Ευχαριστώ θερμά όλες και όλους που στήριξαν τη Λαϊκή Ενότητα, καθώς και τη δική μου υποψηφιότητα. Ευχαριστώ όλες τις συντρόφισσες και όλους τους συντρόφους, τις φίλες και τους φίλους, που μαζί δώσαμε άλλη μια έντιμη και όμορφη μάχη, υπερασπιζόμενοι τις αξίες και τις ιδέες της ανυπότακτης αριστεράς, με την επίγνωση των πολύ μεγάλων δυσκολιών της συγκυρίας.
Η εκλογική μάχη της 7ης Ιουλίου 2019, διαμόρφωσε πραγματικά ένα συντηρητικό τοπίο με παλινόρθωση της ΝΔ και καθιέρωση ενός νεοφιλελεύθερου δικομματισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως έτοιμος από καιρό πρόκειται και επισήμως να μετασχηματιστεί σε κεντρώο συνασπισμό πολιτικής υποστήριξης μερίδων την αστικής τάξης, όπως προανήγγειλε με το γνωστό τρόπο απαξίωσης των λέξεων ο κ. Τσίπρας.
Οι εκλογές αυτές ως συνέχεια των ευρωεκλογών, εδραίωσαν την πλήρη παραδοχή της “ΤΙΝΑ” στην κοινωνία, και την κοινωνική πεποίθηση ότι δεν υπάρχει καμία άλλη πολιτική δυνατότητα εκτός της δουλοπρέπειας και της υποτέλειας. Αντίληψη και πεποίθηση στην οποία κατά κύριο λόγο συνέβαλλε καταλυτικά ο κ. Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο πολιτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, προώθησε ένα πρότυπο πλήρους παραδοχής όλων των αντιλαϊκών μέτρων και πολιτικών, όπως υπαγορεύονται από την ΕΕ, τους δανειστές και την ντόπια ολιγαρχία.
Η εκλογική μάχη της 7ης Ιουλίου 2019, διαμόρφωσε πραγματικά ένα συντηρητικό τοπίο με παλινόρθωση της ΝΔ και καθιέρωση ενός νεοφιλελεύθερου δικομματισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως έτοιμος από καιρό πρόκειται και επισήμως να μετασχηματιστεί σε κεντρώο συνασπισμό πολιτικής υποστήριξης μερίδων την αστικής τάξης, όπως προανήγγειλε με το γνωστό τρόπο απαξίωσης των λέξεων ο κ. Τσίπρας.
Οι εκλογές αυτές ως συνέχεια των ευρωεκλογών, εδραίωσαν την πλήρη παραδοχή της “ΤΙΝΑ” στην κοινωνία, και την κοινωνική πεποίθηση ότι δεν υπάρχει καμία άλλη πολιτική δυνατότητα εκτός της δουλοπρέπειας και της υποτέλειας. Αντίληψη και πεποίθηση στην οποία κατά κύριο λόγο συνέβαλλε καταλυτικά ο κ. Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο πολιτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, προώθησε ένα πρότυπο πλήρους παραδοχής όλων των αντιλαϊκών μέτρων και πολιτικών, όπως υπαγορεύονται από την ΕΕ, τους δανειστές και την ντόπια ολιγαρχία.
Το πασπάλισε με προεκλογικές παροχές, και "αριστερές" κορώνες προεκλογικής χρήσης. Κατάφερε με την συντηρητική του μεταπήδηση στο μνημονιακό νεοφιλελεύθερο μπλοκ, ώστε η κοινωνική πλειοψηφία, να θεωρεί την πολιτική δράση εκτός μνημονιακών νεοφιλελεύθερων και ευρωενωσιακών πλαισίων, πολιτικά ανώφελη και ουσιαστικά νεκρή.
Κατάφερε να κάνει όσα ποτέ δεν κατάφερε ένα κόμμα της παραδοσιακής δεξιάς. Να συκοφαντήσει και να απαξιώσει την αριστερά, ως έννοια, και ως πλαίσιο αρχών και αξιών. Και ταυτόχρονα κατάφερε να περιορίσει την αριστερά σε ποσοστά γύρω στο 7%. Το κόμμα του Βαρουφάκη εμφανίζεται ως προοδευτικό, αλλά και εκ τους προσωποπαγούς χαρακτήρα του και εκ του κεντρώου ευρωενωσιακού προσανατολισμού του και της αποδοχής των μνημονίων, δεν προκαλεί προσδοκίες για προοδευτική αντιπολίτευση. Η μη είσοδος της Χ.Α. στην Βουλή είναι ίσως το πιο θετικό στοιχείο των εκλογών. Η ακροδεξιά πάντως συγκεντρώνει ένα ποσοστό 6,67% (Βελόπουλος και ΧΑ).
