Γράφει ο Σωτ. Παπαδημητρίου
Ένα μήνυμα με αποδέκτη τον πρωθυπουργό, είναι οι αντιδράσεις της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Αρχής γενομένης με την αντίδραση κατά τη κατάθεση του νομοσχεδίου για τον τζόγο και σε συνέχεια με την διαφοροποίηση πρωτοκλασάτων βουλευτών στην συνεδρίαση για συνέτιση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, αλλά και όπως αυτή συνεχίζεται με τις αντιδράσεις στελεχών στην προτεινόμενη κυβερνητική πολιτική εκποίησης της δημόσιας περιουσίας.
Ηχηρή δήλωση παρουσίας από μέρους των ισχυρών κύκλων της άρχουσας τάξης που αισθάνονται ότι βρίσκονται στο περιθώριο των σημερινών εξελίξεων. Αυτό το συμπέρασμα βγάζει κανείς όταν εξετάσει τα πράγματα λίγο βαθύτερα.
Γιατί από μια κοινοβουλευτική ομάδα που υπακούοντας στις εντολές των πατρώνων της, παραχώρησε, εκτός από την ψήφιση του μνημονίου και το δικαίωμα των οποιοδήποτε επιπρόσθετων οικονομικών μέτρων στον υπουργό, αφήνοντας στην βούληση του την επικύρωση της δανειακής σύμβασης, αναρωτιέται κανείς ποια μύγα την τσίμπησε τώρα και αντιδρά έτσι;
Μια ομάδα μάλιστα, που την συνηθίσαμε σε ρόλους, στο πρόσφατο παρελθόν, με τους οποίους εκπαίδευσε και τα νεότερα μέλη της, να μαθαίνει και να αποδέχεται από τα ραδιόφωνα και την τηλεόραση όχι μόνο τα πολιτικά γεγονότα, αλλά και ποιος ανεβαίνει και κατεβαίνει από το κυβερνητικό τραίνο.
Για να απαντήσουμε λοιπόν τη μήνυμα θέλουν να στείλουν οι ντόπιοι και ξένοι κεφαλαιοκράτες, κουνώντας τις μαριονέτες τους στο ελληνικό κοινοβούλιο, πρέπει να λάβουμε υπόψη τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα στην χώρα, που επιβάλλονται από την καπιταλιστική κρίση, και να πάρουμε γνώση από την διεθνή εμπειρία σε ανάλογες περιπτώσεις.
Ας τα πάρουμε λοιπόν με την σειρά.
1. Η ελληνική κυβέρνηση έχει αναλάβει την υποχρέωση προς τους διεθνείς και ντόπιους τραπεζίτες, προκειμένου να λάβει βοήθεια για την εξυπηρέτηση του χρέους, να εκποιήσει κρατική περιουσία προσδοκώντας να συγκεντρώσει 50δις ευρώ.
2. Βλέποντας την ανάλογη περίπτωση της Αργεντινής θα μάθουμε για τις μίζες που απλόχερα μοίραζαν οι εκπρόσωποι των κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων σε πρωθυπουργούς, υπουργούς και συνδικαλιστές, για να βάλουν στο χέρι, αντί πινακίου φακής την κρατική περιουσία.
3. Το μέγεθος του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων- εκποιήσεων στην Ελλάδα είναι δυο φορές αυτού που υλοποιήθηκε στην Αργεντινή.
4. Το μεγάλο ενδιαφέρον για την ελληνική κρίση εκπροσώπων μεγάλων κεφαλαιοκρατικών funds οφείλεται στο γεγονός ότι παίζουν με τα ομόλογα και τα στοιχήματα πτώχευσης της Ελλάδας. Αλλά και ο τρόπος που θα δράσουν οι αγορές και με τις επιλογές που θα προκρίνουν, θα καθοριστεί ποιοι θα χάσουν και ποιοι θα κερδίσουν. Από το μέγεθος των αντιπάλων σε αυτή τη μάχη των «βουβαλιών» προδικάζεται ότι η σύγκρουση θα είναι ανάλογα δυνατή με πολλαπλά μηνύματα για την εξέλιξη της ίδιας της καπιταλιστικής κρίσης. Η θορυβώδης λοιπόν παρουσία τους, αρχής γινομένης με την άρνηση ψήφου προς το νομοσχέδιο του τζόγου από μέρους τον κυρίων αυτών, έχει να κάνει με τη δήλωσης της παρουσίας τους ώστε να διεκδικήσουν το ανάλογο μερίδιο των αφεντικών τους από τις αποκρατικοποιήσεις.
