Αρχαίο Θέατρο Καβείριο Θήβας
Η Βοιωτία είναι περιοχή πεδινή και πολύ εύφορη. Η ορεινή έκταση είναι πολύ μικρή. Οι μεγαλύτερες πεδιάδες είναι της Χαιρώνειας, της Κωπαΐδας (που σχηματίστηκε ύστερα από την αποξήρανση της ομώνυμης λίμνης) και αυτή στη Θήβα. Οι πεδιάδες αυτές βρέχονται από μικρούς ποταμούς και χειμάρρους, κυριότεροι από τους οποίους είναι ο Ασωπός, στα δυτικά του νομού, που πηγάζει από τον Κιθαιρώνα και χύνεται στον Ευβοϊκό κόλπο, ο Βοιωτικός Κηφισός, που χύνεται στην Υλίκη λίμνη, και ο Λιβαδόστρας, που χύνεται στον Κορινθιακό κόλπο. Μικρότεροι ποταμοί είναι οι παραπόταμοι του Κηφισού, Μόρνος και Μέλας.
Ο νομός έχει δυο λίμνες, την Υλίκη και την Παραλίμνη, που τροφοδοτούν με τα νερά τους τη λίμνη του Μαραθώνα.
Τα λεκανοπέδια της Βοιωτίας περιβάλλονται από τα βουνά: Ελικώνα (με ψηλότερη κορυφή την Παλιοβούνα, 1.748 μ.), Κιθαιρώνα (1.409 μ.), Παρνασσό (2.457 μ.), Νεραϊδολάκκωμα (1.678 μ.), Μεσσάπιο (1.021 μ.), Πτώο και Χλωμό (1.081 μ.).
Οι ακτές του Κορινθιακού κόλπου έχουν μεγάλο διαμελισμό και σχηματίζουν τα ακρωτήρια Αγιά, Μαύρος Κάβος και Μούντα και πολλά νησάκια, μεταξύ των οποίων το Μακρονήσι και το Ελατονήσι. Στη Βοιωτία ανήκουν πολλές ακατοίκητες νησίδες: Άμπελος, Δασκαλιό, Τσαρούχι, Κασίδης, Αλατονήσι, Βρώμη, Μακρόνησος, Αλκυονίδες Νήσοι, Γράμμουσα, Γάντζα, Πασάς, κ.ά. Στον Ευβοϊκό κόλπο σχηματίζονται τα στενά της Αυλίδας και του Ευρίπου, και ο όρμος Σκροπονερίου.
Η Θήβα ιδιαίτερα φημισμένη για τις σεισμικές δονήσεις που είχε κατά την διάρκεια των χρόνων, ωστόσο, θεωρείται η πιο σεισμική περιοχή της περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας.
Το δέκατο ένατο αιώνα η πόλη της Θήβας χτυπήθηκε δύο φορές, το 1853 και το 1893. Ο σεισμός στη Θήβα το 1853 ήταν ο μεγαλύτερος σεισμός που έπληξε ποτέ τη Βοιωτία. Ο σεισμός σημειώθηκε στις 18 Αυγούστου και είχε μέγεθος 6,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Αυτός ο σεισμός σκότωσε 13 ανθρώπους και κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος των σπιτιών της πόλης με τις ζημιές να ήταν ανυπολόγιστες. Ο σεισμός του 1893 είχε μέγεθος 6,5 της κλίμακας Ρίχτερ και ως αποτέλεσμα την απώλεια ενός ανθρώπου και την καταστροφή πολλών σπιτιών που σχεδόν όλα υπέστησαν σημαντικές βλάβες.
Τον εικοστό αιώνα ο σεισμός στη Θήβα του 1914 αποτελεί έναν από τους καταστροφικότερους σεισμούς στην Ελλάδα. Ο σεισμός προκάλεσε το θάνατο ανθρώπων και μεγάλες υλικές καταστροφές. Σημειώθηκε στις 4 ή 17 Οκτωβρίου, ήταν επιφανειακός και είχε μέγεθος 6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ.
