Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΙΝΔΙΑΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ «Να πολεμήσουμε την κουλτούρα του βιασμού»

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΝΙΑΩΤΗ
Πριν από ένα χρόνο η Τζιότι Σινγκ Παντέι ή Νιρμπχάγια, όπως την αποκαλούσαν οι φίλοι της, έπεσε θύμα ομαδικού βιασμού μέσα σε λεωφορείο στο Νέο Δελχί, με τους δράστες να την καρφώνουν με μεταλλικό παλούκι προτού την πετάξουν στο δρόμο.
Το 40% των γυναικών στην Ινδία έχει πέσει θύμα ενδοοικογενειακής βίαςΗ 23χρονη φοιτήτρια υπέκυψε στα τραύματά της μία εβδομάδα αργότερα και η υπόθεσή της προκάλεσε κύμα οργής και διαδηλώσεις ημερών σε όλη την Ινδία και την ελπίδα των ακτιβιστών ότι το 2013 θα μετατρεπόταν σε χρονιά-ορόσημο για την προστασία από σεξουαλική κακοποίηση και για την ενίσχυση των δικαιωμάτων των γυναικών στην Ινδία.
«Λύνουν τη σιωπή τους, βγαίνουν από την άρνηση. Αυτός ο ένας χρόνος έκανε τη διαφορά, αλλά έχουμε πολλά βήματα ακόμη, μπορεί να έχει αυξηθεί το ποσοστό των καταγγελιών βιασμών αλλά το ποσοστό των δραστών που τιμωρούνται παραμένει χαμηλό. Λιγότερες από το 15% των συνολικών υποθέσεων βιασμού έφθασαν τη χρονιά που πέρασε στο δικαστήριο», λέει στην «Ε» η Σονάλι Χαν, αντιπρόεδρος της Breakthrough.
Η διεθνής οργάνωση που αγωνίζεται για το τέλος της βίας κατά των γυναικών διεξάγει μεγάλη εκστρατεία, στον πυρήνα της οποίας βρίσκονται και η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση και των νεαρών ανδρών, προκειμένου να φυτευτούν οι σπόροι της πολιτισμικής αλλαγής στην ινδική κοινωνία.
Σθένος
Η οργή ύστερα από αιώνες ταπείνωσης και εκμετάλλευσης σοβούσε και συσσωρευόταν, αλλά -όπως λέει η ίδια- το τελειωτικό χτύπημα το έδωσε ο ομαδικός βιασμός στο Νέο Δελχί. Το αμείωτο ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης σε συνδυασμό με τη δημόσια κατακραυγή, αλλά και τα βήματα προς την κατεύθυνση της υπεράσπισης των γυναικών από πλευράς της αστυνομίας και της δικαιοσύνης οπλίζουν όλο και περισσότερες γυναίκες με το σθένος να μιλήσουν για τη σεξουαλική κακοποίηση και τη βία, υποστηρίζουν οι ακτιβιστές.
Οι γυναίκες στην Ινδία είναι θύματα σεξιστικών διακρίσεων πριν ακόμη γεννηθούν: χιλιάδες θηλυκά βρέφη επιλέγονται για άμβλωση κάθε χρόνο σε μία χώρα που θεοποιεί το αρσενικό παιδί. Ως εκ τούτου, οι άνδρες υπερτερούν αριθμητικά των γυναικών και τα στατιστικά στοιχεία του 2011 εμφανίζουν 940 γυναίκες για κάθε 1.000 άνδρες.
Από τη στιγμή που θα γεννηθούν, τα κορίτσια πέφτουν θύματα διακρίσεων σε κάθε στάδιο της ζωής τους, όπως προκύπτει άλλωστε από τα υψηλότερα ποσοστά υποσιτισμού, τα χαμηλότερα ποσοστά φοίτησης στο σχολείο, εργασίας και μισθολογικής κατάστασης. Οι περισσότερες γυναίκες στην Ινδία άνω των 30 ετών μεγάλωσαν πιστεύοντας και αποδεχόμενες ότι η σεξουαλική επίθεση, η παρενόχληση και οι σεξιστικές διακρίσεις είναι δεδομένες και λίγα μπορούν να γίνουν για να αλλάξει η κατάσταση, με εξαίρεση τις εξομολογήσεις σε φίλες.