Η διατύπωση της όποιας διαφωνίας στα πλαίσια της συζήτησης για τη στήριξη του κυβερνητικού σχεδίου αποδόμησης της ζωής των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, από μερίδα της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι γιατί ξύπνησε μέσα τους ξαφνικά κάποιο σοσιαλιστικό παρελθόν, που έτσι και αλλιώς δεν έχουν. Άλλωστε όταν συζητούσαν τα νομοσχέδια για τις εργασιακές σχέσεις, τη μείωση των μισθών και των συντάξεων ή το ασφαλιστικό κανένας δεν σήκωσε το ανάστημά του όπως πρόσφατα με το νομοσχέδιο για το πως θα μοιρασθεί ο τζόγος ... Οι θεατρινισμοί αυτοί είναι στάχτη στα μάτια των εργατών και των φτωχών μικροαστικών στρωμάτων που σήμερα πλήττονται. Πίσω από αυτή την αντίδραση είναι μόνο η αγωνία τους για να μην χάσουν την ευκαιρία στο φαγοπότι. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, με τους συναδέλφους τους στην ΝΔ και τους κολαούζους, πλασιέ βιβλίων τηλε-αστέρες του ΛΑΟΣ, όπως παρέδωσαν τους εθνικούς δρόμους στους μεγαλοεργολάβους μπαταχτζήδες τους, τώρα ετοιμάζονται να παραδώσουν στα αφεντικά τους ό,τι Δημόσιο ακόμα απομένει για να εξασφαλίσουν την κερδοφορία του διεθνούς και ντόπιου κεφαλαίου.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ
Τώρα που τα φορολογικά έσοδα ισούνται με τις υποχρεώσεις σε τοκοχρεολύσια και μισθούς, είναι αναγκαίο για να συνεχίσουν να υπάρχουν προϋποθέσεις ζωής για τους εργαζόμενους, η δράση του κινήματος δεν πληρώνω να επεκταθεί και να συνδεθεί με όλους τους εργατικούς αγώνες που θα δοθούν, την αμέσως επόμενη περίοδο για να εμποδίσει την καταστροφή των κοινωνικών υπηρεσιών.
Η ελπιδοφόρα και με αρχές, ενιαίο-μετωπική δράση του κινήματος “δεν πληρώνω την κρίση τους”, σε όλα τα μέτωπα που είδη έχει οργανωθεί (διόδια, εισιτήρια, νοσοκομεία, κλπ.), είναι μια σημαντική αντίδραση των μαζών με προοπτική, γιατί βγάζει τους εργαζόμενους και τους άνεργους από την καταθλιπτική ενατένιση της καταστροφής που συντελούν γύρω μας οι γύπες του κεφαλαίου και τους ρίχνει στην πάλη για την διεκδίκηση της ζωής τους. Αυτή η ενιαίο-μετωπική δράση στην βάση αντιμετώπισης των καθημερινών προβλημάτων και η άμεσο-δημοκρατική λειτουργία, είναι σήμερα απαίτηση από όλους αυτούς που βαρέθηκαν τα καπελώματα από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους, που συχνά πυκνά στο παρελθόν αντικατέστησαν τα θέλω των ψηφοφόρων τους, με τα δικά τους.
Είναι απαίτηση όλων αυτών που δεν θέλουν να διαπραγματευτούν και δεν διαπραγματεύονται την αξιοπρέπεια στην ανθρώπινη ζωή και την απαιτούν ολοκληρωτικά δική τους.
Οι επιτροπές του «δεν πληρώνω την κρίση τους» αποτελούν ένα από τους σημαντικότερους κίνδυνους για το καπιταλιστικό κράτος των εργολάβων, των τραπεζιτών, του πολιτικού τους προσωπικού και των επιλογών τους. Η αιχμή της δράσης του είναι η σύνδεση των επιμέρους επιλογών δράσης με τα συνολικά ζητήματα της κρίσης και συμπυκνώνεται στην ολική και μονομερή άρνηση της πληρωμής του χρέους που ο ίδιος ο καπιταλισμός δημιουργεί.
Οι επιτροπές σήμερα είναι από τα πιο ζωτικά κύτταρα δράσης των καταπιεσμένων της κοινωνίας γιατί αποκαλύπτουν και δρουν παλεύοντας τις πολιτικές που το κεφάλαιο με τα τσιράκια του προσπαθεί να εφαρμόσει, εκπαιδεύουν και πολιτικοποιούν τους συναγωνιστές, σε μια πορεία να δώσουν συνολική απάντηση στην κρίση. Η αναντικατάστατη μορφή λειτουργίας τους, σε συνθήκες μάλιστα γενικής πολιτικής αποστροφής των μαζών λόγο της εμπειρίας τους, όχι μόνο από τα αστικά κόμματα αλλά και από την επαφή τους με οριζμένες εργατικές οργανώσεις που αποδεικνύονται κατώτερες των προσδοκιών τους, πρέπει να διαφυλαχτεί για να συνεχίσει να αποτελεί των πυρήνα που η μαζική αντίδραση αναπτύσσεται και κοινωνικοποιείται δημιουργώντας μελλοντικές παρακαταθήκες.
Η αναγνώριση της πάλης των Επιτροπών έχει φέρει την λυσσαλέα επίθεση λάσπης και τρομοκρατίας προς τους συναγωνιστές του κινήματος από την μεριά της κυβέρνησης και των μεγαλοεργολάβων. Μας αναγνωρίζουν σαν τον υπό αριθμόν ένα κίνδυνο.
Εμείς οργανωνόμαστε και θα επιτεθούμε διεκδικώντας τίποτα λιγότερο από τα πάντα.
Η έφοδος στους ουρανούς είναι μπροστά μας………….