Στις 9 Σεπτεμβρίου 2010, ένας σεισμός μεγέθους 4,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ σημειώθηκε στις 6.53 το πρωί, στο χωριό Λεύκτρα, στον ανατολικό Κορινθιακό κόλπο. Σύμφωνα με το Σεισμολογικό Ινστιτούτο του Πότσνταμ (γερμ.: Deutsches GeoForschungsZentrum), το επίκεντρο του σεισμού ήταν 60 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Αθήνας και το εστιακό βάθος υπολογίστηκε στα 10 χλμ, ενώ δεν είχαν αναφερθεί ζημιές. Ένας άλλος σεισμός σύμφωνα με το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Αστεροσκοπείου Αθηνών, μεγέθους 4,3 βαθμών και εστιακού βάθους 10 χλμ, σημειώθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2013, στις 5.05 το πρωί, στο θαλάσσιο χώρο του Κορινθιακού κόλπου, 24 ή 21 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Θήβας και 29 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Κορίνθου στα χωριά Βίλια και Καπαρέλι, χωρίς να υπάρχουν αναφορές για ζημιές. Οι σεισμοί αυτοί αποτελούν τους μεγαλύτερους που έχουν καταγραφεί τη δεκαετία του 2010.
Η Θήβα (επίσης, και Θήβες στα αρχαία Ελληνικά “Θῆβαι”) είναι πόλη της Βοιωτίας, από τις αρχαιότερες της Ελλάδας, έδρα του Δήμου Θηβαίων. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει 22.833 κατοίκους. Χτίστηκε κατά το μύθο από τον Κάδμο και έχει μεγάλη ιστορική και μυθολογική σημασία. Από τους πιο σημαντικούς Θηβαίους ήταν ο Επαμεινώνδας, μεγάλος στρατηγός της αρχαιότητας, που έκανε τη Θήβα ηγεμονεύουσα της Ελλάδας, και ο Πελοπίδας, ο αρχηγός του διάσημου Ιερού Λόχου.
Η ακρόπολη των Θηβών ονομαζόταν “Καδμεία”, υποδηλώνοντας έτσι τον ιδρυτή της. Το πληθυντικό του ονόματος Θῆβαι οφείλεται στις περίφημες Δεκατέσσερις πύλες της, που συνδέονται στενά με τον μύθο της Νιόβης.
Θήβαι, επίσης, κατά την αρχαιότητα, ονομαζόταν το σημερινό Καρνάκ της Αιγύπτου. Το όνομα αυτό φέρεται να είναι παραφθορά της αιγυπτιακής λέξης για την “πόλη”.
Ετυμολογία
Η αρχαία ονομασία “Θήβαι” επικράτησε και σαν επίσημη ονομασία της πόλης στην καθαρεύουσα. Ανεπίσημη ονομασία, όμως, ήταν η ευρισκόμενη στον ενικό, όπως συνέβη και στην ονομασία της πρωτεύουσας (επίσημα: Θήβαι, ανεπίσημα: Θήβα), που θεωρήθηκε επίσημη μετά την κατάργηση της καθαρεύουσας.
