Έχουμε κατ” επανάληψη τοποθετηθεί υπέρ του αιτήματος της συντριπτικής πλειοψηφίας των κατοίκων της Τοπικής Κοινότητας Θίσβης, δηλαδή υπέρ της ελεύθερης πρόσβασης στην παραλία. Αυτή τη θέση έχουμε στηρίξει επανειλημμένα στο Δημοτικό Συμβούλιο Θήβας. Αυτή τη θέση πήρε και ο τοπικός σύμβουλος Ελλοπίας της Λαϊκής Συσπείρωσης, Λ. Κολιγιάννης.
Η θέση μας δεν είναι στείρα άρνηση, όπως προσπαθούν να την παρουσιάσουν οι τοπικοί παράγοντες που συντάσσονται ανοιχτά υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων της ΒΙΠΕ.
Καταρχήν η πρόσβαση σε οποιοδήποτε δημόσιο χώρο, όπως και η επίμαχη παραλία, πρέπει να είναι ελεύθερη. Δεύτερο, οι οποίες βιομηχανικές επιχειρήσεις πρέπει να σέβονται τα δικαιώματα τόσο των εργαζομένων τους όσο και των κατοίκων της περιοχής.
Αποδεικνύεται όμως ότι η επιδίωξη του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους είναι το μονο που απασχολεί τους βιομηχάνους. Οι λόγοι ασφαλείας που επικαλούνται είναι πρόσχημα, η ουσία είναι ότι θέλουν να μην εισέρχεται κανένας στη ΒΙΠΕ και το λιμάνι χωρίς την άδεια τους.
Διαφωνούμε με την ανακοίνωση της πλειοψηφίας των τοπικών παραγόντων, που αναπαράγει όλη την επιχειρηματολογία των βιομηχάνων. Δεν κερδίζει γενικά η περιοχή από τους βιομηχάνους, αυτοί κερδίζουν από τη δουλειά των εργαζομένων. Τα όσα δίνουν οι βιομήχανοι είναι ψίχουλα μπροστά στα κέρδη τους, είναι χάντρες για ινδιάνους.
Όσο για την πρόταση να δοθεί σε πρόσβαση η παραλία της Ντρασας, αυτή μπαίνει εκ του πονηρού, σε αντιπαράθεση με τη Νουσα. Τα ίδια ισχύουν και για την Απόφαση που λήφθηκε στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο περί «συμβιβαστικής επίλυσης». Ειλικρινές θα ήταν να γίνει το έργο της Ντρασας καί ταυτόχρονα να παραμείνει ελεύθερη η Νούσα.
Είναι πολύ σοβαρές οι ευθύνες της κυβέρνησης, που στηρίζει ανοιχτά τη θέση των βιομηχάνων. Οι απαντήσεις που έχουν δώσει οι αρμόδιοι υπουργοί αντιστοιχούν σε υπαλλήλους των επιχειρηματικών ομίλων. Αντίστοιχες ευθύνες έχει η Δημοτική Αρχή, η οποία έφτασε στο σημείο να μην εφαρμόζει την ίδια της την Απόφαση επί ένα χρόνο, μέχρι να διαμορφωθεί το έδαφος να την αλλάξει.
Δε λέμε ότι όλοι όσοι υποστηρίζουν τους βιομήχανους έχουν άμεσα ιδιωτικά οφέλη, αν και υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις, που παίζουν δραστήριο ρόλο. Είναι όμως φανερή η προσπάθεια των επιχειρηματικών ομίλων να κάνουν πολιτική, με γνώμονα αποκλειστικά τα δικά τους οφέλη.
Η δίψα για το κέρδος αντικειμενικά ανοίγει την όρεξη στις επιχειρήσεις της ΒΙΠΕ να γίνουν κράτος εν κράτει. Όσο οι εργαζόμενοι και η πλειοψηφία των κατοίκων δε διεκδικούν τα συμφέροντα τους τόσο θα χειροτερεύει η θέση τους.
Η διέξοδος βρίσκεται στη συλλογική διεκδίκηση των δικαιωμάτων, ο κοινός αγώνας εργαζομένων και κατοίκων για τα συμφέροντά τους.