Η ριζοσπαστική αριστερά και η Λαική Ενότητα, γνώρισε ακόμα μια μεγάλη ήττα. Οι αδυναμίες, οι σεχταρισμοί, οι παραγοντισμοί, οι λαθεμένες τακτικές, τα θολά σημεία, τα λάθη κλπ, οδήγησαν σε αποστράτευση ενός μεγάλου και αξιόλογου πολιτικού δυναμικού, και σε τεράστια απογοήτευση πολλών αγωνιστών και αγωνιστριών. Συνέπεια αυτών υπήρξε η συντριπτική ήττα της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Η έλλειψη προεκλογικού διαλόγου με τους πολίτες, οι «βουβές» εκλογές που ζήσαμε, είναι στοιχείο μιας κοινωνίας απογοητευμένης και χωρίς συλλογικό προσανατολισμό. Μιας κοινωνίας που «τιμωρεί» κάθε 4 χρόνια, αλλά δεν διεκδικεί να αλλάξει τη ζωή της κάθε μέρα, στη γειτονιά, στον δημόσιο χώρο, στο Δήμο, στο χώρο δουλειάς, στα περιβαλλοντικά προβλήματα. Μια μνημονιακή περίοδος 10 ετών κλείνει, με άσχημο για τα λαϊκά συμφέροντα τρόπο, και περιορισμένες σήμερα τις δυνατότητες των κοινωνικών αντιστάσεων. Όμως, τα κινήματα που αναπτύχθηκαν ενάντια στα μνημόνια, στην εξάρτηση, στην εκποίηση του δημόσιου πλούτου, στις πλατείες, στις μεγάλες απεργίες του 2011-2013, το περήφανο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, οι αγώνες ενάντια στους πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας, ενάντια στα περιβαλλοντικά εγκλήματα της καπιταλιστικής ανάπτυξης (π.χ. στις Σκουριές κλπ), είναι μια ισχυρή παρακαταθήκη, που δημιούργησε συνθήκες αντιστάσεων, που προκάλεσε την συμμετοχή νέων ανθρώπων, παρακαταθήκη που καταγράφηκε στη συλλογική συνείδηση του λαού μας και μπορεί να είναι η μαγιά για να οργανωθούν οι νέες αντιστάσεις στο νεοφιλελευθερισμό και τους εκπροσώπους του.
Πλέον αναδεικνύεται με τον πιο σαφή τρόπο, η ανάγκη δημιουργίας μιας συλλογικότητας με ευρεία και πλήρη δημοκρατία, με ανοικτές και καθαρές διαδικασίες, με καθαρά αντισυστημικά και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Αν θέλουμε να υπάρξει το αντίπαλο δέος στον νεοφιλελευθερισμό και την ΤΙΝΑ, η λύση περνάει από την αμφισβήτηση της ίδιας μας της οργανωτικής ταυτότητας όπως την γνωρίσαμε και από μια νέα ευρεία, συλλογική αμεσοδημοκρατική αυτοθέσμιση με στόχο την κοινωνική απελευθέρωση.
Θανάσης Σκούμας
Η ριζοσπαστική αριστερά και η Λαική Ενότητα, γνώρισε ακόμα μια μεγάλη ήττα. Οι αδυναμίες, οι σεχταρισμοί, οι παραγοντισμοί, οι λαθεμένες τακτικές, τα θολά σημεία, τα λάθη κλπ, οδήγησαν σε αποστράτευση ενός μεγάλου και αξιόλογου πολιτικού δυναμικού, και σε τεράστια απογοήτευση πολλών αγωνιστών και αγωνιστριών. Συνέπεια αυτών υπήρξε η συντριπτική ήττα της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Η έλλειψη προεκλογικού διαλόγου με τους πολίτες, οι «βουβές» εκλογές που ζήσαμε, είναι στοιχείο μιας κοινωνίας απογοητευμένης και χωρίς συλλογικό προσανατολισμό. Μιας κοινωνίας που «τιμωρεί» κάθε 4 χρόνια, αλλά δεν διεκδικεί να αλλάξει τη ζωή της κάθε μέρα, στη γειτονιά, στον δημόσιο χώρο, στο Δήμο, στο χώρο δουλειάς, στα περιβαλλοντικά προβλήματα. Μια μνημονιακή περίοδος 10 ετών κλείνει, με άσχημο για τα λαϊκά συμφέροντα τρόπο, και περιορισμένες σήμερα τις δυνατότητες των κοινωνικών αντιστάσεων. Όμως, τα κινήματα που αναπτύχθηκαν ενάντια στα μνημόνια, στην εξάρτηση, στην εκποίηση του δημόσιου πλούτου, στις πλατείες, στις μεγάλες απεργίες του 2011-2013, το περήφανο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, οι αγώνες ενάντια στους πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας, ενάντια στα περιβαλλοντικά εγκλήματα της καπιταλιστικής ανάπτυξης (π.χ. στις Σκουριές κλπ), είναι μια ισχυρή παρακαταθήκη, που δημιούργησε συνθήκες αντιστάσεων, που προκάλεσε την συμμετοχή νέων ανθρώπων, παρακαταθήκη που καταγράφηκε στη συλλογική συνείδηση του λαού μας και μπορεί να είναι η μαγιά για να οργανωθούν οι νέες αντιστάσεις στο νεοφιλελευθερισμό και τους εκπροσώπους του.
Πλέον αναδεικνύεται με τον πιο σαφή τρόπο, η ανάγκη δημιουργίας μιας συλλογικότητας με ευρεία και πλήρη δημοκρατία, με ανοικτές και καθαρές διαδικασίες, με καθαρά αντισυστημικά και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Αν θέλουμε να υπάρξει το αντίπαλο δέος στον νεοφιλελευθερισμό και την ΤΙΝΑ, η λύση περνάει από την αμφισβήτηση της ίδιας μας της οργανωτικής ταυτότητας όπως την γνωρίσαμε και από μια νέα ευρεία, συλλογική αμεσοδημοκρατική αυτοθέσμιση με στόχο την κοινωνική απελευθέρωση.
Θανάσης Σκούμας
