Η νύχτα άπλωσε το μαύρο πέπλο της. Ησυχία, τάξη και ασφάλεια στο σπίτι –όλοι είναι στα κρεβάτια τους και (επιτέλους) κοιμούνται. Όλοι; Όχι. Κάποιος ξαγρυπνά και σκέφτεται. Σκέφτεται τι θα μαγειρέψει την επόμενη μέρα και πόσα πλυντήρια πρέπει να βάλει, πασχίζει να φτιάξει μία νοερή λίστα για ψώνια από το σούπερ μάρκετ και –φυσικά- κάνει αυτοκριτική ταλαιπωρώντας τον ταλαιπωρημένο εαυτό του.
Είναι ο αρχηγός του σπιτιού, ο μάγειρας, ο ψυχολόγος, ο καλύτερος φίλος και γιατρός, ο σοφέρ όλων, ο μαέστρος της ορχήστρας που λέγεται οικογένεια –η μαμά που, όταν όλοι ροχαλίζουν, στριφογυρίζει στο κρεβάτι της και σκέφτεται.
Τι σκέφτονται οι μαμάδες, στο τέλος μιας μεγάλης και κουραστικής μέρας πριν αποκοιμηθούν;
1. Τι ώρα να βάλω ξυπνητήρι; Μήπως να σηκωθώ νωρίτερα να βάλω ένα πλυντήριο στα γρήγορα;
2. Τα ρούχα τα μάζεψα απ’ έξω; Τα μάζεψα. Μπορεί να βρέξει. Ομπρέλα να της δώσω της μικρής αύριο!
3. Τι μαγειρεύουνε πάλι αύριο; Μου ‘χει μείνει λίγος κιμάς από προχτές. Θα τηγανίσω κεφτέδες.
4. Τι όμορφο που ήταν το κοριτσάκι μου σήμερα! Της πάνε τόσο πολύ τα κοτσιδάκια…
5. Αυτή η καινούρια δασκάλα μου φαίνεται λίγο στριμμένη… Θα αφήσω λίγο καιρό να περάσει και θα πάω να την γνωρίσω.
6. Έχει νερό να κάνω μπάνιο αύριο το πρωί; Τρεις μέρες άλουστη είμαι…
7. Να θυμηθώ να πάρω ακουαρέλες και νερομπογιές απ’ το βιβλιοπωλείο αύριο. Προχτές τα ζήτησε η δασκάλα κι ακόμα να τα πάρω…
8. Πω πω! Δεν κάναμε ορθογραφία! Δεν πειράζει, θα την πούμε το πρωί στο δρόμο.
9. Δεν έπρεπε να της φωνάξω το απόγευμα. Δεν μπορώ να συγκρατηθώ και όλο φωνάζω. Κάτι πρέπει να κάνω με τα νεύρα μου.
10. Πρέπει οπωσδήποτε να πάω σούπερ μάρκετ αύριο. Άδειο είναι το ψυγείο. Τι να πάρω; (Φτιάχνει νοερά μια τεράστια λίστα με ψώνια)
11. Ξενύχτησα και πάλι δεν θα είμαι σαν όρθιο ζόμπι αύριο. Πόσο καιρό έχω να κοιμηθώπολύ; Από την επέτειό μας το ’12, νομίζω. Πού είχαμε πάει Πήλιο.
12. Το επέστρεψα το πυρέξ στην πεθερά μου; Δεν το επέστρεψα. Να περάσω αύριο, πηγαίνοντας σούπερ μάρκετ να της το αφήσω.
13. Πρέπει να κοιμηθώ τώρα! Το μωρό θα ξυπνήσει σε δύο ώρες! Κοιμήσου, κοιμήσου, κοιμήσου, κοιμήσου! Ποιος την σκέφτηκε αυτή τη χαζομάρα με τα προβατάκια; Ποτέ δεν πιάνει.
14. Πρέπει να αρχίσω σιγά σιγά να κατεβάζω τα χειμωνιάτικα. Και να πάω να ψωνίσω για τα παιδιά… Τίποτα δεν θα τους κάνει απ’ τα περσινά.
15. Πτώμα είμαι πάλι. Κάθε μέρα νομίζω ότι εξαντλούμαι περισσότερο. Πόσο γελάσαμε όλοι το απόγευμα στις κούνιες όμως… Μήπως αυτό είναι η ευτυχία; Ναι, νομίζω ότι είμαι ευτυχισμένη. Η αγάπη και το χαμόγελό τους σβήνουν κάθε κούρασzzzZZZzzzZzz….
Πηγή
