Ύστερα από δύο χρόνια μια βαθιάς οικονομικής κρίσης, κατά την οποία το οικονομικό, κοινωνικό αλλά και πολιτικό στερέωμα της χώρας τραντάχτηκε ισχυρά, οδηγηθήκαμε στις κάλπες της 6ης Μαΐου. Το αποτέλεσμα, γνωστό πλέον σε όλους μας, ήταν απόρροια αυτής της κρίσης και μας έδωσε πολλαπλά μηνύματα προς γνώση και συμμόρφωση.
Είναι καταρχήν δεδομένο πως η εμπιστοσύνη των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα κατέρρευσε συθέμελα. Αυτό αποτέλεσε το πρώτο σημείο το οποίο η παράταξή μας προσπάθησε να αποκαταστήσει. Όλο αυτό το διάστημα κάναμε ένα ακόμα μεγαλύτερο άνοιγμα προς την κοινωνία, είπαμε τα πράγματα με το όνομά τους, διαδίδοντας μέσα από την άμεση επαφή με τους πολίτες, τις ιδέες και τις θέσεις μας.
Ένα ακόμα σημείο το οποίο ανέδειξαν οι προηγούμενες εκλογές, είναι η ανάγκη πλέον για ευρύτερες πολιτικές συνεργασίες προκειμένου να μπορέσει η πατρίδα να πορευθεί το επόμενο διάστημα με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κοινωνική αποδοχή. Από την στιγμή που ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς, έλαβε την διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, έκανε ότι ήταν δυνατόν προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση, βάζοντας στην άκρη κάθε προσωπική φιλοδοξία αλλά και κομματικό συμφέρον. Δυστυχώς όμως, το ενδεχόμενο ακυβερνησίας του Τόπου, δεν πτόησε τα μικροπολιτικά παιχνίδια των υπόλοιπων πολιτικών αρχηγών και η χώρα αναγκάστηκε να προσφύγει εκ νέου σε εκλογές προκειμένου να κυβερνηθεί.
Και μέσα από αυτό το αδιέξοδο φθάσαμε στο σήμερα. Τρεις μόλις μέρες πριν τις εθνικές εκλογές όπου θα κληθούμε να λάβουμε την πιο σημαντική απόφαση για το μέλλον της χώρας μας. Μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα οφείλουμε όλοι να αναλογιστούμε με ξεκάθαρο μυαλό το διακύβευμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου. Ο ελληνικός λαός στις προηγούμενες εκλογές ψήφισε με θυμό, τιμώρησε τους πολιτικούς και έδωσε ένα τέλος στη Μεταπολίτευση. Οι πολίτες την Κυριακή της 6ης Μαΐου ξέσπασαν και έστειλαν ξεκάθαρο μήνυμα. Όμως την ερχόμενη Κυριακή, είναι η μέρα όπου πρέπει να επικρατήσει η λογική.
Καλούμαστε λοιπόν να κρίνουμε τις ιδέες και το πρόγραμμα των κομμάτων, καθώς αυτά θα αποτελέσουν τα «όπλα» της Ελλάδας το επόμενο διάστημα. Η κοινωνία απομόνωσε το ΠΑΣΟΚ διότι απέτυχε ξεκάθαρα να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που είχε ανάγκη η χώρα και στη συνέχεια προχώρησε σε μία ανελέητη φοροεισπρακτική πολιτική. Δυστυχώς όμως την επικίνδυνη λαϊκίστικη πολιτική, σήμα κατατεθέν του παλαιού ΠΑΣΟΚ έσπευσε να υιοθετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ένας συνασπισμός με αντεθνικές συνιστώσες, υποστηρικτών του Λένιν, του Τρότσκι, του Μάο, του δικαιώματος των Σκοπίων να ονομάζονται «Μακεδονία» αλλά και εσχάτως του «αντάρτικου πόλης».
Ο ΣΥΡΙΖΑ αφού έδωσε πολιτική στέγη σε κάθε είδους στελέχη και συνδικαλιστές του «παλιού ΠΑΣΟΚ» οι οποίοι τόσα χρόνια εκμεταλλεύτηκαν τον κρατικό μηχανισμό για προσωπικά τους οφέλη, θέλει να παρουσιάζεται με ένα φρέσκο προσωπείο, προσπαθώντας με ανευθυνότητα και υποσχέσεις να κερδίσει την εξουσία. Είναι όμως οι ίδιοι άνθρωποι που για τόσα χρόνια έβαζαν λουκέτα στα Πανεπιστήμια, αρνούνταν να καταγγείλει τα κάθε είδους επεισόδια είτε στα Πανεπιστήμια, είτε στις πόλεις ενώ φέρει ακέραια την ευθύνη για τη ντροπιαστική εικόνα της Υπατίας. Αυτοί λοιπόν, που δεν έχουν αρθρώσει ούτε μία προγραμματική θέση καθώς δυσκολεύονται να τα βρουν ακόμα και μεταξύ τους θέλουν να πάρουν την τύχη της χώρας μας στα χέρια τους.
