Αμφίβολο είναι το γεγονός αν η πραγματικότητα δημιουργεί την ενημέρωση ή η ενημέρωση την πραγματικότητα στην Ελλάδα. Μία εικονική πραγματικότητα όλο και
περισσότερο αναδύεται με καταιγιστικό τρόπο στην καθημερινή ενημέρωση προσπαθώντας να επιβάλλει τη δική της πραγματικότητα, τη δική της πολιτική ατζέντα. Από τις καιρικές συνθήκες μέχρι τις ανεπιβεβαίωτες δημοσκοπήσεις και τέλος, τις εθνικές εξάρσεις, ένας εικονικός βομβαρδισμός λαμβάνει χώρα και το αδαές πλήθος τρέχει να προστατευτεί από αυτό που έρχεται αλλά δεν υπάρχει. Μπαράζ επίσημων ανακοινώσεων διαψεύδει την υποτιθέμενη πραγματικότητα ολοένα και συχνότερα σε μία μάχη ψευδαισθήσεων και μυστηρίου. Ποιες είναι οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές ή καλύτερα ποιος βομβαρδίζει την ανωχύρωτη πολιτεία μας;
Ασφαλώς τα μέσα ενημέρωσης επί δεκαετίες από την εποχή της ΥΕΝΕΔ μέχρι τα μεγάλα και αποκαλυπτικά κανάλια της Μεταπολίτευσης και πολύ περισσότερο πρόσφατα με την ηλεκτρονική καθημερινή καταιγίδα χρησιμοποιήθηκαν όλα από τους καταπατητές της χώρας για να την φέρουν στο σημερινό μας χάλι. Να μην ξέρουμε που χρωστάμε και να μην μπορούμε να ορθοποδήσουμε ως λαός. Τι να πρωτοαναφέρουμε για αυτή την εικονική πραγματικότητα που δημιουργεί την πραγματικότητα στο βαθμό που τη ζούμε. Από τον εγκλεισμό στα σπίτια και τον πατριωτικό παροξυσμό μέχρι την επιβολή συγκεκριμένης πολιτικής ατζέντας που αποφασίζει το βαθύ κράτος της Ελλάδας και επιφέρει την εθνική κατάθλιψη. Πόσα ενημερωτικά ταμεία γέμισε άραγε η κ. Όλγα, με τα μαύρα γάντια, μέσω των εκπροσώπων της, εξαγοράζοντας συνειδήσεις, ταλαιπωρώντας ανθρώπους που δεν αρέσκονται στους συμβιβασμούς της ίδιας και της παρέας της, αγνοώντας τις ψυχές που βλέπουν και ακούνε. Πόσες επιχειρήσεις διέλυσε, πόσες οικογένειες ξεκλήρισε.
Στο αγκίστρι του "γκιουλενικού" βαθέος Κράτους της Ελλάδας που ορίζει τους κανόνες σε συνεργασία με τους ξένους κατακτητές μας, όταν πίνουν το απογευματινό τους τσάι στην καταχνιά, όπως τους ονοματίζει ο αναπληρωτής παιδείας μας κ. Ζουράρις, όλοι κρεμάστηκαν. Πολιτικοί ηγέτες πήραν εθνικές αποφάσεις με βάση τα υποτιθέμενα συμβάντα και πολιτικές επιλογές έγιναν, σύμφωνα με τα υποτιθέμενα ισχύοντα. Πιο λαμπρό παράδειγμα οι αποφάσεις για εθνικές εκλογές, η ύψιστη έκφανση της δημοκρατίας, που βιάστηκε τόσες φορές με βάση τις δημοσκοπήσεις που συμπτωματικά όλες διαψεύστηκαν παταγωδώςστη συνέχεια χωρίς κανείς να ελεγχθεί περιέργως. Αν λοιπόν οι εταιρείες τόσο φανερά αποτυγχάνουν να προβλέψουν το εκλογικό αποτέλεσμα στην επίσημη διαδικασία του τι είναι αυτό άραγε που δίνει στις καθημερινές δημοσκοπήσεις τους το δικαίωμα να μας ζαλίζουν και να επικαλούνται στη λήψη πολιτικών αποφάσεων από τα κόμματα, ορίζοντας τη βέλτιστη λύση διά πάσαν πολιτική ασθένεια και καιρό.
