Ρεπορτάζ: Νίκος Τσιαμτσίκας
Την αδυναμία να καταγραφούν πραγματικά στοιχεία για τις τιμές των αγαθών στην Ελλάδα, ανέδειξε μεταξύ άλλων η έρευνα του ΙΝΕΜΥ (Ινστιτούτο Εμπορίου και Υπηρεσιών) της ΕΣΕΕ, η οποία δόθηκε την Τρίτη στη δημοσιότητα.
Όπως ανάγλυφα καταγράφεται και στην ίδια την έρευνα, οι τιμές για τα ίδια ή όμοια προϊόντα όχι μόνο ποικίλουν, πράγμα καθόλα υγιές κατά τα άλλα, αλλά δεν αναγράφονται σωστά είτε στις πινακίδες, είτε στα τιμολόγια, είτε στις αποδείξεις πληρωμής, είτε ακόμη και στα ταμπελάκια στις βιτρίνες.
Επί παραδείγματι, πόσο στα αλήθεια κοστίζει ένα ζευγάρι παπούτσια, για τα οποία η τιμή στη βιτρίνα είναι 50 ευρώ, ο καταναλωτής με παζάρι τα φτάνει στα 30 ευρώ και ως... αντίδοτο απλώς δεν κόβεται καμία απόδειξη αγοράς, αφού ούτως ή άλλως είναι ουσιαστικώς άχρηστη για τον πελάτη;
Οι δοσολοληψίες, το παζάρι δηλαδή, είναι κάτι εξαιρετικά συνηθισμένο ακόμη και στα πιο σοβαρά καταστήματα, ενώ μπορεί τελικά να κοπεί απόδειξη ακόμη και στην κουτσουρεμένη τιμή, η οποία βεβαίως δεν είναι η μετρήσιμη που αναγράφεται στις ειδικές ταμπέλες για τον πελάτη στη βιτρίνα.
Φανταστείτε λοιπόν, πόσο δύσκολο είναι να πάρει στα σοβαρά κανείς τις... μέσες τιμές τις οποίες λαμβάνει ως μπούσουλα η πάγια τακτική της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, και οι οποίες βεβαίως σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονται με την κατάσταση που επικρατεί στην αγορά...
Η μια πονηριά πάνω στην άλλη
Δηλαδή, αντί να ρίξουν τις τιμές οι πολυεθνικές, βάζουν στο ράφι πανόμοια προϊόντα από παράλληλες αγορές, από γειτονικές δηλαδή αναπτυσσόμενες χώρες ή προϊόντα μαϊμού, στις ίδιες τιμές με τα εγχωρίως συσκευαζόμενα ή παραγόμενα προϊόντα, με μεγαλύτερο κόστος παραγωγής, έχοντας και το πεπόνι και το μαχαίρι.
Πόσο δηλαδή έχουν οι μπαταρίες στην Ελλάδα, όταν οι γνήσιες κάθε μάρκας, κοντεύουν τα 3 με 4 ευρώ ανά συσκευασία και οι... πέτσινες, δηλαδή οι μπαταρίες -μαϊμού έχουν μόνο 80 λεπτά; Έχει καμία ανταπόκριση με την πραγματικότητα ή όποια μέση τιμή του προϊόντος ανάμεσα στα 4 ευρώ και τα 80 λεπτά;
Προσφέρουν δηλαδή στον Έλληνα καταναλωτή, πανομοιότυπα προϊόντα με εκείνα που ζητεί, ή νοθεύουν την επιλογή του με «προσφορές» οι οποίες, στόχο έχουν, να του αποσπάσουν την ίδια ή μεγαλύτερη ποσότητα χρημάτων και όχι μικρότερη.
Την ίδια ώρα, οι εγχώριες επιχειρήσεις παλεύουν με το δράκο της φορολόγησης, τον ΦΠΑ, το τέρας των υψηλών τιμών στα καύσιμα και τη ΔΕΗ και άντε να επιβιώσουν μέσα στο κλίμα αθέμιτου ανταγωνισμού, πελατών με άδειες τσέπες λόγω κρίσης και ενοικίων που αγγίζουν τα όρια της τρέλας.
Έτσι, με αυτές τις ξεκάθαρα σκοτεινές συνθήκες για το εμπόριο, δεν είναι δυνατόν να πέσουν οι τιμές στην Ελλάδα, ενώ η πτώση του τζίρου, δηλαδή των πωλήσεων, κάνει τα καταστήματα να μην μπορούν να αντισταθούν στο να «τσιμπήσουν ή να καπελώσουν» λιγάκι τις τιμές στο περσινό και προπέρσινο στοκ, στους... τολμηρούς που θα θελήσουν να πάρουν ένα καινούργιο παντελόνι ή ένα σακάκι ή ένα ζευγάρι παπούτσια...
