωτόγονοι άνθρωποι μαζεύονταν σε κάποια σπηλιά και ο φύλαρχος «δίκαζε» τους ημιάγριους, από τότε μέχρι τις 5.12.2006 δεν εκδόθηκαν ποτέ και πουθενά την ίδια μέρα για το ίδιο ακριβώς νομικό θέμα δύο αντίθετες αποφάσεις του ίδιου ανώτατου δικαστηρίου! Αυτό έγινε μόνο στις 5.12.2006, στο Μισθοδικείο! Η ελληνική δικαιοσύνη στην πιο ελεεινή στιγμή της ιστορίας της.
Και ύστερα από όλα αυτά τα αίσχη έρχονται να κατηγορήσουν τους πρώην βουλευτές επειδή τόλμησαν πολύ πρίν την κρίση να διεκδικήσουν ακριβώς όσα οι ίδιοι επιδίκασαν για αυτούς, ενώ πλήν ενός κανένας από τους πρώην διανοήθηκε να πάρει χρήματα βάσει τελεσιδίκων αποφάσεων που τους επιδικάσθηκαν συναισθανόμενοι την σημερινή πραγματικότητα, παρά το γεγονός ότι αρκετοί από αυτούς πένονται γιατί διήγαν έντιμο κοινοβουλευτικό βίο.
Το πιο όμως κατάπτυστο είναι ότι ενώ για τους κοινούς εγκληματίες, φοροφυγάδες, καταχραστές κ.λ.π. υπάρχει ο νόμος των προσωπικών δεδομένων για τους πρώην βουλευτές δόθηκαν ονόματα για να διασυρθούν επιδιώκοντας την παραίτησή τους από νόμιμη άσκηση δικαιωμάτων.
Τούτο γιατί το δημόσιο άσκησε αναίρεση κατά των τελεσίδικων αποφάσεων των πρώην βουλευτών και αν κάνουν δεκτή την αναίρεση τότε τίθεται τεράστιο ηθικό πρόβλημα και θα χαρακτηρισθούν παράνομες και οι δικές τους αποδοχές. Ο μόνος τρόπος για να αποφύγουν τον σκόπελο αυτό είναι να παραιτηθούν οι πρώην βουλευτές, ώστε να μην αναγκασθούν να βγάλουν απόφαση που θα είναι βλαπτική και για αυτούς.
Έτσι λοιπόν πρίν βγάλουν απόφαση κατά διαστήματα διαπομπεύουν όσους έχουν τελεσίδικες αποφάσεις και κάθε φορά τρομοκρατούν και παραιτείται ένας αριθμός και πιστεύουν ότι με την τακτική αυτή θα πετύχουν την παραίτηση όλων για να απολαμβάνουν ήσυχα όσα επιδίκασαν στους εαυτούς τους.
Δεν πρόκειται όμως να πετύχουν τίποτε. Έστω και ένας να μείνει είναι υποχρεωμένοι να βγάλουν απόφαση και ας είναι και θετική υπέρ του Δημοσίου για να δούμε πως θα αντιμετωπίσουν την κοινή γνώμη, όταν οι ίδιοι αποφασίσουν ότι είναι παράνομα τα όσα εισέπραξαν γιατί ο νόμος είναι ενιαίος για δικαστές και βουλευτές.
*Ο Αριστείδης Τσιπλάκος είναι τ. Βουλευτής ΝΔ Ν. Βοιωτίας και Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας.
