Από τον Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου
Αν το 216π.χ ο Αννίβας με τα στρατεύματα του προ των πυλών απειλούσε τη Ρώμη με κατάληψη , το 2010μ.χ η καύση των απορριμμάτων ‘’επιτίθεται’’ ακάθεκτη στην επτάπυλη πόλη της Θήβας. Μπροστά όμως στον επικρεμάμενο κίνδυνο η Θηβαϊκή κοινωνία στις 12.3.2010 συνεπής στο ραντεβού της με την ιστορία ανέβηκε το βάθρο του ιστορικού της χρέους, διατράνωσε την αδιαπραγμάτευτη θέλησή της να διασφαλίσει τη ποιότητα ζωής της και να προασπίσει το περιβάλλον απέναντι στον επελαύνοντα νεοφανή τοξικό εφιάλτη . Σε περίοδο που η αυτοδιοίκηση αναδεικνύεται πρωταθλήτρια στη διαφθορά και από κύτταρο μεταλλάσσεται σε κυτταρίτιδα της δημοκρατίας , που εκποιεί ελπίδες και οράματα σε τιμή ευκαιρίας , που οι δήμοι εξελίσσονται σε εκκολαπτήρια σκανδάλων και βυθίζονται στην ανυποληψία και-συχνά στη γελοιότητα, που οι συλλογικές μορφές διοίκησης (νομαρχιακά, δημοτικά συμβούλια) λειτουργούν περισσότερο ως διακοσμητικά συμπληρώματα, οι τοπικοί μας θεσμικοί παράγοντες έδειξαν μειωμένα αντανακλαστικά , αδράνησαν και αντί να προκαλέσουν ευρύτατο δημόσιο διάλογο για να δικαιώσουν τον μεγάλο θεσμικό και ιστορικό τους ρόλο, σώπασαν και απογοήτευσαν . Το κενό αυτό κάλυψαν επάξια δύο ημερίδες που προλείαναν το έδαφος και πυροδότησαν ευρύτερο προβληματισμό κάτι που ευελπιστώ ότι θα γίνει μαμή μιας άλλης ανάπτυξης ,κέντρο βάρους ζυμώσεων και εξελίξεων στο αμέσως προσεχές μέλλον τοπικά. Η πρώτη ήταν του ΤΕΕ (6.2.2010) με θέμα: ‘’ Προϋποθέσεις για βιώσιμη ανάπτυξη στην ευρύτερη περιοχή Οινοφύτων - Σχηματαρίου ‘’ . Η άλλη της ΠΟΕ-ΟΤΑ(20.2.2010) με θέμα : ‘’ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΤΕΡΕΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ με Δημόσιο και Κοινωνικό χαρακτήρα στην υπηρεσία του πολίτη και την προστασία του περιβάλλοντος‘’ .