Μυθολογία
Aι Ωγύγιοι Θήβαι, που σημαίνει πανάρχαιες Θήβες, έχουν τις ρίζες τους στην προϊστορική περίοδο, που υπήρξε ένδοξη για την πόλη. Το όνομα Ωγύγος που έδιναν στον πρώτο βασιλιά της Θήβας σημαίνει απλώς ο πολύ παλαιός. Η Θήβα, όπως και ολόκληρη η Βοιωτία, έχει εξαιρετικά πρωταγωνιστικό ρόλο στην ελληνική μυθολογία. Σ’ αυτή την περιοχή, συγκεκριμένα στον Παρνασσό, διεσώθη ο Δευκαλίων μετά τον κατακλυσμό και ο απόγονός του ο Έλλην. Στα ηρωικά χρόνια οι πανελλήνιες εκστρατείες των “Επτά επί Θήβας” και των επιγόνων τους είχαν ως κέντρο αναφοράς τη Θήβα. Η αργοναυτική εκστρατεία είναι σχεδόν Βοιωτική υπόθεση. Η εκστρατεία κατά της Τροίας οργανώθηκε στη Βοιωτία. Από τη Βοιωτία προέρχονται επίσης ο ιστορικός Ησίοδος, ο ποιητής Πίνδαρος και ο στρατηγός Επαμεινώνδας.
Η ίδρυση της Θήβας περιγράφεται από τους γοητευτικότερους μύθους της ελληνικής μυθολογίας. Στα Ομηρικά έπη οι μύθοι την απέδιδαν στους αδελφούς Ζήθο (που έφερνε τις πέτρες) και Αμφίονα, ο οποίος παίζοντας τη λύρα του, τις μάγεψε ώστε μετακινήθηκαν μόνες τους και σχημάτισαν τα περίφημα τείχη της επτάπυλης πόλης. Άλλοι μύθοι απέδιδαν την ίδρυση της πόλης στον Κάδμο, γιο του Αγήνορα, βασιλέα της Φοινίκης. Σύμφωνα μ’ αυτούς ο Δίας μεταμορφωμένος σε ταύρο έκλεψε την αγαπημένη κόρη του Αγήνορα, Ευρώπη και ο βασιλέας διέταξε τους γιους του να ψάξουν να την βρουν και να μην επιστρέψουν πίσω χωρίς αυτή. Στην αναζήτηση της αδελφής του Ευρώπης, ο Κάδμος ζήτησε τη βοήθεια του Απόλλωνα στο μαντείο των Δελφών. Τότε πήρε την εντολή από τον θεό να σταματήσει τις αναζητήσεις και να ακολουθήσει την πρώτη δαμάλα που θα συναντήσει. Σε όποιο σημείο γονατίσει η δαμάλα, εκεί να κτίσει μια πόλη, τη Θήβα, στην οποία οι θεοί θα μοίραζαν απλόχερα τις ευλογίες τους.
Μυκηναϊκές τοιχογραφίες στην Θήβα
Ο Κάδμος ακολούθησε τη θεϊκή εντολή και όταν η δαμάλα γονάτισε σε ένα λόφο της Βοιωτίας, τη θυσίασε στους θεούς και αναζήτησε πηγή για να πλυθεί και να κάνει σπονδές. Την πηγή Δίρκη που βρήκε την προστάτευε ένας φοβερός δράκοντας, γιος του θεού Άρη. Με τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς σκότωσε τον δράκοντα, πήρε το νερό που χρειαζόταν η νέα πόλη και έσπειρε τα δόντια του δράκου στη Θηβαϊκή γη, απ’ όπου ξεφύτρωσαν οι προπάτορες των Θηβαίων, οι Σπαρτοί. Έτσι θαυμαστά, με θεϊκή εντολή κτίστηκε, οχυρώθηκε και κατοικήθηκε η νέα πόλη στο κέντρο της εύφορης πεδιάδας, πλούσιας σε νερά και λίμνες, που περιβάλλεται από πανέμορφα και βαθύσκιωτα βουνά, τον Παρνασσό, Ελικώνα, Κιθαιρώνα και άλλα μικρότερα που της χάριζαν υγιεινό κλίμα. Η πόλη βρισκόταν στο κέντρο της Ελλάδας, κοντά στον Κορινθιακό και Ευβοϊκό κόλπο. Ο Κάδμος δίδαξε στους Έλληνες τα «Φοινίκια» γράμματα, το ελληνικό δηλαδή αλφάβητο. Παντρεύτηκε την Αρμονία και στο γάμο τους για πρώτη και μοναδική φορά όλοι οι Ολύμπιοι θεοί κατέβηκαν από τον Όλυμπο και γλέντησαν με το καινούριο ζευγάρι, στο οποίο χάρισαν πλούσια δώρα.
