Το κυνήγι όλο και πιο μεγάλου κέρδους που ενθαρρύνεται από την κυβέρνηση και την ΕΕ, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, εκτός από την συνεχή υποβάθμιση των αμοιβών των εργαζόμενων και την εντατικοποίηση της δουλειάς, αυξάνει και τους κινδύνους που συναντούν καθημερινά στον αγώνα επιβίωσής τους.
Η συνεχής μείωση των δαπανών για την ασφαλή εργασία των εργαζομένων τους, φέρνει κέρδος στους μεγαλοεπιχειρηματίες αλλά και ατυχήματα, συχνά θανατηφόρα, σε όσους εργάζονται σκληρά, κάτω από την πίεση των αναγκών και τον εφιάλτη της ανεργίας.
Αυτό συνέβη και χτες
Ο άτυχος εργαζόμενος καταπλακώθηκε από βράχους που ξεκόλλησαν γιατί δεν είχε γίνει “ξεσκάρωμα” με μηχανήματα. Μια διαδικασία που η εγκατάλειψή της έχει καταγγελθεί σαν επικίνδυνη αλλά οι μεταλλευτικές εταιρείες εξακολουθούν να παραλείπουν γιατί κοστίζει .
Ο θάνατος του συναδέλφου δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο μοναδικός.
Παρά τις καταγγελίες και παρεμβάσεις των ταξικών δυνάμεων να υπάρξει έλεγχος των συνθηκών υγείας και ασφάλειας των εργαζόμενων, Υπουργείο και Επιθεωρήσεις Εργασίας, αδιαφορούν κάνοντας πλάτες στην κερδοφορία των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Πρέπει να δοθεί τέλος στην ανεξέλεγκτη και απαράδεκτη εργασιακή ζούγκλα που θυμίζει μεσαίωνα.
Δεν έχουμε αυταπάτες ότι, όσο το κέρδος κάποιων λίγων και η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και της δουλειάς των εργαζόμενων, αποτελεί πρωταρχικό σκοπό για τις κυβερνήσεις, συνέχεια θα έχουμε τέτοια απαράδεκτα γεγονότα.
Γι’ αυτό χρειάζεται να πάρουν στα χέρια τους, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, την διαχείριση του πλούτου του τόπου μας και να απαλλαγούν από τη βάρβαρη και εξοντωτική εκμετάλλευση του κεφαλαίου.
Λιβαδειά 3-11-2016