Ενημέρωση ή πραγματικότητα δοκιμάζονται ακόμα περισσότερο όταν αντικατοπτρίζουν τα κρίσιμα εθνικά θέματα. Αφού 6 μήνες είχε να βγει ο τουρκικός στόλος στο Αιγαίο ποιος ο λόγος της τρομολαγνίας για τον αόρατο εχθρό μας τόσους μήνες όταν η απόβαση ήταν αδιαμφισβήτητα επικείμενη σύμφωνα με την ενημέρωση και όλοι ήταν στις επάλξεις για έναν εχθρό που σοφώς εδώ και έναν αιώνα ζωής ουδέποτε το ετόλμησε. Η κατάλληλη ερώτηση του όποιου βουλευτή την κατάλληλη στιγμή, η κατάλληλη απάντηση του αρμοδίου υπουργού την κατάλληλη στιγμή και η κατάλληλη ενημερωτική όξυνση την κατάλληλη στιγμή συζήτησης... του Κυπριακού. Τότε φυσικά και η κατάλληλη ενημέρωση πριν ή μετά την πραγματικότητα, αδιάφορο πραγματικά. Η δουλειά να γίνει. Να παραμείνει ο μπαμπούλας που κάνει την Ελλάδα να τρώει το φαί της και να ξεπουλά το κορμί της. Business as usual που λένε και οι αποικιοκράτες που γεύονται την Ελλάδα στο "τζαμπέ" με κάτι φιλοδωρήματα στα ελβετικά σαλέ και τράπεζες. Θα επανέλθουμε όμως σε αυτό σε ιδιαίτερη ανάλυση με πολλές γερμανικές μπύρες, γαλλικά τυριά, τσιγγάνικα βιολιά και ρωσικά τραγούδια. Η Ελλάδα ως αποικία και ο τρόπος διακυβέρνησής της που παραπέμπει στο σημερινό πολιτικό σκηνικό της εθνικής παρακμής και στην εμμονή συνέχισής τους σε μία συμφωνία αλήθειας, σε μία δημοκρατική σύμπραξη.
Η ενημέρωση και η πραγματικότητα φυσικά ταυτίζονται και ανταγωνίζονται σε κάθε πτυχή της ελληνικής τραγωδίας. Το αόρατο Grexit που όλοι εξορκίζουν αλλά όλοι συνδράμουν τόσα χρόνια τώρα, τον λαϊκό τροβαδούρο που στα τόσα γλέντια συναντήθηκε και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να συζητήσουν για τα αφορολόγητα Μυκονιάτικα πιατοσπασίματα και τις ποδοσφαιρικές φορολογικές, κατά σύμπτωση, λουμπινιές. Εκεί κάπου και ο χωρισμός του εθνικού ζευγαριού της τέχνης των πρωϊνάδικων, όπως και άλλων προηγούμενων. Λίγο πριν από την πραγματικότητα λίγο μετά την ενημέρωση οικογένειες διαλύονται εις το όνομα της πατρίδας και της θρησκείας. Κανείς δεν χάνεται. Η Ευγενία να είναι καλά και η άμυνα της χώρας. Όλα διαλύονται και όλα ενώνονται, εάν η παλιο-Παρέα το επιθυμεί.
Η πολιτική πραγματικότητα λοιπόν μετά τις 20 Ιανουαρίου θα αρχίσει να ενημερώνεται και κανείς δεν θα πλήξει από ό,τι δείχνουν οι καιροί των μετεωρολόγων που είναι και πολιτικοί ινστρούκτορες ταυτόχρονα, μέρα νύχτα στον κάματο. Δύο σε ένα ή μισό -μισό, όπως και η μεταπολιτευτική μας ιδεολογία που διαπέρασε φιλελευθερισμό, σοσιαλισμό και μαρξισμό. Πλήρης ανάλυση σύντομα και για την Ελλάδα ως αποικία στον αιώνα μας.
Λοιπόν, όποιος τη νύχτα περιπατεί είναι γνωστό τι πατεί και το επίσης γνωστό "γκιουλενικό" δίδυμο της ελληνικής κατάντιας που προστρέχει στους κονστρουκτιβιστές του για να μας ενημερώνει τη δική του πραγματικότητα, εμποδίζοντας τη νόμιμη απολαβή μας, καλά θα κάνει να μαζευτεί πριν να είναι αργά. Έστω και αργά, ξημέρωσε ακόμα και στη γειτονική μας Τουρκία που μάζεψε όρθιο λαι ορθώς τον κόσμο της από τα ξένα εδάφη, ατενίζοντας το μέλλον με αισιοδοξία. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε και όποιος δεν κατάλαβε, θα καταλάβει ποικιλοτρόπως...
πηγη