Ο Κάδμος αργότερα τιμωρήθηκε από το θεό Άρη, επειδή είχε σκοτώσει τον δράκοντα και εξορίστηκε μακριά από τη Θήβα. Πήγε στα μέρη της Ηπείρου, έκτισε μία πόλη, την Φοινίκη, και ένας από τους απογόνους του, ο Ιλλυριός, έγινε ο γενάρχης του έθνους των Ιλλυριών τους οποίους οι σημερινοί Αλβανοί θεωρούν προγόνους τους. Οι απόγονοι του Κάδμου στη Θήβα, οι Λαβδακίδες, ενέπνευσαν τους τραγικούς της αρχαιότητας, οι οποίοι διέσωσαν στις τραγωδίες την άσχημη μοίρα τους.
Το μνημείο της Σφίγγας στην Αμφίπολη Βοιωτίας
O Οιδίποδας γιος του Λάιου και της Ιοκάστης είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο του θηβαϊκού κύκλου. H τραγική του μοίρα τον οδήγησε από την Κόρινθο, όπου μεγάλωσε, υιοθετημένος από βρέφος, στην αυλή του βασιλιά Πολύβιου ή Πόλυβου, στη Θήβα, όπου σκότωσε τον πατέρα του Λάιο σύμφωνα με το χρησμό της Πυθίας και παντρεύτηκε τη μητέρα του Ιοκάστη, αγνοώντας την ταυτότητά της. Πριν είχε σκοτώσει το μυθικό τέρας «Σφίγγα», εξασφαλίζοντας το στέμμα της Θήβας. Από την ένωσή του με τη μητέρα του γεννήθηκαν τέσσερα παιδιά, ο Ετεοκλής, ο Πολυνείκης, η Αντιγόνη και η Ισμήνη, τα οποία ακολούθησε η κατάρα του οίκου των Λαβδακιδών. Σύμφωνα με το μύθο τα δύο αγόρια αλληλοσκοτώνονται σε πόλεμο για τη διαδοχή του θρόνου, ενώ η Αντιγόνη καταδικάστηκε σε θάνατο, για την ταφή του αδελφού της, που είχε απαγορευθεί με νόμο. O Οιδίποδας διωγμένος από τον Κρέοντα αυτοτυφλώθηκε και εξορίστηκε στην Αθήνα, όπου και χάθηκε άδοξα.
Στη Θήβα επίσης γεννήθηκε ο θεός της χαράς, ο Διόνυσος, από την ένωση του Δία με τη βασίλισσα της Θήβας την Σεμέλη. Από τη Θήβα επίσης καταγόταν ο ημίθεος Ηρακλής, γιος του Δία και της Αλκμήνης, που διακρίθηκε για τη γενναιότητα του και τους πασίγνωστους δώδεκα άθλους του.
Οι Θηβαίοι τιμούσαν τον Ηρακλή με αγώνες, που γίνονταν προς τιμή του ετησίως και διεξάγονταν στο γυμνάσιο, που ήταν αφιερωμένο σ’ αυτόν.
Ιδιαίτερη σημασία στο θηβαϊκό κύκλο έχουν οι θεότητες των Kαβείρων και τα βουνά Ελικώνας και Κιθαιρώνας. Oι Kάβειροι ήταν μυστηριώδεις και δευτέρας μορφής, Ελληνικές χθονικές θεότητες, ψηλοί υπερφυσικοί εκπρόσωποι της υποχθόνιας φωτιάς και του Εγκέλαδου. H θρησκεία τους ήταν τόσο φοβερή που στο άκουσμά της σκορπιζόταν τρόμος. Κατά άλλους θεωρούνται δαίμονες ευεργετικοί για την καρποφορία των δέντρων και ειδικά της αμπέλου. Από ειδώλια στο Μουσείο της Θήβας αποδεικνύεται και η ομοφυλοφιλική τους διάθεση.
