Ἀδελφοί μου,Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ φθάσαμε ἀκολουθώντας τό κατανυκτικό ὁδοιπορικό τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς στήν κορύφωση τοῦ εκκλησιαστικοῦ ἔτους, στήν ἑορτή τῶν ἑορτῶν καί πανήγυρη τῶν πανηγύρεων, πού εἶναι το σταυροαναστάσιμο Πάσχα.
Καθένας ἀπό ἐμᾶς κατά τό μέτρο τῆς πίστεως καί τῶν πνευματικῶν του προϋποθέσεων, βιώνει μέσα στήν ζῶσα λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας τό μέγα καί ἄρρητο μυστήριο τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου Σωτῆρος.
Ὁ Σταυρός καί ἡ Ἀνάσταση, πού ἀποτελοῦν τίς δύο ἀναπόσπαστες καί συμπληρωματικές διαστάσεις, τοῦ Χριστιανικοῦ Πάσχα, εἶναι κορυφαῖα σωτηριολογικά γεγονότα, τά ὁποῖα ἔλαβαν χώρα μέσα στήν ἱστορία ὡς ἐκπλήρωση καί ὁλοκλήρωση τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Οἰκονομίας, τῆς Θείας προαιωνίου βουλῆς για τή σωτηρία τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου.
Χάρη στή σταυρική θυσία τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ στο Γολγοθά κερδήθηκε ἡ καταλλαγή τοῦ ἀποστάτη ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, καί ὁ ἄνθρωπος πού εἶχε ἄστοχα ἐπιλέξει νά εἶναι ἐχθρός τοῦ Θεοῦ ἀναδεικνύεται φίλος Θεοῦ καί διά τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ εἰσέρχεται στήν προοπτική τῆς αἰωνιότητας.