Ινδοί φοιτητές ανάβουν κεριά για τον ένα χρόνο από το θάνατο της ΝιρμπχάγιαΤι άλλαξε
Η υπόθεση Νιρμπχάγια ουσιαστικά εξανάγκασε την ινδική κυβέρνηση να προχωρήσει σε αναθεώρηση και ενίσχυσης της νομοθεσίας, υπό την αιγίδα της νεοσύστατης επιτροπής Verma, που εκσυγχρόνισε τους νόμους τόσο σχετικά με το τι συνιστά σεξουαλική κακοποίηση και βιασμό όσο και την προστασία των θυμάτων. Η ινδική κυβέρνηση έκανε αυστηρότερους τους νόμους κατά της σεξουαλικής βίας και παρενόχλησης, με πολλά κρατίδια να προωθούν τη γρήγορη διεξαγωγή της δίκης για βιασμό. Η καλύτερη αστυνόμευση και η λήψη μέτρων ασφαλείας υπόσχονται να κάνουν τις γυναίκες να αισθάνονται ασφαλέστερες στις πόλεις.
Λιγότερο γνωστά, αλλά καθόλου λιγότερο σημαντικά, ήταν τα αναρίθμητα σεμινάρια, οι διαλέξεις, οι δημόσιες ομιλίες, οι θεατρικές παραστάσεις δρόμου και οι διαμαρτυρίες για τα δικαιώματα των γυναικών που διοργανώθηκαν σε διάφορες πόλεις της Ινδίας στη διάρκεια του περασμένου χρόνου.
Ομως τέσσερις από τους κατηγορούμενους για το βιασμό και τη δολοφονία της Νιρμπχάγια μπορεί να καταδικάστηκαν σε θάνατο τον Σεπτέμβριο αλλά άσκησαν έφεση. Και σε όλη την Ινδία συνεχίζονται οι βιασμοί, οι φόνοι για την προίκα, οι διακρίσεις στον επαγγελματικό χώρο και η σεξουαλική παρενόχληση, αλλά ο μεγάλος αριθμός των υποθέσεων αυτού του είδους που δημοσιοποιούνται δείχνει ότι το όριο της ανοχής μειώθηκε.
Μία νεαρή απόφοιτη της Νομικής έγραψε στο ιστολόγιό της τον Νοέμβριο πως προσπαθεί να αντιμετωπίσει τη σεξουαλική επίθεση που δέχτηκε πριν από ένα χρόνο από δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου, στο γραφείο του οποίου έκανε την άσκησή της.
Τον ίδιο μήνα, 20χρονη δημοσιογράφος κατήγγειλε το βιασμό της από τον πανίσχυρο εκδότη εντύπου στο οποίο εργαζόταν που τύχαινε να είναι και φίλος του πατέρα της. Τον Αύγουστο, μία έφηβη και η οικογένειά της κατέθεσαν αγωγή για σεξουαλική επίθεση εις βάρος ενός ιδιαίτερα δημοφιλούς πνευματικού ηγέτη με πολλούς οπαδούς ανά τη χώρα.
«Για τη μνήμη της Νιρμπχάγια και για τις χιλιάδες γυναίκες που έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση χωρίς να αναδειχθούν σε σύμβολα ενός ολόκληρου έθνους, πρέπει να συνεχίσουμε να μαθαίνουμε μαζί και να δράσουμε για την αλλαγή», λέει η Σονάλι Χαν, «γιατί τη Νιρμπχάγια δεν τη βίασαν και τη δολοφόνησαν μία ομάδα ανδρών, αλλά μία κουλτούρα, με ελάχιστο σεβασμό για την προστασία των γυναικών».
http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=406013