Μαντεία και ιερά υπήρχαν πάνω στα βουνά του Eλικώνα, του Κιθαιρώνα, του Πτώου και Μεσσάπιου. Στον Κιθαιρώνα υπήρχε μαντείο των Σφραγητίδων Nυμφών με ιέρειες τις Κιθαιρωνίδες νύμφες. Tο μαντείο ήταν κέντρο διονυσιακών τελετών. Εκεί κατοικούσαν οι Ερινύες. Στον Eλικώνα κατοικούσαν οι Νύμφες και οι Μούσες. Υπήρχε μάλιστα και η πηγή της Ιπποκρήνης, από την οποία, όποιος έπινε, αποκτούσε το χάρισμα της ποίησης. Εκεί διεξάγονταν και αθλητικοί αγώνες προς τιμή του Έρωτα και των Μουσών. Στο Πτώο υπήρχε το περίφημο μαντείου του Πτώου Απόλλωνα. Στο Υπάτιο όρος υπήρχε ο ναός του Δία στην κορυφή, ενώ στο κάτω μέρος υπήρχε η πολιτεία του Γλίσαντα, όπου έγινε η μάχη των Eπιγόνων με τους Θηβαίους. O πλούσιος μυθολογικός κύκλος δείχνει ίχνη ζωής από το 3200 π.X., όταν η Θήβα περνά από την εποχή του κυνηγιού στην εποχή του χαλκού. Ύστερα παρουσιάζει μεγάλη ανάπτυξη κατά την Μυκηναϊκή περίοδο (1600 – 1100 π.X.) οπότε κτίζονται αποθήκες, εργαστήρια, αρχεία, εντυπωσιακό ανάκτορο, από τα οποία έχουν προκύψει σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα. Σημαντικότατο θεωρείται το ανευρεθέν αρχείο πινακίδων σε γραμμική γραφή Β.
Αρχαία Θήβα
Είναι η περίοδος που ξεχωρίζουν οι πόλεις της Θήβας και του Ορχομενού, που ήδη από τα Μυκηναϊκά χρόνια κυριαρχούσαν στη Βοιωτία και συνήθως ανταγωνίζονταν. Μετά την αποδυνάμωση όμως του Ορχομενού, λόγω πλημμύρας στο Κωπαϊδικό πεδίο, όλες οι Βοιωτικές πόλεις σχημάτισαν το κοινό των Βοιωτών με βουλευτήριο στην Ογχηστό, όπου με δημοκρατικές ψηφοφορίες συναποφάσιζαν τις κοινές τους κινήσεις για το ομαδικό συμφέρον. Εκείνη την περίοδο αναδείχθηκαν σπουδαίοι και επιφανείς άνδρες, όπως ο Ησίοδος, ο Πίνδαρος και η Ταναγραία ποιήτρια Κόριννα.
Οι πληροφορίες για την περίοδο αυτή διεσώθησαν από τους Αθηναίους ιστοριογράφους, οι οποίοι με μελανά γράμματα περιγράφουν το «μηδισμό» της Θήβας. Για τη στάση τους αυτή μετά το τέλος του πολέμου τιμωρήθηκαν από τους υπόλοιπους Έλληνες, που απαίτησαν την παράδοση της πόλης. Συνέλαβαν τους προύχοντες και τους σκότωσαν χωρίς δίκη, αποδεικνύοντας ότι ο μηδισμός ήταν έργο των λίγων, που τον επέβαλαν στο λαό. Μετά την μάχη των Πλαταιών οι Θηβαίοι για περίπου δέκα χρόνια ήταν υπό τον ζυγό των Αθηναίων. Στα επόμενα χρόνια προσπαθούν να απαλλαγούν από την αθηναϊκή κηδεμονία και συμμαχούν με τους Σπαρτιάτες. Μετά τη μάχη της Κορώνειας το 394 π.Χ. η Θήβα αποκτά ιδιαίτερη αίγλη στον ελλαδικό χώρο.