Από την άλλη, η δική μας παράταξη, η Νέα δημοκρατία, έχοντας λάβει ιστορικά σωστές επιλογές διαθέτει τη μοναδική ρεαλιστική πρόταση διακυβέρνησης. Ο Αντώνης Σαμαράς μίλησε πρώτος από όλους για την ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης των όρων του Μνημονίου. Σε μια περίοδο όπου οι μισθοί και οι συντάξεις των πολιτών κρέμονταν από μια κλωστή εξ’αιτίας της τραγικής πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου για δημοψήφισμα περί της παραμονής μας στο ευρώ, έβαλε στην άκρη το προσωπικό του συμφέρον και ψήφισε τη Δανειακή Σύμβαση. Είναι βέβαιο πως αν δεν το είχε κάνει, σήμερα θα ήταν πρωθυπουργός με ευρύτατη πλειοψηφία. Ωστόσο θα είχε να κυβερνήσει μια χρεοκοπημένη και πιθανώς εκτός Ευρωζώνης χώρα. Έβαλε λοιπόν την Ελλάδα πάνω από όλα γνωρίζοντας τις δυσκολίες που έκρυβε αυτός ο δρόμος.
Η Νέα Δημοκρατία λοιπόν παρουσιάζει σημέρα τη μοναδική υπεύθυνη πρόταση, βασισμένη σε τρεις κεντρικούς άξονες πολιτής. Καταρχήν είναι αναγκαία η επαναδιαπραγμάτευση της οικονομικής πολιτικής της χώρας, προκειμένου να βγούμε από την ύφεση και να μπούμε σε ρυθμούς ανάπτυξης. Δεύτερο σημείο είναι το «σπάσιμο» της γραφειοκρατίας η οποία αποτελεί τροχοπέδη σε οποιαδήποτε αναπτυξιακή και επιχειρηματική προοπτική. Τέλος, η πάταξη της λαθρομετανάστευσης αποτελεί ακόμα ένα κυρίαρχο ζήτημα, που πρέπει να λυθεί άμεσα.
Παρ΄όλα αυτά κάνουμε και εμείς την αυτοκριτική μας για ευκαιρίες που χάθηκαν. Όμως οι αξίες και τα ιδεώδη του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή αποτελούν την καλύτερη εγγύηση πως θα βρίσκουμε πάντοτε το δρόμο της ελπίδας. Όπως όταν 33 χρόνια πριν, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, κόντρα σε όλο το μεταπολιτευτικό κατεστημένο, υπέγραφε την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση κάνοντας μέρος του βασικού πυρήνα της Ευρώπης. Με την Ευρώπη λοιπόν και το Ευρώ δεν παίζουμε. Δε ρισκάρουμε το μέλλον μας με παιχνίδια.
Ως νέοι άνθρωποι άλλωστε έχουμε τη μεγαλύτερη ευθύνη προκειμένου να αποτρέχουμε τη διεθνή απομόνωση. Για τον λόγο αυτό η ΟΝΝΕΔ επέλεξε να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης συμμετέχοντας στην «Κίνηση Νέων για την Ελλάδα». Πρόκειται για μια πρωτοβουλία με την συνεργασία πολλών φορέων νεολαίας όπως το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας, η Ένωση Ασκούμενων και Νέων Δικηγόρων Αθήνας, ο Επιστημονικός Σύλλογος Νέων Ιατρών Ελλάδος, ο Επιστημονικός Όμιλος Νέων Φαρμακοποιών Ελλάδος, τα Τοπικά Συμβούλια Νέων Αθήνας και Θεσσαλονίκης, αλλά και πολλές άλλες οργανώσεις, νέοι επιστήμονες και επαγγελματίες. Μέσω της κίνησης αυτής θέλουμε να εκφράσουμε απερίφραστα τη στήριξη μας στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας αλλά και να ενημερώσουμε πόρτα-πόρτα τους πολίτες για τις πραγματικές θέσεις όλων εκείνων που με όχημα το λαϊκισμό προσπαθούν να θέσουν σε κίνδυνο το μέλλον των συνομηλίκων μας, φέρνοντας τις σοκαριστικές εικόνες της Αργεντινής στην πόρτα μας.
Στις εκλογές της 17ης Ιουνίου λοιπόν, αποφεύγουμε τις «σειρήνες» του λαϊκισμού και των εύκολων υποσχέσεων και του νέου «λεφτά υπάρχουν». Ας μην κάνουμε ακόμα μια φορά το ίδιο λάθος. Ως Έλληνες δεν οφείλουμε πλέον τίποτα στη «γενιά του Πολυτεχνείου», οφείλουμε όμως πολλά στην νέα γενιά. Σε όλους εμάς που πρέπει να δουλέψουμε ώστε να χτιστεί μία νέα Ελλάδα βασισμένη σε μία νέα νοοτροπία.
Μια Ελλάδα της ελπίδας, της ανάπτυξης και της προοπτικής. Η ευθύνη λοιπόν για το Αύριο είναι ξεκάθαρα δική μας και ας είναι η λογική αυτή που θα επικρατήσει.
Προχωράμε… Υπεύθυνα, Αποφασιστικά
Με εκτίμηση,
Ο.Ν.ΝΕ.Δ. Θήβας