Η μεγάλη υπόστυλη αίθουσα και τα σύννεφα κατά τους ναούς του Καρνάκ (αρχαία Θήβα).
Την περίοδο του Πελοποννησιακού πολέμου, που κράτησε 27 χρόνια, η Θήβα τάχθηκε με το μέρος της Σπάρτης και παρέμεινε στο πλευρό της, προκειμένου να απαλλαγεί από το φόρο υποταγής, που πλήρωναν οι Θηβαίοι στους Αθηναίους. Μετά το τέλος του πολέμου συμμάχησαν με τους Αθηναίους, γιατί δεν είχαν τις απολαβές που περίμεναν από τους συμμάχους τους νικητές Σπαρτιάτες. Στην αρχή της περιόδου αυτής (404 – 338 π.Χ.) έκαναν πολλούς αγώνες ενάντια στους Σπαρτιάτες, όπου πάντα νικούσαν οι Θηβαίοι. Αποφασιστική ήταν η σύγκρουση των δύο πόλεων στα Λεύκτρα το 371 π.Χ., που κατέληξε σε συντριβή των Σπαρτιατών. Η σημαντική νίκη των Θηβαίων οφειλόταν στη στρατηγική μεγαλοφυΐα του Επαμεινώνδα, που εφάρμοσε με επιτυχία το σύστημα της λοξής φάλαγγας, και την ανδρεία του Ιερού Λόχου που είχε οργανώσει και διοικούσε ο Πελοπίδας. Για 9 περίπου χρόνια μετά τη μάχη των Λεύκτρων, η Θήβα γίνεται η πρώτη δύναμη στην Ελλάδα. Στη συνέχεια διατηρεί την ηγεμονία της στο χώρο της Βοιωτίας μέχρι την κάθοδο των Μακεδόνων.
Μετά τη μάχη της Χαιρώνειας (338 π.Χ.) και τη συντριβή των Βοιωτών και των Αθηναίων από τον Φίλιππο Β΄, οι Θηβαίοι έχασαν την ηγεμονία τους στο βοιωτικό χώρο. Οι Ιερολοχίτες ενταφιάστηκαν σε ομαδικό τάφο (το Πολυάνδριο, στο σημείο όπου σκοτώθηκαν και επάνω στήθηκε μαρμάρινο λιοντάρι. Στη Θήβα επιβλήθηκε ολιγαρχικό πολίτευμα και στην Καδμεία εγκαταστάθηκε μακεδονική φρουρά. Στην προσπάθειά τους να απαλλαγούν από την φρουρά, οι Θηβαίοι ηττήθηκαν και ακολούθησε ισοπέδωση της πόλης και εξανδραποδισμός των κατοίκων. Μόνο η οικία του μεγάλου Θηβαίου λυρικού ποιητή Πίνδαρου και οι ναοί των θεών σώθηκαν της καταστροφής, με εντολή του Μέγα Αλεξάνδρου. Η πόλη ξαναχτίστηκε το 316 π.Χ. από τον Μακεδόνα βασιλιά Κάσσανδρο.
Αξιοθέατα
Και όπως είναι απόλυτα φυσικό, δεν μπορεί κάποιος που θα επισκεφθεί την Θήβα, να μην επισκεφθεί και τα πιο όμορφα αξιοθέατα και τόπους ενημέρωσης των πολιτών περί της ιστορίας του τόπου. Μερικά από αυτά είναι:
Η Κοιλάδα των Μουσών
Στη Κοιλάδα των Μουσών, κατά την αρχαιότητα είχαν το σπίτι τους οι 9 Μούσες κόρες του Δία, καθώς και και ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές της αρχαιότητας. Τα σημαντικότερα σωζόμενα έως σήμερα μνημεία είναι ο ναΐσκος των Μουσών, το θέατρο και η μακρά ιωνική στοά. Βορειότερα του ιερού, πάνω στο λόφο Κερησό, σήμερα γνωστό ως Πυργάκι, σώζονται λείψανα οχυρωτικού περιβόλου με τετράγωνο πύργο.
Η Αρχαία Πόλη της Θήβας
Η Αρχαία Θήβα ήταν μία από τις ισχυρότερες αρχαίες ελληνικές πόλεις που κυριάρχησε στον ελλαδικό χώρο για μία μεγάλη περίοδο του 4ου αιώνα π.Χ. Ήταν η ισχυρότερη από τις Βοιωτικές πόλεις και κατείχε ηγεμονική θέση στο Κοινό των Βοιωτών. Η κυρίως επικράτεια της πόλης, η Θηβαΐδα περιλάμβανε την πεδιάδα της Θήβας και τις περιοχές ανατολικότερα, γύρω από την λίμνη Υλίκη και στις ακτές του Βόρειου Ευβοϊκού κόλπου.
Αναπαράσταση Αρχαίας Θήβας
Η Αρχαία Ακραιφία
Η πόλη άνηκε στην επικράτεια της Θήβας και σε αυτή κατέφυγαν πολλοί Θηβαίοι μετά την καταστροφή της πόλης τους από τον Μέγα Αλέξανδρο το 335 π.Χ. Ερείπια των τειχών της αρχαίας πόλης βρίσκονται στο ύψωμα πάνω από το σύγχρονο χωριό. Η Ακραιφία ή Ακραίφνιο ήταν αρχαία Βοιωτική πόλη χτισμένη στην ίδια περίπου θέση με την σύγχρονη πόλη. Αναφέρεται από τον Ηρόδοτο και τον Στράβωνα με το όνομα Ακραιφία. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι στο Ακραίφνιο υπήρχε στην εποχή του αξιοθέατος ναός του Διονύσου, με λατρευτικό άγαλμα καθώς και σημαντικός ναός του Απόλλωνα.
Το Κωρύκειο Άντρο
Το Κωρύκειο Άντρο βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του Παρνασσού σε υψόμετρο 1360 μέτρων. Ένα από τα σπουδαιότερα και ιερότερα σπήλαια της Ελλάδας, το οποίο ήταν αφιερωμένο στον θεό Πάνα και την νύμφη Κωρυκεία. Μέσω ενός φιδωτού μονοπατιού, όπως είχε δηλώσει ο Παυσανίας το σπήλαιο απέχει 60 στάδια από τους Δελφούς. Σήμερα είναι μέρος του ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4.
Η Μονή Οσίου Λουκά
Ένα αξιοθέατο στο Νομό Βοιωτίας που αποτελεί από τα σημαντικότερα μνημεία της μεσοβυζαντινής τέχνης και αρχιτεκτονικής, το οποίο περιλαμβάνεται στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Βρίσκεται στη δυτική πλευρά του Όρους Ελικών, κάτω από την Ακρόπολη του Αρχαίου Στείριου.
Ναός Οσίου Λουκά Θήβας
Η Γραφική Αράχωβα
Η Αράχωβα είναι μία γραφική κωμόπολη στην ορεινή Βοιωτία στις νότιες πλαγιές του Παρνασσού σε υψόμετρο 968 μέτρων. Κατά τους χειμερινούς μήνες κατακλύζεται από τους τουρίστες λόγω και του χιονοδρομικού κέντρου, που βρίσκεται κοντά.
Και φυσικά, το πιο γνωστό καθώς επισκέπτεται κανείς την Θήβα είναι το άγαλμα του λέοντα της Χαιρώνειας, ένα από τα πιο γνωστά αγάλματα του νομού Βοιωτίας.
maxmag
